dinsdag 7 februari 2012

Kan het Zien gezien worden? (3)




 Dag Peter,
 Ja, het lijkt surrealistisch, zo zag ik het ook jaren, maar dat komt omdat je het nog steeds vanuit het denken, vanuit het ego beziet. Inmiddels is er steeds 'iets' wat voortdurend hier van getuige is...... en om dat 'iets' gaat de hele zoektocht. 
 Advaita is waarlijk stevige koek! Daar geniet je niet van. Advaita eet jouw illusies op!
Kijk eens goed: ben jij ooit in staat geweest bewust buiten jouw bewustzijn te treden en vervolgens het leven van iemand anders rechtstreeks te ervaren?
 Of kristalhelder in vol bewustzijn van buiten af naar jezelf te kijken?
 Dat kan je dus niet! Bewustzijn is grenzeloos als de Lege Ruimte. Je kan er niet uit. En je kan er bij 'anderen' niet in.
Dus je kan geen enkele hard bewijs verzamelen dat er werkelijk 'anderen' zijn, die jou zouden kunnen zien slapen wanneer jij (droomloos) slaapt. Tijdens die slaap bestaat er niemand. Alleen is er Absoluut Bewustzijn, maar daar is geen 'ik'om over te rapporteren.
Je kan zo ook nooit weten wanneer je naar een andere stad rijdt, dat de stad van waar je net vandaan gekomen bent, er nog steeds staat. Je kan alleen maar zeker weten van wat je nu ziet. Denk aan Schrödingers 'kat'....
Zo kan je dus ook nooit zeker weten of de mensen die je elke dag tegenkomt ook werkelijk buiten jou een eigen leven hebben of dat zij louter verschijningen (appearances which appear as real) zijn.
Zo kan je dus in een droom nooit anderen werkelijk tegenkomen die jou in jouw droom kunnen helpen of redden. Je kan ook nooit bewust in de droom van iemand anders optreden. Maar dat geldt allemaal volgens de in jouw leven verschijnende mystici ook voor in de droom van het leven van alledag.
Daarom wordt gezegd dat je alleen de dingen als werkelijk kan zien, wanneer er bewustzijn is. Maar het 'werkelijke' ervan wordt totaal ontleend aan het eigen zijn. Het zien van de anderen als werkelijk is uiteindelijk slechts een aanname van het denken.
Zie dat jouw lichaam zich in dezelfde ruimte bevindt als alle anderen. Zie vervolgens dat dat ditzelfde zien ook alle 'eigen' gedachten en emoties ziet.
Jij -het onpersoonlijke zien- bevindt zich buiten de gepercipieerde wereld. 
Al het zichtbare is een product van het denken. Het denken schept een afzonderlijk persoon, die andere afzonderlijk personen tegenkomt. Wanneer dit denken doorzien wordt, wordt ook het spel doorzien dat het geschapen heeft. Oefen maar eens een tijdje totaal niets te denken, niets te benoemen. Wat blijft er dan over? Alleen de pure ervaring van het moment.
Daarom is Bewustzijn of het Zien ook uiteindelijke Werkelijkheid en worden alle vormen als illusie beschouwd. Alles gaat voorbij. Niets van de vormen & gebeurtenissen kan je vasthouden.
Alleen Jij als Zuiver Bewustzijn IS altijd.
Die schokkende conclusie -waar het denken eigenlijk helemaal niet mee weg kan komen- wordt jou helder, wanneer je via zelfonderzoek nooit en te nimmer kan vinden waar de persoon is. Zelfs het gevoel van 'Ik Ben', ik besta, wordt nog ergens waargenomen.
En wat of wie ziet dit?
De levende werkelijkheid die je dan uiteindelijk aantreft is die Stille Bewuste Ruimte die geen enkel kenmerk heeft anders dan bewust zijn.
De kern van jouw direct te ontdekken (herkennen) wezen is niet iets, is vormloos, onkenbaar, onpersoonlijk...maar het is helemaal wie je in essentie bent.
En dat kent geen begin of einde.
En deze ongrond is de essentie van elk levend wezen.
Ieder-een is Dit, dus waar zou in de ervaren wereld een scheiding kunnen bestaan tussen ik en een ander?
Nogmaals: het duale denken kan dit absoluut niet begrijpen. Het lost in dit inzicht op. en Jij (maar niet als Peter) blijft als Enige over.
En ja, helemaal aan het einde is dit onontkenbaar de directe 'ervaring' van Zijn. Maar dat is een non-ervaring. Er wordt niet 'iets' ervaren. 
Dat noemen ze dan verlichting, maar er is niemand meer die verlicht kan zijn....en er blijft niemand over die niet verlicht kan zijn. Het hele begrip kan je vergeten.
Denk niet dat je dit soort inzichten via dit soort uitleg in woorden kan doorgronden. Dan blijft het allemaal binnen het denken. Je zal het rechtstreeks moeten ervaren, met behulp van de hulp die hier en daar beschikbaar is. Het is één klap doorgronden is een zeldzaamheid. Maar ja, zelfs dit soort uitspraken zijn relatief.
  

