zondag 26 december 2010

Meister Eckhart

Foto Rob Ek


Meister Eckhart. De echte. Niet Tolle dus. Eckhart zelf (circa 1260-1328). Die weerstond de kerk gedurende de donkere Middeleeuwen met zijn visie dat er geen iemand is, zelfs geen God. Zowel God als ons ik zijn onvindbaar. Uiteindelijk vindt je niets. Zeg maar het Neti-Neti. Niets kunnen wij vinden van wat wij werkelijk zijn. Geen ding, geen Iets is het. Uiteindelijk verschijnt de Bron als het Absolute Onvindbare Niets, welke niet gekend kan worden. Je kan het alleen -zonder antwoorden- zijn.

Hoe kan vervolgens Niets iets zijn? Hoe kan het Niets miljarden ietsen voortbrengen? Dat kan niet! Het is allemaal Eén.

Wij zijn allen Dezelfde, al denkt het denken dat elk lichaam een afzonderlijk ik-je heeft.

Misverstand. Er zijn geen onafhankelijke lichamen. Zonder zuurstof, water en voedsel waren er geen lichamen, en de lichamen kunnen dat allemaal niet zelf aanmaken. Laat staan zichzelf voortbrengen. Het is allemaal zo kristalhelder.

Hoe vreemd dat het zo lang moest duren eer de schellen echt van mijn ogen zijn gevallen. Dat er-naar-zoeken heeft bijna 30 jaar geduurd. Dat zo-lang-niet-inzien is op zich een grotere prestatie dan het uiteindelijk ingezien te hebben. Zo'n geweldige prestatie is dat niet. Uiteindelijk. En van wie????

Niemand die het doet. Het valt 'je' toe. Het was 'mijn' tijd het eindelijk eens in te zien.

Alles is één Grote Beweging van het Leven alleen op Dit Moment. Leven is alleen Nu. Leven IS en heeft geen Oorzaak en Het gaat nergens naar toe. Er is geen waarom. Er is alleen een Daarom. Het is er omdat het is en zoals het is. Je kan er niet aan beginnen en je kan er niet uitstappen. En desondanks is het Ultieme Vrijheid.......

Dit (Nu) Hier is Eén Groot Beleven. Niet door een iemand in wat anders. En Dat is alles wat er is.


p.s. Uiteindelijk werd Eckhart als ketter door de Paus voor het gerecht gesleept en werd hij gedwongen zijn leerstellingen te herroepen. Hij was naar één variant op weg naar de Paus en is nooit aangekomen. Volgens een tweede variant is hij wel bij de Paus geweest en is daarna overleden.


maandag 29 november 2010

Meister Eckhart (en zelfonderzoek)



Ik vraag even aandacht voor een prachtig artikel in Trouw van de schrijver Oek de Jong over één van de beroemdste Westerse mystici, Meister Eckhart, met daarin één van de beroemdste passages over de ontlediging van de mens (en zijn God). Dit als ook de voor mij onverwachte aanleiding voor heel iets anders. Voor dàt wat na het lezen van zo'n tekst ontstaat en wat wij daarmee doen kunnen.

Zie de nog steeds (8-6-2018) op Trouw staande: tekst Oek de Jong

De reacties staan er niet meer of zijn er voor abonnees.

Ik was vanochtend alleen van plan de aandacht voor de tekst van Oek de Jong te vragen. Maar de reacties onder het artikel ziende ontstond ineens wat anders.

De reacties onderaan in Trouw op dit artikel laten weer eens zien dat een zoekende maar het beste zijn eigen weg kan gaan. Of juist niet? Moet je je juist wèl bekend maken? En op welk moment? 

Maar je weet het; Steek je je hoofd boven het maaiveld uit, dan weet je dat je heel wat tegenreacties oproept, zoals je dat in die reacties op Oek de Jong (en op elkaar) kan zien. De kop moet er af. Men gaat elkaar graag - en liefst zo grof mogelijk- te lijf. Er is net een boek uit over de beroemdste polemieken in de Nederlandse literatuur. Men maakte elkaar met groot genoegen -en vaak zo 'dodelijk' mogelijk- af. En dat wordt dan 'mooi' gevonden. Terwijl er toch mensen willens en wetens kapot gemaakt zijn.

Dat kan je allemaal willen ontlopen, maar je kan het ook in vol bewustzijn tegemoet treden. Op het spirituele pad blijkt dat wat je liefst wil ontlopen, juist de belangrijkste leerschool te zijn.

