De methode

© sculptuur van Rob Ek

De methode is er natuurlijk niet. Al naar gelang de persoonlijke instelling, het persoonlijk verleden en het toeval wat op jouw pad komt ga je aan de slag met dàt wat jou het beste ligt. Met alleen lezen en willen begrijpen kom je er niet.

Vanuit deze plek zijn er de volgende adviezen te geven.

Wat van het allergrootste belang is dat je de stand van jouw 'persoonlijk' bewustzijn (dus inclusief alle gedachten) accepteert zoals het is.

Beoordeel het niet, wordt er niet boos om, wil het niet gelijk weghebben. Dat is allemaal denken.

Alles wat je ziet is niet wat je bent en tevens is alles wat je ziet nooit los van het onzichtbare zien dat je werkelijk bent. Hoe zouden vormen gekend kunnen worden als er geen bewustzijn is? Maar wat zou het zien zijn zonder vormen?

Je.... kan er alleen wat aan doen via gedachten, en het zijn de gedachten die jou al jarenlang gevangen houden. Dus die plaveien de weg niet voor je. En er is geen weg. Wat je zoekt is hiernu al tegenwoordig. Het is het keuzeloze zien zelf. Dat wat is wanneer je jezelf als wakker beschouwt.

Na decennia van lezen, van het volgen van satsangs en van de concrete ervaringen met het werken met mensen is het mij glashelder geworden, dat je er alleen maar naar hoeft te kijken. Of liever: er is alleen zien.

Let op de woorden. Zien is geen kijken. In het kijken is er 'iets' dat ziet en 'iets' dat gezien wordt.Er is een doel een intentie.

Zien is open en ongericht. Er is zien en niemand (niet een iemand) die ziet.

Dat 'niets' dat ziet IS NIET DE PERSOONLIJKHEID.

Wat je ziet is de de persoonlijkheid in een wereld in actie. Dat 'doen' doe je zelf niet en dat is ook niet wat je in wezen bent.

Je kan er NIETS aan doen, want zodra je wat doet is het weer het denken (of wat dan ook) dat dit doet, dus.....de persoonlijkheid weer..... En bovendien, zodra je je van iets bewust bent is het alweer anders of voorbij. Je ziet als een iemand - alles benoemd en herkend hebbend - in wezen alleen het verleden. Wat je op is gevallen is al weer voorbij.

En er wordt automatisch weer andere beelden gezien.

Maar dat-wat-ziet is al de oorsprong van ons wezen. Alleen...dat denkt niet! Dat IS.

Daar ben je -als de tijdelijke en veranderlijke persoon - geen eigenaar van, je kan niet kennen wat het is, je kan er niet over opscheppen en je kan het niets ergens toe dwingen...het IS er.

En wat en hoe het doet of zou doen, kan jij als persoon nooit weten.

In het zien is geen tijd dus zijn er ook geen oorzaak en gevolg relaties met dat wat gezien wordt.

Wat IS = Nu en het is altijd tijdloos heden.

Dat zijn moeilijke zinnen, maar die willen alleen maar uitleggen dat het enige is wat je als mens kan doen om uit de lus van het denken te geraken, niet nog meer denken is,

Maar gewoon - wat toch er is - alles bewust zien.


De relatie tussen het vormloze en de vormenwereld is een mysterie. Het kan nooit ontdekt worden omdat het vormloze en de vorm tegelijk Nu zijn.

Er is alleen tijdloos 'zien'

Stilte…..Ruimte

.
Geen woord is waar het voor staat….maar woorden zijn hier onontbeerlijk. Woorden zijn nooit het feit wat zij pretenderen te beschrijven. Een uitleg is nooit het feit van de werking van datgene wat wij trachten te verduidelijken. Kijk voorbij de woorden, voel waar zij voor staan. Waar zij vóór staan…. Ga daarna naar dàt gebied, daar waar je altijd al aanwezig bent.

Elk woord, elke gedachte, komt voort uit stilte. Eerst is er niets, daarna is er het woord, waarna er weer stilte is. Tenzij wij meegaan in het aan-één-rijgen van woorden. Dan verblijven wij in object-gericht bewustzijn. Maar wij zijn vormloos bewustzijn. Stilte. Leegte. Niets.

Ook fysieke dingen, objecten hebben de stilte in zich en om zich heen.

Ruimte omringt zowel woorden als fysieke objecten.

Zonder die stilte, zonder die ruimte, kunnen woorden en objecten niet bestaan.

Wij hoeven woorden en fysieke objecten niet af te wijzen, want zij zijn naadloos met stilte, met ruimte verbonden.

Achter elk ding is die ruimte, is die stilte.

De sleutel is aandacht.

Een volkomen acceptatie van wat-is, doet die stilte ofwel die ruimte (die er altijd is) gewaar zijn.

Ook de acceptatie van verzet en lijden doet je onontkoombaar die stilte gewaar zijn.

Eenvoudig in stilte aanwezig zijn zoals je nu, hier -in deze ruimte- zit is het enige wat nodig is

Om volledig bij jezelf te zijn.

Ofwel...te ontdekken dat 'je' hier altijd al bent.

Ongeacht alle herrie van de wereld.

Maar nooit wetend wat je bent of liever: wat is.

p.s.

Stilte is er, wanneer er geen denken is. Wanneer het ego er zich over wil ontfermen, dan is er geen Stilte meer. Het is dan verborgen. Je kan Stilte niet 'verkrijgen' of 'bereiken' dus je kan het ook niet verliezen. Maar zodra je er een 'Belangrijk Iemand' mee wilt worden, een 'Wetende', dan bereik je het tegendeel van wat je nastreeft. Openheid, Ruimte, Stilte, Vrede is er wanneer je niemand -onwetend- bent..... Is er, omdat al die woorden maar op één Iets duiden. Dat-wat-je-werkelijk-bent. In een totale acceptatie van wat er dan ook is. Maar ja die Stilte kan je dus niet ervaren!!! Niet alleen is er een lichaam dat vanuit zichzelf herrie maakt, maar er is ook een wereld die uit herrie lijkt te zijn opgebouwd. Zelfs wanneer het dan eindelijk stil is, en je bent er van bewust, dan wordt die stilte waargenomen vanuit het onkenbare dat geen hoedanigheden kent, wat voorbij gaat aan begrippen als stilte of geluid.

.