woensdag 28 februari 2007

Zonder denken....


Wanneer je in de stilte tussen gedachten belandt, zal je ontdekken dat er dan niets anders is dan aanwezig zijn.

De eerste verrassing voor veel mensen is, dat je gewoon nog bestaat. Het hart klopt door, de ademhaling gaat door, je ziet en hoort....kortom je bent er nog steeds.

Wanneer de stiltes tussen gedachten langer worden, kan al snel Bewustzijn -als altijd aanwezig- worden herkend.

Wanneer je goed kijkt wat er dan gebeurt, is dat verleden en toekomst wegvallen. Je bent in die stilte-momenten gewoon puur Zijn, aanwezig, ongericht, zonder doel, zonder herinnering, zonder eigenschappen, zonder vergelijking, zonder oordeel: je Bent. "Dit is het!"

Wanneer er geen gedachten zijn, heeft niets meer een 'label', er zijn geen eigenschappen meer, er zijn geen onderscheiden objecten en gebeurtenissen meer. Er is geen 'ik' meer ten opzichte van 'anderen' of ten opzichte van een externe wereld. Alles is Eén.

Wel, dit is in feite waar wereldwijd zo naarstig naar gezocht wordt. Dit is de eenvoudige Bewuste Aanwezigheid, waarover zo veel verschrikkelijk ingewikkelde boeken zijn geschreven, waar als gevolg van allerlei misverstanden oorlogen over zijn en worden gevoerd, waardoor hele volksstammen van elkaar vervreemd zijn.

Het is eigenlijk niet te geloven, dat het zo simpel is.

In die Stilte is alles exact wat het is.

Er valt verder hoegenaamd niets over te zeggen. Zodra er weer een gedachte is, een interpretatie is, een trots is dat je het nu 'door' hebt, er weer een behoefte is om dit nu uit te gaan dragen ter meerdere glorie van je eigen slimheid of spiritualiteit, dan zit je weer temidden van alle tijdelijke bewegingen van een conflictrijke afgescheiden persoon in een conflictrijke afgescheiden wereld.

Alle uitleg verwijst naar deze stilte, die heel eenvoudig Nu in jou aanwezig is, als waarnemende ongrond van alle ervaringen.

Minder dan stilte kan er niet zijn. Er kan minder vaak lawaai zijn, minder gedachten.
Het aan het lichaam verbonden Kennende Bewustzijn zal oplossen na jouw dood. Jij als Stilte zal er nog zijn. De stilte zal dan niet meer verstoord worden door alle bewegingen van een duale wereld. Over wat er dan nog rest kan van Nu uit alleen maar gespeculeerd worden. Dat doe je dan weer via onderscheidende gedachten, die totaal geen weet hebben van die oertoestand.

Je kunt nu alleen beseffen dat er Nu 'iets' is, dat zich gewaar is van de stilte......

Dat 'iets' kan niet anders zijn dan de absolute ongrond van het bestaan zelf.

Ik doe een gok: De Absolute Stilte.


De Nymfmandala is © 2007 van Harry van der Tuin

donderdag 1 februari 2007

Profiel

v


Op deze blog staat hier en daar een mooi verhaal over een zoeker, zijn zoeken, de ervaringen die zijn opgedaan en uiteindelijk het doorzien van de hele zaak.

Het is een sprookje in mensentaal.

In wezen is er niemand die iets kan doen om Niets (en vergeet dit concept) te bereiken, te begrijpen en het leven er naar in te richten.

Duidelijk moet zijn dat alles zich in het heden voltrekt, zoals het zich voltrekt. Dat is wat het is. Er is geen doener die het doet. Alles wordt gedaan. Of liever: gebeurt vanuit zichzelf.
Maar ook nu weer: Woorden kunnen nooit de werkelijkheid beschrijven, de werkelijkheid begrijpelijk maken en het leven zo beïnvloeden dat wij het allemaal kunnen aanvaarden. Zelfs die 'wij' en het 'mijn' ontbreken als een onafhankelijk identiteit.

Het begrip doel (zelfrealisatie) is denken, de zoeker (mijn 'ik') is denken, de zoektocht is denken, en het doel bereikt te hebben is denken.

Denken, het totaal van de woorden, is nooit het feit zelf. Het loopt altijd achter de feiten aan. Het reageert slechts op wat er gebeurd is. Het is per definitie het verleden, dus niet in staat het heden te omvatten. Laat staan een toekomst te creëren.

Het Feit zelf is het stille -in zichzelf onkenbare- ervaren, het beleven, aanwezig zijn. Dat is er al. Dat is onze wezenlijke natuur. Dat doet zichzelf, wat in het Engels self-shining heet. Daar hoeven en kunnen wij niets voor te doen. Integendeel; het doet ons. Wij zijn een projectie, een manifestatie van die Natuur. Alles wordt gedaan. Dat kan heel eenvoudig gezien worden door er onbevangen naar te kijken.

Je hoeft er verder niets voor te doen, dan gewoon te leven.

Daar ga ‘ik’ dus gewoon maar fijn mee door……

Ik kan niet anders.

En dan ineens kan het je toevallen. Die Natuur, of het Absolute of de Bron ben jezelf. Dan is de persoon weggevaagd en is er nondualiteit.


Harry van der Tuin ook niet: Hij maakte de Crystalmandala © 2007