Wordt je door anderen 'gekookt' (beledigd, tegengesproken, belachelijk gemaakt, gekleineerd), maak dan gebruik van die ervaring.

Keer naar binnen en kijk wat het met je doet, wie reageert van binnen?, wie is daar beledigd?, wie wil gelijk hebben of krijgen?, waar komen die emoties vandaan?, waar vecht je om? Wie vecht terug, wie is die 'ik'?

Introspectie betekent hier louter kijken. Niet je gelijk verwerven, niet direct reageren, geen tegenargumenten bedenken, maar zuiver zien wat er van 'binnen' gebeurt. Later kan je altijd nog kijken of je beredeneerd kan of moet of wilt reageren. Maar dan niet vanuit het ego. Dat is trouwens zinloos. Je krijgt dan reacties op het zelfde niveau.

Eckhart Tolle geeft een mooie van het 'Ego'. Hij zegt: "Ego is het het ongeobserveerde deel van het denken."

Briljant! Ego is alles wat nog niet gezien is in de immer voortgaande stroom van gedachten. Ego is dan dus de Schaduw van C.G. Jung. Want wat je nog niet gezien hebt (of wil zien) heeft wel zijn werking in jou. Je denkt dan niet, maar je wordt gedacht. Onbewust = onwetend. Je hebt n.l. geen idee waardoor jouw gedrag gestuurd wordt.  Je bènt dan het denken, en je hebt niet door dat je niet eens er van bewust bent. Je hebt alleen nog maar met de gevolgen te maken. Dat moet je je natuurlijk nooit laten gebeuren.

Niet alleen in de psychotherapie, maar ook soms in de Jnana Marga is het daarom juist de bedoeling de schier oneindig opgestapelde berg shit in jezelf aan het daglicht (zuiver onverdeeld bewustzijn!) te laten komen.

Zie alleen, kijk, neem waar. Dat is genoeg. Ga geen innerlijke strijd aan vanuit een kunstmatig denkdomein - wat zichzelf als spiritueel en onfeilbaar beschouwt - en alle kwaad in jou. Zie beiden. Blijf er buiten. Kijk. Verstop niets. Ontken niets. Wil niets. Zoek niet iets wat er niet is. Laat het van zelf komen. Het komt altijd! Registreer dan enkel en alleen zuiver wat zich aan dient.

Reserveer dit niet voor enkel de negatieve ervaringen. Ook - of liever wel zeker - wanneer je de hemel wordt ingeprezen, dan geldt dezelfde noodzaak tot introspectie. Dezelfde vragen gelden dan. Wie zegt dit, wat zegt men, tegen wie heeft men het, is het waar, wie laat zich het in jou aanleunen? Let alleen op jouw eigen innerlijk. Op de meeste 'hoven' vroeger was het gebruik dat er een Tijl Uilenspiegel rondliep, een spotgeest, een Joker. Die mocht zelfs de Koning(in) of de Keizer(in) bespotten om te voorkomen dat de gezagsdrager in zijn eigen onfeilbaarheid ging geloven en aan waanzin ten onder zou gaan.

Heb je zo'n Joker niet, keer je dan tot de belangrijkste Joker (niet voor niets de meest bevrijdende kaart in het kaartspel) in jouw leven. Zuiver, onpersoonlijk bewustzijn zelf. Ga niet bevooroordeeld in de weg staan en Zie! Zoek iemand die hier ervaring mee heeft en die je kan wijzen of je 'goed' zit.

Wat gezien wordt is gezien, en daarmee gezien. (ofwel van zijn onzichtbare macht ontdaan..).

Dat is eigenlijk de start van het hele proces van heelmaking of bevrijding. Meer valt er eigenlijk niet te doen, maar het houdt nooit op. Wanneer de externe en interne aanvallen ophouden, dan pas begint de echte Jnana Marga. Zien wie ziet. Wie ben ik? Waar is dat 'ik', wie neemt waar? Aan wie verschijnt alles? Hecht je aan geen enkel innerlijk antwoord, aan geen enkele ervaring, hoe groots of subtiel ook (zoals ik van de week had). Zie waarin die ervaring in op treedt. Wie ziet dat? Na vele ervaringen ben je nog steeds dezelfde. Die 'dezelfde' moet je hebben. Ga door met zien, zelfs wanneer er Niets te zien is. Wie heeft weet van het zien, waar je mee bezig bent? Waar is die? Wie is het subject? Zoek dat op, kijk er naar. Aan het eind zie je Leegte, Niets. Ga ook dan door. Want wie heeft hier weet van? Zelfs het subject wordt gezien (vermoed). Ga door. Er zijn er nog steeds twee. En helemaal aan het eind is er niemand meer.