vrijdag 3 februari 2012

Kan het Zien gezien worden? (2)



Mijn reactie op de vraag van Peter bleek te lang te zijn voor plaatsing. Dus dan maar een nieuw bericht er aan gewijd..... Bij het proberen te zien van het zien kunnen er vreemde dingen gebeuren. Want het kan niet. Hier stond een video van Mooji waar je link is verlopen. Ik zoek er nog naar. En lach maar om Mooji, maar wanneer je langdurig naar binnen probeert te kijken waar het zien vandaan komt, kunnen de ogen onbewust proberen mee te doen en gaan dan letterlijk doen wat Mooji als grap doet... zelfs rechtstreeks achteruit kijken. Dat kan gedurende een tijd flink zere ogen opleveren. De oplossing is niet letterlijk te willen kijken, maar de aandacht niet-puntgericht te verplaatsen naar het veronderstelde gebied. Subtiel innerlijk voelen dus.


Dag Peter,

Even kort, want ik zit te klappertanden van kou als gevolg van de een of andere griepvariant... De Elfstedenkoorts of zo zoiets... Vreemd, want schaatsen doe ik al decennia niet meer.

Het Zelf, het Absolute, het onkenbare Zijn is wat je bent. Daar ben je volledig wie je bent. Er is geen denken wat zichzelf een rol toemeet naast jou. Je bent het tijdloze. Er zijn geen wensen, geen bedreigingen. Je weet dat je bent, maar niet wat je bent.

De afstand (alleen bestaand in tijd en ruimte) tussen jou en dit Zelf is 0 (nul). Jij bent Dit. Alles wat nu gezien wordt. Nu, Hier. Daar is geen tijd, zijn geen concepten. Geen ik en een een ander.

De persoon die uit de combinatie ‘voelen, denken en het lichaam’ bestaat is tijdelijk, heeft een vorm-karakter, is altijd veranderlijk, kent een geboorte en sterven. Zijn omgeving heeft hetzelfde karakter. De afstand tussen de persoon en het Zelf is onmeetbaar groot.
De persoon kan nooit het Zelf bereiken.

Alle facetten van de persoon en zijn omgeving worden moeiteloos gezien. De persoon en de wereld zijn louter totale (nooit afgescheiden) verschijningen. Iets 'in` jou kan alles waarnemen en doorvertellen.

Dat 'iets' is het 'I am' wat feitelijk een soort overgang is in de combinatie van Puur Bewustzijn en denken.

Het 'Ik Ben' is ook dualiteit: het verschijnt jaren na de geboorte, het verdwijnt elke nacht tijdens de droomloze slaap en aan het eind bij het sterven. Vorm en inhoud verdwijnen dan en wat over blijft is het Absolute Bewustzijn, dat onveranderlijk aanwezig is. Dat is het beroemd Nu..

Ook alle karma (wat louter een product van het denken is) lost op, wanneer het denken is overstegen.

Wat wij tijdens 'ons' leven zien is zeer persoonlijk. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal. Wanneer in dat verhaal keuzevrijheid zou zijn, zou jouw leven er totaal anders uitzien dan nu. Het leven loopt altijd anders dan gepland.

Maar een nog fundamenteler argument is de ervaring die je opdoet wanneer je naar dat 'ik' -dat een vrije wil zou hebben - gaat zoeken.

Dat 'ik' zal je nooit als object kunnen vinden. Je vindt een hoop vormaspecten, maar wie ziet die steeds? Het zien zelf.

Dat echte 'ik' blijkt aan het einde van de zoektocht dat stille onpersoonlijk Zien te zijn, wat zelf onkenbaar is.

