De laatste realisatie

.
Terwijl het hier stil is, vond buiten het zicht van de Blog met twee deelnemers hier een intensieve en buitengewoon constructieve uitwisseling plaats over waar het hier om gaat: "Wie ben ik werkelijk?"

Prachtige ervaringen, inzichten, misverstanden, tegenwerpingen en uitleg werden uitgewisseld. Diepe inzichten werden weer door nieuwe vragen en antwoorden opgevolgd.

Tot er diep en diep de realisatie kwam, dat wàt er ook ervaren, gezegd, gevraagd, weer uitgelegd, opnieuw gevraagd en ingezien werd, alles en alles zonder uitzondering 'verschijnt' in stil, aanwezig, onpersoonlijk, ongeconditioneerd bewustzijn.

Alles, elke beweging, mooi-lelijk, uitgekauwd-nieuw, aardig of onaardig, inlevend of hard, alles wordt gekend door die altijd moeiteloze, spiegelachtige, aanwezigheid. De achtergrond of ongrond of bewuste ruimte waarin alle bewegingen van het leven plaatsvinden en onmiddellijk gekend worden.

Die kennende aanwezigheid is wat wij in essentie zijn. Alles, elke beweging, hoe subtiel ook, wordt moeiteloos gezien. Niemand die het doet, niemand die het kan tegenhouden. Het is er en je bent het.

Dit is wat het is, dit is wat je in essentie bent, je bent niet 'iets' en hier draait heel de zoektocht om. De zoektocht die uiteraard ook in deze bewuste onpartijdige aanwezigheid wordt gekend. Het, jij, bent nooit weg geweest. Of het nu liefde is wat er ervaren wordt of ongeduld of frustratie, het maakt in wezen niet uit. Het maakt het Wezen niet uit. Het zal nooit (inhoudelijk) reageren.

Je hoeft alleen maar te beseffen dat jij al die veranderlijke verschijnselen niet bent, maar het zien, het kennen er van....

Meer hoeft er niet geweten te worden. Dit is het. Dit wat dit ziet. Dit wat nieuwe (uiteraard zinloze) tegenwerpingen of nog mooiere (en eveneens zinloze) uitleg aan zich voorbij ziet trekken en zich daar nooit mee bemoeit.

Al die inhoud hier op deze Blog en in al die boeken, satsangs, dvd's en websites, maakt helemaal niets meer uit, wanneer je eenmaal hebt ingezien dat jij altijd en eeuwig deze totaal onkwetsbare identiteitsloze kennende ruimte bent. Wat voor naam daar ook aan gegeven wordt (want ook die namen worden weer onpersoonlijk en onpartijdig waar-genomen).

En dan is het gewoon klaar. Ingezien. Er is niemand die nog wat kan doen (zonder dat dit onmiddellijk weer wordt waargenomen).

De ups en downs van het leven gaan gewoon door, maar jij (ik, jij, wij...Ik-Ik dus) blijft altijd hier bewegingsloos als die kennende ruimte.

Meer valt er echt niet meer te zeggen of te begrijpen....
.

..
Wie op zoek is naar 'iets'

Zal vrijwel zeker 'Niets' missen

(vrij naar Eckhart Tolle)

.
Leerling: "Meester, hoe kom ik in het Nu?

Meester: "Waar ben je nu?"

.
Zoek 'het' niet in enig verschijnsel -hoe subtiel dan ook.

In Ramana's woorden: Jouw werkelijke natuur bestaat als altijd....

Alleen-zijn + correctie

.Man (of vrouw) op Mars?

Ik ben al weer een aantal jaren alleen
Geweldig, wordt dan gezegd, je bent al-Een
Vreselijk -zeg ik dan- het doet vaak zo’n pijn

En het is ook vaak ongezellig

Geweldig zegt men dan, want eindelijk kan je nu bewust worden van al die pijn
Dan is alleen-zijn eenzaamheid
Lijden aan alleen-zijn
Maar zegt men: ook eenzaam is in zijn kern positief:
Een-te-samen

En zo is het!

Dit stukje tekst heeft voor veel misverstanden gezorgd: Een paar kleine wijzigingen dus... En bedenk, dit is geschreven in de taal van Advaita. En het is geschreven vanuit Advaita, waar in de aanwezigheid van de denkmatige geconditioneerde persoonlijkheid de grootste hinderpaal tot het inzicht is.