Een hartelijke groet!

Rob

zondag 30 mei 2010

De Sleutel en het Slot - Update 13 juni 2010


Na de laatste serie over de uitleg van Wei Wu Wei van hoe wij in elkaar steken, is het duidelijk dat elke actie om ons ware Zijn te bereiken een actie in tijd is. En daarmee 'in de wereld' blijft. En er is nog steeds een 'ik' in het spel die een doel na streeft. Zoeken is het ontkennen van, het nee-zeggen (ver-neinen) tegen 'wat is.' Het is het ontkennen van het feit dat 'wat is' het enige is wat er is. Het is het ontkennen dat uiteindelijk slechts overgave, stil zijn, je in het Nu brengt. Of liever, dat je dan het altijd aanwezige Nu herkent als (de de altijd aanwezige basis van) jouw bestaan. Want we hebben het niet over 'jouw' of 'mijn' bestaan, maar over 'het' bestaan.

Is het zo simpel?
Hoeven 'wij' niet meer te weten en te doen?
Ik weet het niet.

Dat gezoek was waarschijnlijk eerst nodig, om alle illusies te verliezen.
Al dat gezoek, al dat gemediteer, en al dat steeds maar je neus stoten middels schijnervaringen, leiden tot het opgeven van elke hoop dat het realiseren van jezelf middels 'technieken' en inspanning mogelijk is. En lukt het jou niet om je in een staat van totale hopeloosheid te brengen, dan zorgt het Leven zelf er wel voor.... Je raakt dan uiteindelijk in een diepe crisis. En dàn ben je waar je volgens bvb Eckhart Tolle wezen moet. In een staat van niet-weten en niet-meer-doen. En dan kan de persoonlijkheid, de 'mind' spontaan (dus nooit als gevolg van een inspanning) totaal oplossen.

Er is in dit verband een hele heftige discussie gaande op internet betreffende het fundamentele verschil van inzicht tussen traditioneel Advaita (Gij zult zoeken en zweten) en Neo-Advaita (Gij bent al wat ge zoekt). Ik heb er al eens eerder over geschreven. Het lijken in toonzetting wel de Nederlandse verkiezingen.

M.n. de keiharde confrontaties tussen Dennis Waite (trad.) en Tony Parsons (neo) laten zien hoe scherp de tegenstellingen zijn. Zie http://www.advaita.org.uk/discourses/trad_neo/trad_neo.htm

In het koor van de traditionalisten heeft zich recentelijk Ed Muzika (degene die Robert Adams aan de vergetelheid onttrok) gevoegd, die zegt dat niet iedereen al verlicht is omdat alles al zogenaamd Een is. Je moet er -desnoods tientallen jaren- voor ploegen en zaaien. Dan pas kan er geoogst worden. Zie zijn betoog van 19 mei j.l (even een stuk naar beneden scrollen) op http://itisnotreal.blogspot.com/

Hij beroept zich o.m. op zijn eigen leermeester Robert Adams. Maar zijn gekozen citaten zijn ook maar zijn keuze. Hij haalt maar liever niet andere citaten aan van Robert Adams, die bij herhaling zei dat er geen persoon, geen doener is en dat alles maar dan ook alles in de wereld der vormen is voorbestemd. Iets als vrije wil kan helemaal niet bestaan. Zoeken is derhalve zinloos. Alleen stil zijn, niets doen, volledige overgave  is de weg. En wil je dan toch wat doen, laat dan ook niet na om aan zelfonderzoek te zoen (Wie ben ik, wie stelt de vraag?, wat is de Bron van dit ik? etc etc. Want dat is de enige weg die je naar wat Nu is leidt)

Maar Muzika (die zelf 27 jaar gezocht heeft) beveelt intens en langdurig oefenen aan. Hij wijst daarbij ondermeer op het vrij verkrijgbare boek van Michael James: “The Most Rapid and Direct Means to Eternal Bliss”. Dit is een kookboek voor Verlichting. Zie voor het gratis downloaden: http://www.albigen.com/uarelove/most_rapid/contents.aspx
Elke genummerde zin (en er zijn er heel veel) moet je langzaam opzuigen en elk hoofdstuk moet je 4 keer opnieuw heel langzaam lezen. Je moet het maar eens downloaden en bekijken. Meer over Michael James zie: http://www.albigen.com/uarelove/

Het zal misschien werken. Maar voor wie? Als het werkt voor de een, is het wat het is en werkt dat niet voor een ander is dat ook maar wat het is. Het is wat gebeurt (in bewustzijn) en niet het resultaat van wat 'men' doet. Want....bestaat die 'men' wel als een verzameling zelfstandig bestaande entiteiten? Is er wel een 'iemand' die 'wat' doelgericht kan 'doen'?

