 |
| De Ouroboros De slang die in zijn staart bijt. Keramiek en foto van Rob Ek |
Ja, dat waren weer een hoop woorden zo rond Wei Wu Wei. En ook daar zijn weer heel wat boeken van met nog veel meer woorden.
Alle uitleg is er eigenlijk alleen maar op gericht de illusie van het denken te doorbreken dat er een 'iemand' is die dient te zoeken naar zichzelf. Het Zelf zoekt zich Zelf.
Wanneer je gaat kijken waar het zoekende 'ik' is zal je -behoudens veel gedachten- geen 'ik' vinden waarvan je kan zeggen: "Dat ben ik".
En wanneer je wèl een 'ik' denkt te vinden, wie of wat neemt dat waar?
Want zonder dat waarnemen valt er niets te weten.
En het waarnemen valt niet waar te nemen.
En zelfs dát wordt ook nog waargenomen.
Dan is er de realisatie dat je niets bent en niets kan doen. Stilte. Wat er altijd is en waar een zogenaamd 'je' niets aan en mee kan doen.
Wat je in wezen bent IS er en is onvindbaar en er is daarom ook niets wat je kan doen om het bereiken of het 'eigen' te maken.
De zoeker, het zoeken en het Gezochte lossen op in het besef dat je al bent wat je aan het zoeken was.
En dan gaat de telefoon of een app komt binnen.....'"Opa, kan je mij vanmiddag van school ophalen?"
Wedden dat ik dan keurig op tijd mijn auto instap!