Ik ben al weer een aantal jaren alleen
Geweldig, werd dan bij de satsang gezegd: je bent al-Een
Vreselijk -zei ik dan- het doet vaak zo’n pijn

En het is ook vaak ongezellig, mokte ik dan wat na...

Geweldig zei men dan, want eindelijk kan je nu bewust worden van al die pijn
Dan is alleen-zijn eenzaamheid
Lijden aan alleen-zijn

Maar zei men: ook eenzaam is in zijn kern positief:
Een-te-samen

En zo is het!

In de volledige acceptatie van wat-is
Bevindt zich de sleutel van de deur naar het Onbegrensde

Alleen-zijn is zo’n kans om te doorzien en te doorleven
dat in elke vorm het vormloze zich uitdrukt

Bewust alleen-zijn is een kans om helemaal je-zelf te zijn
Je niet te vergelijken met anderen
Geen identiteit op te bouwen als een ‘looking glass self’
Geen troost en ontsnapping te zoeken bij een ander
Niet de pijn verzachten door wat nutteloos gebabbel
Of middels het overmatig zien van series en films op de televisie
Of je in te leven in de helden van een boek

Tijd nutteloos doorbrengen om maar niet jezelf te voelen
De andere kant op kijken om maar aan jezelf te ontsnappen
Omdat het zeer doet
En het misschien wel erger wordt

Maar het leven wil dat je kijkt!

Vrijwel iedereen zal een periode van alleen-zijn doormaken
Van kort tot zeer lang
Je kan je dan verzetten tegen het verlies van gezelschap
Of je kan diep in het alleen zijn duiken

Het ‘echte’ leren onderscheiden van het ‘valse’
Het ‘eeuwige’ leren onderscheiden van het ‘tijdelijke’
De waarheid leren herkennen in de illusie

De beelden over je-zelf tegen het licht houden van de directe beleving
van wie je werkelijk bent
Want dan kan je je niet langer verstoppen
Middels acties gericht om anderen en jezelf een vals beeld voor te toveren

Een beeld waaraan je alleen maar aan kan gaan lijden
want het leven wil zo graag jou wijzen op wie je werkelijk bent
Dit, Nu, exact zoals het is, zonder welk oordeel dan ook
Niet al die schijn gestalten, die je zo gekoesterd of gehaat hebt
Niet die opgedrongen en aangeleerde varianten van de persona

Maar zoals je Nu bent, op dit moment, exact zoals het is
Duik er in, kijk er naar.
Laat het denken voor wat het is
Stel geen doelen, stel geen eisen
Ervaar alles wat zich aandient
Verwelkom het
Voel, voel steeds dieper
Zet de tv af, zet de radio af, bel even geen vrienden

Hier, in jou is de kern van het leven
De oneindigheid
De stilte
De liefde
Alles wat je in essentie werkelijk bent
Wat je pas opmerkt wanneer je echt stil bent
Je bent het zien, het zijn zelf

Het wonder dat er uit bestaat dat alles wat je ziet wel kleiner moet zijn
dan wat jij werkelijk in essentie bent
Omdat wat jij werkelijk bent
alles moet kunnen bevatten wat wordt ervaren en waargenomen

Je bent zelfs groter dan het universum, want wie zou dat anders kunnen zien (omvatten)
Dan is de verloren zoon (dochter) thuis gekomen

Welkom thuis!
.

To infinity and beyond

..Janwillem van de Wetering

Op 7 juli j.l. is op 77 jarige leeftijd Janwillem van de Wetering overleden. De schrijver van o.m. de serie detectiveromans over de merkwaardige Amsterdamse rechercheurs Grijpstra en de Gier. Bijzondere detectives destijds, omdat Zen en onthechting -mede onder invloed van de ongrijpbaar wijze commissaris- een grote rol in de boeken speelden. Ik heb al zijn boeken destijds gelezen en herlezen.

En dan heb ik het niet over de nieuwe uitgave van de boekenserie, die later het succes van de tv-serie begeleidde. Daarin zijn alle filosofische en Zen-elementen zorgvuldig gewist door de bewerkers. De gemiddelde tv-kijker -die misschien wel eens zo'n boek zou willen lezen- zou het anders te moeilijk kunnen vinden. Het kon Janwillem weinig schelen. Hij vond het prachtig dat zijn scheppingen verbeeld gingen worden. En het geld was ook nooit weg.