Daarmee zit ik ook al midden in de discussie. Wei Wu Wei zou zeggen dat Ed Muzika en Robert Adams ook nooit bestaan (hebben). Het zijn maar beelden in -maximaal- mijn (de schrijver’s) geest. Zij hebben nooit wat geschreven, omdat zij in feite niet bestaan, zoals ook mijn ware wezen onvindbaar blijkt.

Wat ik zelf ervaar is dat ik als de schrijver hier het helemaal niet meer weet (Suan sloeg in zijn laatste reactie dus de spijker op de kop!) en ook nooit kan weten. Ik (mijn 'mind') weet inmiddels niets meer. Ik laat het maar gebeuren, ook wanneer ik wat moet doen. Het gebeurt toch wel. Wat dan ook. Ook mijn 'mind' wordt gedaan.

Woorden hebben in feite niets te maken met onze Ware Natuur, zoals het woord boom niets zegt over het verschijnsel boom. En hebben wij het dan over onze onkenbare natuur zitten we per definitie met een mond vol tanden. Geen woord, geen uitleg bevat de Waarheid. De Waarheid moet er zijn voordat er ook maar één woord is. De Waarheid is iets wat onvindbaar is. Het is er niet en toch bestaan wij....

Dus wie wil wat naar zich toehalen, zoals Muzika en James.

Ik heb ook decennia lang van alles naar mij toe willen halen. Je oogst dan een rij verschijnselen. Maar in de grond (niet letterlijk) -voelend, ervarend, belevend- blijf ik altijd wie ik ben.

Daar moet de sleutel zijn. In mijzelf, bij jouzelf.

Waar geen tijd bestaat kan ook geen weg in tijd zijn naar de realisatie van het moment waar geen tijd is. Het valt je toe, waarbij het ‘je’ in deze zin niet op een werkelijk bestaande entiteit slaat.

Het enige Ware Leven kan je alleen in jezelf vinden in de vorm van het zeker weten van bestaan, van er-zijn. Dat is ontkenbaar. Je bent er! Als bewustzijn.

Je hebt er heen enkele gedachte, geen enkel woord voor nodig om dat te weten. Alle toevoegingen aan dat Moment (wat er altijd vanuit zichzelf is) zijn vormaspecten van een ervaren wereld, die louter kan bestaan dankzij dat onderliggende bewust-zijn. Zoek niet iets wat de persoon aan gaat, wat hem verbetert of verrijkt.

Alles is - ongescheiden - bewustzijn, al is het woord 'bewustzijn' nooit wat het wil aanwijzen.

Om tot slot (en wie weet voor hoe lang..) Robert Adams te citeren:

Renunciatie

Je hebt absoluut niets op te geven.
Niets af te staan, niets te laten vallen.
Je bent al bevrijd.
Hoe kan je denken dat je iets dat nooit bestaan heeft,
moet laten gaan?
Je denkt dat je je ketens moet verbreken.
Hoe kan het Zelf geketend zijn?
Je denkt dat je al je angsten op moet geven,
al je depressies,
Al die dingen waar je last van hebt.
Overgave aan wie? Die dingen zijn niet eens van jou.
Ze behoren je niet toe.

Jij bent Zuivere Realiteit. Jij bent het onsterfelijke Zelf.
Je bent nog nooit geboren, je bent ook nooit verschenen,
en je zult ook nooit gaan.
Je bent het Ene. Het Alomtegenwoordige.
Daarom heb je absoluut niets af te staan.
Omdat je goed beschouwd nooit iets hebt bezeten.

Het is alleen het ego dat denkt dat jij
iets los moet laten.
Er is niets dat je op moet geven.
Alleen ego gelooft dat er iets is
dat los gelaten moet worden,
iets moet worden losgelaten, je moet iets loslaten.
Wie is het die goed beschouwd iets zou moeten hebben?
Er is niemand.
Er is alleen de Ene Realiteit, en jij bent Dat.

Punt (ofwel Full Stop).

Rob