Dus jouw ‘Ik’, het Zelf, doet niets. Dat is alleen als kennende ruimte aanwezig. Ieder wezen heeft dat ik-gevoel. Zodra zelfs het meest eenvoudige visje bedreigd wordt, vlucht het weg. Weet je nog wel met die muggen en vliegen zomers? Die gaan niet zitten wachten om doodgeslagen te worden.

Wanneer wij het over vrije wil hebben, waar hebben wij het dan over? Over denken dat bepaalde tekorten in het leven ervaart, dat zich een doel stelt, dat een weg daarheen organiseert en dat slechts een korte tijd tevreden is met het bereikte. Als het doel al bereikt wordt.

Een tweede element in de verklaring is het gegeven dat het Zelf, de waarnemer, JIJ DUS!!!, geen tijd kent. Het is altijd Nu, altijd Dit Moment. Bestuderen wij dit moment dan zien wij dat dit bestaat uit aanwezigheid, tegenwoordigheid (Presence)van dat Onpersoonlijk Bewustzijn.

De wereld en de persoon lijken in tijd te leven, maar ook die twee bestaan dus alleen op het moment dat zij gezien worden: altijd Heden. Alles stroomt, zeiden de Grieken. Maar alleen op dit moment is alles waar.

Het boek des levens, uniek voor elk individu, wordt pagina per pagina (of per onmeetbaar beeldje) Nu geprojecteerd. Ook plannen voor morgen en herinneringen aan gisteren bestaan enkel wanneer zij worden waargenomen: Dit Moment.

Het denken of liever de stroom van gedachten kunnen alleen reageren op iets dat net heeft plaatsgevonden. Roep maar eens keihard BOE, wanneer jouw partner (of wie dan ook) diep in een spannende film zit. Voor jouw BOE was er niets aan de hand en na het BOE.....(vul maar in).

Bewustzijn neemt alles wat er na jouw BOE alles onvervormd en keuzevrij waar. Dat is het tijdloze Nu, dat wij nooit als object kunnen kennen, omdat het het zien zelf is en het zien niet tot datgene behoort wat gezien, gehoord, gevoeld etc wordt.

Ik moet nu gehoor geven aan het gevoel dat ik weer onder de wol
moet!

Hartelijk groet,

Rob

vrijdag 20 januari 2012

Kan het Zien gezien worden? (1)

Aan het einde van zoektocht - zoals geadviseerd in de Advaita Vedanta van een invloedrijk leraar als Ramana – kom je er rondtastend achter dat zelfs de meest subtiele ervaringen altijd nog gekend, waargenomen, kunnen worden.
Zelfs een onoverdraagbare ervaring van totale stilte of grenzeloze leegte of absolute duisternis worden altijd nog (al is het in een nanoseconde) gekend.
Dat laatste zien wordt vervolgens het laatste onderwerp van de zoektocht. Wie of wat is dit zien?
Kan dit zien gezien worden? Of is er alleen een blijvend vermoeden?
Een onmiddellijk antwoord in woorden voldoet niet. Je zult het aan den lijve (of liever direct via de zintuigen en wat daar achter ligt) moeten ervaren. Een vraag en antwoordspel met iemand anders kan daar bij helpen. Vr: is de vragensteller. A, de beantwoorder.

Vr: Probeer het zien maar eens te zien.
A: Ja, ik zie het! Ik weet dat ik alles hier zie.
Vr: Ja, maar hier wordt de overtuiging dat het zien gezien kan worden afgeleid van zijn inhoud, van WAT je ziet.

Wat zijn onder meer eigenschappen van wat je allemaal kan zien en voelen?
A:
  • het heeft vorm
  • het heeft grenzen t.o.v. de omringende ruimte. Voor woorden is die ruimte de stilte waarin woorden verschijnen.
  • het heeft vorm/kleur/klank/smaak en hoedanigheid(hard/zacht/lang/kort etc)
  • het heeft duur
  • en het heeft allemaal afstand tot jou, het zien.
Vr: Kan je met al die opgesomde eigenschappen van vormen het zien zelf zien? Kan je het horen horen? Kan je het ruiken ruiken? Kan je het proeven proeven en kan je het voelen voelen?
A: ⅎ₰√!+ῄ
Vr: Nou????
A: Nee.
Vr: Nee, dat klopt. Zien is geen functie, het heeft geen vorm, geen tijd, geen grenzen, geen eigenschappen, geen voorkeuren. Je doet het niet, het IS er. Jij ziet niet, er is Zien.
A: Haha, ja dat zie ik nu ook!
Vr: Trouwens, met wàt zou je het zien moeten zien? Met zien!
A: Ja en dat kan niet: het kan zichzelf niet zien.
Vr: Nee, wanneer er ook maar iets gezien wordt is het dus weer een objectieve waarneming, en wie neemt dàt op zijn beurt weer waar?
A: Zien zelf.
Vr: En net zoiets: Hoe weet je dat je bestaat?
A: …………Ja, dat weet ik gewoon…..
Vr: Heb je er een bewijs voor nodig?
A: Nee! Dat weet ik gewoon zeker.
Vr: Kan je dat ‘weten’ kennen? Kan je dàt zien?
A: uhmmmmm….lange stilte……n-nee…ook niet.
Vr: Wie of wat ziet bij jou wanneer ik jou in de ogen kijk? Wat is daar?
A: Niets, leegte…..
Vr: En daar in verschijnen alle vormen?
A: Ja.
Vr: Zijn dan de vormen gescheiden van het kennen?
A.: Nee!