Het vertrouwen in het duale leven werd ooit bij het Rotterdamse jongetje wreed geschonden, doordat Duitse vliegers vlak boven zijn hoofd bommen op zijn stad gooiden. Hij zag dat brandbommetjes met de blote handen door de Duitsers uit de laag overkomende vliegtuigen werden geworpen. Waarom wilde zij hem doodmaken? Later verdwenen zijn Joodse vriendjes van school en uit de wijk om nooit meer terug te keren. De wereld kon niet kloppen. Dit kon nooit de bedoeling zijn van een God die uit liefde moest bestaan. Althans dat laatste werd alom beweerd.

Dit kon allemaal niet waar zijn! Hij wilde van de Willemsbrug afspringen, en ook later wilde hij een paar keer een einde aan zijn leven maken, maar hij bleef nieuwsgierig naar de beantwoording van zijn existentiële vragen.

De zoektocht was begonnen en leidde hem later o.m. via Sartre en Nietsche naar Japan waar hij langdurig -en geheel op eigen wijze- in een zenklooster zocht naar zijn eigen Oorsprong. Hij heeft er drie boeken over geschreven. In het materiële bestaan was hij ongewild tamelijk succesvol, maar dat kon hem niet afleiden van vragen als: "Wat gebeurt er wanneer je de rand van de nul afhaalt" of "Wat is er voor het Begin" of "Hoe stel je een vraag zonder met waarom te beginnen?" en "Wat is er achter oneindigheid?" Op zijn landgoed in Maine had hij een zentempeltje gebouwd en in het water stond een kopie van Torri Gate.

Zelfs Oneindigheid moest wel omvat zijn door wat anders (en groters), immers waarin zou die Oneindigheid anders in moeten verschijnen?

Hij voelde intuïtief aan dat de oplossing gezocht moest worden bij het Niets. Bij alle vragen die nooit beantwoord konden worden in de vorm van woorden. Met dat alles voelde hij zich steeds meer onthecht van de dingen van de dag. Zelfs toen de Boeing 707 waarin hij met zijn vrouw en dochter zat dreigde neer te storten was hij niet angstig. Hij was te benieuwd naar het nieuwe avontuur dat lonkte....

Met buitengewoon veel belangstelling zag hij daarom ook de laatste jaren het einde tegemoet.

Rob

p.s  Er is jaren geleden een documentaire over hem gemaakt. Het is niet meer te vinden op Youtube of via Google. Ik heb het zelf ooit gedownload, dus wie het wil hebben moet maar even een mail naar mij sturen..  

To infinity and beyond.  Wat te vinden is dit: https://www.pbs.org/video/a-good-read-janwillem-van-de-wetering/

Rob - december 2019

NIETS doen + Correcties

.Hoe warm het vandaag was....eigen foto

Naar aanleiding van de laatste discussie willen er nog wat zinnen uit...

Waar het in feite om gaat is "Niets" te worden of liever Niets te zijn.

Ik had dit stukje wat te snel geschreven. En woorden zijn hier eigenlijk niet toereikend meer. Het gevolg: Deze bovenstaande zin is natuurlijk (een) on-zin. Het essentiële inzicht is, dat je al Eenheid bènt. Er bestaat geen kennen door een 'iemand' van Eenheid. Want was dat wel zo, dan was er sprake van verdeeldheid, van afgescheidenheid. Iets ervaart iets 'anders', maar Eenheid kan niet door iets afgescheiden (dus een fragment) ervaren worden.

Wij zijn Eenheid. Eenheid=ervaren. Er valt niets meer te doen. Er is geen worden... Taal lijkt nog steeds de zaak te verdelen, maar dit is een illusie.

Aanwezigheid, stilte, ruimte. Dàt te herkennen als jouw feitelijk basis, als Zijn zelf.

Dit kan dus ook niet. Dan is er weer een aparte ervaarder. De beperking die het onbeperkte waarneemt en waardeert.... Dat kan dus niet. Er is Weten van Zijn, maar niet door een fragment. Weten is zonder woorden. Het ogenschijnlijke fragment bestaat uit louter gedachten, maar gedachten (dus het fragment) zijn niet het Leven zelf.

