Beste mensen (lieve lezers),

 

Eigenlijk is alles wel gezegd en uitgelegd. 

Wanneer ik iets nieuws schrijf staat er het zelfde als al in menige bijdrage hiervoor in de blog stond. 

Voorbijgegaan aan taal zit de taak van het denken/de mind over de vraag 'Wie of wat ben ik echt?" er echt op.

 Je bent (dat valt niet te ontkennen, want om iets te kunnen ontkennen moet je er al zijn!).

Wat je bent valt alleen te benaderen als stilte of als tegenwoordigheid of aanwezigheid. Maar zonder die concepten.

Je kan nooit in een positie komen, vanwaar je kan kennen wat je in essentie bent. Want dan zou je weer onmiddellijk in dualiteit zijn. Er is geen ik en wat anders. Je ware 'zijn' is  vorm- en tijdloos. Dus waar kan je je op richten?

Ik zie vaak dat nondualiteit wordt gezien als middel tot succes bij werk, relaties of wat dan ook. Dan wordt er weer een betekenis gehecht aan invloeden vanuit het onkenbare, waar niets anders over gezegd kan worden, dat je dat onpersoonlijke onkenbare bent. 

Rest in het tijdloze Nu verblijven, en dan niet het verleden herkauwen of een toekomst te projecteren. Leeg zijn.

Heb je behoefte aan wat dialoog, dan kan je mij altijd mailen. Zo lang de coronacrisis duurt zal een dialoog via email moeten.

Met hartelijke groet!

Rob

 

De Corona Pandemie & A-Dwaita (update)

Deze update bevat enkele correcties en verduidelijkingen.

 

Valt er iets te zeggen over de relatie tussen de huidige gebeurtenissen m.b.t de Corona Pandemie in de wereld en het besef dat de Ware Aard van alle levende wezens het Absoluut Bewustzijn is?

Het antwoord moet mijn inziens Nee zijn....

De wereld is alleen kenbaar op het huidig (en eeuwig) moment, waarbij het begrip moment niet duidt op een positie in de tijd tussen verleden en toekomst. Die laatsten bestaan niet werkelijk. Het echte bestaan bestaat alleen Heden, Nu. Ook al lijkt voor de persoon de tijd te verglijden, het is en blijft het huidig gewaarzijn van wat nu gezien (beleefd) wordt. Je kan er niet in en je kan er niet uit! Je bent het Nu. En nogmaals het concept Nu is er tot verduidelijking voor de zoeker, maar na ontwaken zijn er geen begrippen meer, geen verbanden meer en geen uitleg meer. Er is niets.

 

De Kracht van het Nu is dan ook onzin. Dat wat vernoemd wordt als Nu is onpersoonlijk en kan nooit een tool zijn voor het vormgeven (naar jouw eigen wensen) van jouw duale leven.

Probeer maar een fysieke stap te zetten in een minuut geleden. Of rem jouw auto net op tijd een minuut of twee verder in de tijd. Het kan niet. Bestaan is alleen nu. Wat nu geschreven wordt is nu al weer een herinnering. Alles vindt alleen op dit moment -wanneer het gekend wordt- plaats. En weer: Wat nu is, is nu al weer herinnering (in tijd....).

Toen een bezoeker aan Krishnamurti vroeg of het goed voor hem was dat hij hulpverlener werd in de arme buurten, antwoordde Krishnamurti dat de zoeker eerst maar eens moest ontdekken wie hij zelf was. En wanneer je dat gevonden hebt, bestaat die vraag naar het nut van zijn hulpverlening dan nog?

Ten eerste valt alles wat gezien of ervaren wordt in jou zelf plaats. Hier, Nu is er weet van wat geschiedt in jou en de wereld. En je kan dat weten omdat je bewustzijn hebt en taal hebt. Dat bewustzijn is het onmiddellijk kennen van gebeurtenissen en taal maakt er verhaal van. Zonder taal valt er niets apart te kennen. Elke vorm ontstaat pas nadat het herkend wordt als apart van zijn omgeving. Maar taal heeft tijd nodig en tijd verstaat zich niet met het Absoluut Tegenwoordige. Want dat kent noch tijd noch vorm als zichzelf.

Dus alles wat gekend wordt, hoe groots of subtiel dan ook, is niet wat je werkelijk bent. En wat je werkelijk bent kan niet door jou als persoon gekend worden. De relatie is omgekeerd.

De plots uitgebroken pandemie van het Corona virus en de onvoorstelbare chaos die dat in de hele -en dus door jou gekende- wereld veroorzaakt heeft en nog lang in zijn greep zal houden, is dus een tijdverschijnsel en vanuit het Tijdloze en Vormloze is er dus geen plaats voor deze opstapeling van ongewenste fenomenen.

Deze worden tegelijk met het ‚dagelijkse‘ zien van de avonturen van jouw eigen persoon waargenomen, maar verwacht geen instemming of afkeuring vanuit het Absolute.

Ja, menig guru of would be guru’s kunnen je aanraden om dit te begrijpen en te mediteren op jouw werkelijke Ik.

Maar elke intentie is weer vorm door een vorm en dan verkeer je weer als een persoon die zogenaamd in tijd leeft, maar alleen (conceptloos) kenbaar is op dit ene moment. En aangezien dit Ene moment geen vóór en na kent (er is alleen Nu een waarnemen) bestaat er ook geen causaliteit van oorzaak (verleden) en gevolg (toekomst). Er dus ook geen intentioneel ingrijpen vanuit het tijdloze.

