dinsdag 15 september 2020

 

 

 

 

Beste mensen (lieve lezers),

 

Eigenlijk is alles wel gezegd en uitgelegd. 

Wanneer ik iets nieuws schrijf staat er het zelfde als al in menige bijdrage hiervoor in de blog stond. 

Voorbijgegaan aan taal zit de taak van het denken/de mind over de vraag 'Wie of wat ben ik echt?" er echt op.

 Je bent (dat valt niet te ontkennen, want om iets te kunnen ontkennen moet je er al zijn!).

Wat je bent valt alleen te benaderen als stilte of als tegenwoordigheid of aanwezigheid. Maar zonder die concepten.

Je kan nooit in een positie komen, vanwaar je kan kennen wat je in essentie bent. Want dan zou je weer onmiddellijk in dualiteit zijn. Er is geen ik en wat anders. Je ware 'zijn' is  vorm- en tijdloos. Dus waar kan je je op richten?

Ik zie vaak dat nondualiteit wordt gezien als middel tot succes bij werk, relaties of wat dan ook. Dan wordt er weer een betekenis gehecht aan invloeden vanuit het onkenbare, waar niets anders over gezegd kan worden, dat je dat onpersoonlijke onkenbare bent. 

Rest in het tijdloze Nu verblijven, en dan niet het verleden herkauwen of een toekomst te projecteren. Leeg zijn.

Heb je behoefte aan wat dialoog, dan kan je mij altijd mailen. Zo lang de coronacrisis duurt zal een dialoog via email moeten.

Met hartelijke groet!

Rob