Aan het eind van de rit ontdekken wij dat alles wat wij als dualiteit hebben leren onderscheiden van nondualiteit immer samenvalt met het bewustzijn waarin het verschijnt. Alleen dat bewustzijn, de kennende ruimte waarin alles verschijnt, valt niet te kennen. En daarom is alles wat in dat alomvattende kennen als vorm verschijnt nooit echt te verklaren. En let wel: In essentie zijn wij dat onkenbare kennen!! Het Enige wat totaal en absoluut geen vorm heeft zijn wij zelf......


.

zondag 1 januari 2012

Op dit moment ben je helemaal vrij


Robert Adams alias M.T. Mind 

Deze weken gaat het lichamelijk niet zoals gewenst. Maar ja, wensen.....wie wenst? En wie wensen wie het allerbeste? Het is zoals het is. Het voordeel was dat ik ruim de tijd had om eens dieper in het werk van Robert Adams te duiken. De eerste verzameling van zijn bewaard gebleven satsangverslagen (ik heb er via Ed Muzika al een stuk of 116) is vorig jaar in het Nederlands op de markt verschenen. Ik vond het volgende toepasselijke stukje in de Stilte van het Hart, in een andere vertaling dan de officiële uitgave.

"Wees niet in conflict met je gedachten en het Zelf. Als er geen conflict is, zijn er ook geen gedachten. Gedachten bestaan alleen omdat er een conflict is. Met conflict bedoel ik dat je je zorgen maakt over hoe je die gedachten kunt kwijtraken. Je doet sadhana, meditatie, Pranayama', japa etc. Al deze dingen veroorzaken conflicten want zei je niet dat je die dingen doet om bevrijd te worden.'Ik doe deze dingen om vrij te worden'. Dit is het conflict want je bent nu al vrij en bevrijd. Dus zodra je je zelf wijsmaakt dat je iets moet doen om bevrijd te worden, verschijnt dat conflict onmiddellijk. Dit is je enige echte probleem. Het is jouw probleem en dit conflict is ontstaan toen je als kind geprogrammeerd werd, door samskara's uit een vorig bestaan. Wat je daar vandaan meegenomen hebt, de diepgewortelde ideeën over wie je denkt dat je bent. Dit is waar het conflict zijn wortels heeft.
Het vertelt je, 'ik ben gewoon een menselijk wezen. Ik ben dit kwetsbare lichaam. Ik moet soms lijden ondergaan. Soms moet ik gelukkig zijn.’ Allemaal leugens. Er is nooit iemand geweest die moest lijden. Er is nooit een 'jij' geweest die gelukkig moest zijn. Er is nooit iemand in jou geweest die gelukkig moest zijn. Er is niemand in jou dit zo nodig ongelukkig moest zijn. Het zijn allemaal gedachtekronkels.
Dus zodra je probeert negatieve conditionering te vervangen door positieve conditionering, veroorzaak je een conflict. Dit verklaart waarom psychiatrie en psychologie niet helpen. Omdat ze je normaal willen maken. En wie wil er nu normaal zijn? Oersaai! De waarheid is dat je niet iets moet willen zijn. Er is niets dat je wenst te zijn. Er is niets dat je moet worden. Er is geen toekomst voor jou als je iets wilt worden. Op dit moment ben jij het Ene. Er is nooit een ander geweest. Op dit moment ben je totaal vrij, zolang er geen gedachte in je opkomt en je niet iets wil laten gebeuren."

Robert Adams