Wat is dat is. En op de vraag Waarom? is er alleen een antwoord als Daarom!. Het onthult de zodanigheid van het bestaan dat nooit door het ‚beperkte‘ doorgrond kan worden.

En de onverbrekelijke relatie tussen het Onkenbare (Tijdloze & vormloze) en het gekende (tijd & ruimte) zal daarom altijd een mysterie blijven.

Rob - in vrijwillige quarantaine

Gewoon Niets (bijgewerkt van versie 28-03-2007)

Sailor Bob Adamson

Rond en na de jaarwisseling heb ik nog wat zitten en liggen lezen in Zen (Huang Po, Ton Lathouwers) en aDwaita (Ramana Maharshi, Nisargadatta en 'Sailor' Bob). De eerste en laatste blijven toch mijn favorieten.

Sailor Bob door zijn directheid en zijn heldere taal - ontdaan van alle Indiase mystiek die door de uitspraken van Nisargadatta zijn heen verweven - wordt de eenvoud van het zelfonderzoek bij Sailor Bob kristal helder.
Veel uitspraken van Nisargadatta waren bestemd voor traditionele Indiërs en bevatten geen pure a-Dwaita. Dat kan voor veel verwarring zorgen. Bij Nisargadatta blijf ik nog steeds met het gevoel zitten dat wij met iets onhaalbaars bezig zijn, wanneer hij het als Jnani heeft over zijn verhouding tot het leven. Hij is er wel, maar ook niet. Zijn staat is slechts weggelegd voor een enkeling. Ik zie ook regelmatig opvattingen van leerlingen van hem, die de meest vreemde interpretaties hebben van zijn leer.

Uiteindelijk moet je op eigen benen komen te staan en niet meer afhankelijk zijn van externe uitleg en externe begrippen. 'Sailor' Bob biedt voor mij de meeste handvatten (nee! Niet handvaten) tot die vrijheid

Dit zijn handvatten!!

en dit zijn handvaten......

Bij Sailor Bob wordt het al heel snel duidelijk is dat na het doorzien van de factoren tijd, begripsvorming en het denken het ego -het ik, de persoon- al doorzien is. Het 'werk' is al gedaan. Of je nu Nisargadatta bent of de gemiddelde lezer, je kan nooit anders zijn dan wat je altijd al bent Niet-Iets dat getuige is van de manifeste wereld. In die manifeste wereld ben je als (Nu-)Bewustzijn (ofwel presence awareness) verbonden aan een lichaam en een ogenschijnlijke persoon.

Wij hoeven de persoon of het ego (dat een niet vaststaande verzameling is van herinneringen, standpunten & overtuigingen) niet te bestrijden. Wij hoeven alleen maar te te kijken naar alle drukte die 'ons' denken en onze emoties produceren, en daarbij te zien, dat ons werkelijke 'ik' (wat dus nooit de persoon of het denken is) datgene is wat voorwaarde is voor het verschijnen van alles wat wij als Ons Leven beschouwen.

De zin "Ik zie mijzelf" onthult al direct hoe het zit. Er is een (onzichtbaar) Zien dat een persoon waar neemt. De persoon is een object van het Zien, en kan derhalve nooit ons levende centrum zijn. Wanneer wij de persoon beschouwen als de ziener leggen wij ons lot in handen van een gezien object. En wie ziet dat object? En wie denkt dat Zien (als het Absolute - ofwel het enig bestaande subject) te zien?

Zelfonderzoek leidt tot het vinden van allerlei nieuwe geziene (gekende/waargenome) objecten in de vorm van gedachten, identificaties, voelbare gebieden in het lichaam etc.. Maar steeds maar weer is er dat zien, dat de voorwaarde blijkt te zijn van het überhaupt weten dat je (en de jou omringende wereld) bestaat. Dat zien is zelf onvindbaar, want wat zou het Zien moeten zien? Het Zien is de laatste & de eerste instantie. Het zien is de onkenbare ongrond van het leven, het is het ongemanifesteerde leven zelf.

En die altijd aanwezige grond is er moeiteloos bij ieder mens. Je bent al wat je zoekt. Wanneer dat door en door in je door dringt, zal er 'iets' in je loslaten. Het denken is niet het motiverend principe in jou. Er is geen 'je' meer dat het leven leeft. Je (als persoon, als ego) wordt geleefd.

'Niet ik leef mijn leven, maar het Leven leeft mij' zei ooit een zenmeester.
ofwel

Galaten 2,20 – 'Niet ik leef, maar Christus leeft in mij''      (Wellicht dus "als mij?"  r.e.)    

Alles doet zichzelf en de werkelijke jij, mijn werkelijk 'ik', is het immer toekijkende Ongekende......
Dat is het onkenbare tijdloze zien, het enige wat zich niet in de manifeste wereld bevindt, het enige wat die manifeste wereld kan zien en dus de enige voorwaarde voor het kennen van deze wereld.

Dat is het Niets, dat alle (per definitie tijdelijke) ietsen bevat.

Niemand heeft dat niet of staat er buiten. Niemand is dus wél of niet verlicht. Wij zijn allen dat Ene. Niemand is uniek of is als individuele persoon verheven boven een ander.


p.s. Iemand vroeg mij laatst per email waarom ik -omdat ik het allemaal zo goed wist- nog niet verlicht was. Hiermee is deze vraag gelijk beantwoord. Verlicht zijn is ook maar een concept.