Je hoeft dus niets te doen! Wat Freddy al zei. Voor het eerst van jouw leven hoef je niets te doen!!!! Maar dat kan 'je' pas wanneer je na veel vallen en opstaan gezien hebt dat er niets zinnigs te doen valt.

Want -en ik herhaal het nog een keer- er is geen afgescheiden 'je' of 'ik'. Ook dat wordt weer gesuggereerd door gedachten, door woorden. Maar die gedachten bestaan louter bij gratie van de aanwezigheid van het Leven (bewustzijn) zelf. Gedachten zijn als krantenberichten. Zij zijn nooit de werkelijkheid. Dus staat er in het vervolg 'je', dan heb ik het over die schijn-identiteit, die enkel bestaat uit de gedachte 'ik'.

Je hoeft ook niets te bereiken, want wat moet je bereiken? Je kent het doel niet eens!

Nee, want dat ben je Zelf. Zodra je iets zou ervaren is het niet meer het Werkelijke. Dan is het weer een ding, een vorm, een object. En wie ziet het? Dat kan alleen maar het Zijn zelf zijn.....zou je denken, maar het Zijn kan ook geen observatie punt  apart van zich zelf innemen om zichzelf waar te nemen. En wat zou er überhaupt waargenomen kunnen worden van het Mysterie waar geen tijd of ruimte of taal mogelijk is.

Trouwens....elk 'moeten' veronderstelt weer een doel of een serie eisen. Het denken, het ego, wil weer zijn stempel op het leven zetten, wat weer veel teleurstellingen en lijden met zich mee zal brengen. Tot dit lijden openbreekt in een herkenning dat het een gevolg is van het verzet tegen wat-is. En wat-is dat is. Daar helpt geen moedertje lief aan.Dan is er geen lijden meer, maar is er ingezien waardoor het ontstaat.

Je kan voorts niet 'verlicht' worden. Dat streven kan je dus ook laten varen. Wat men met verlichting bedoelt is dat er een toestand is, waar jij (als de afgescheiden persoon) er niet meer bent. Dan kan het leven 'jouw' leven vullen zonder de bedenkingen en tegenwerkingen van het denken. Maar je kan jezelf niet uitschakelen. Hoe meer je dat probeert te doen hoe groter het ego weer wordt. Een nieuw spiritueel ego, dat wellicht erger is dan het oude. Want je bent nu 'speciaal' geworden. Dat is nu echt illusie. Want spiritualiteit betekent in wezen totale overgave aan het totaal onbekende.

De essentie is altijd aanwezig, niet als iets wat vanuit de verte toekijkt, maar als bron van alle activiteiten. In die zin is er geen scheiding. Alleen is al het geziene een proces, dat nooit stilstaat, nooit het zelfde is. In die zin is dat een illusie. Dingen bestaan niet werkelijk, maar zijn continu in beweging. Maar het Zijn is altijd onveranderlijk Nu waar in alle gebeurtenissen gezien worden.

Je bent dat in essentie op de achtergrond al, maar wat jij er zelf aan kan bijdragen (oh, die taal...) is het denken te laten voor wat het is en door alert en stil aanwezig zijn 'ruimte' te scheppen voor het Onbekende.

Wat je in essentie enkel en alleen altijd al bent

Dus heb je een gesprek met iemand, bereid het niet voor. Ben aanwezig en zie wat er gebeurt. Doe het niet zelf, zet het niet naar jouw hand. Therapie geven is dan bijvoorbeeld zelf niets doen. Samen in aandacht zijn en dan maar zien hoe 'het' zich ontwikkelt. Iemand 'bijstaan' is niet iets aan de ander opdringen, maar samen stil aanwezig zijn en dan maar zien....

Aanwezigheid doet het, niet het fragment dat jijzelf als persoon denkt te zijn.

Aanwezigheid is alles

En zo leer je ook met jezelf om gaan. Niets bestrijden of verwerpen, of verlangen of eisen, maar alert aanwezig zijn, zien wat in je speelt, zien welke neigingen er opduiken. Zie de reacties van het denken, maar zie hen niet als jouw oordeel. Jij bent het zien van dit alles.

Daarmee ben je er uit gestapt.
En is alles Een