vrijdag 30 oktober 2015

kortweg...




Het belangrijkste wat je bezit is bewustzijn
Het belangrijkste wat jou bezit is bewustzijn
Je hoeft maar één woordje te vervangen om de ommekeer te realiseren:
Je hebt geen bewustzijn maar je bent bewustzijn.

zaterdag 10 oktober 2015

"Oet de Tied"



"Oet de Tied


© Bram Ek  "Mag ik ook mee??"

Daar ben ik dan weer.....na een lange stilte. De wereld der vormen vroeg en vraagt om veel aandacht. Onder meer is een zeer gewaardeerde oude vriend (92) eind juli "oet de Tied kommen" zoals dat in Twente genoemd wordt. Onze lieve Bram is over het lijden heen. Maar wij hebben tussendoor ook erg veel lol gehad. Zijn weduwe weet van niets. Zij is al tien jaar zwaar dement en verkeert - zo lijkt het - in een conceptloze staat.

Bram is het mysterie ingegaan, waar hij - dankzij een voorschouw - met vol vertrouwen naar toe ging. Ik heb er mijn wekelijkse bezoeken aan hem met hem de afgelopen 7 jaar nooit heel veel over gesproken. En de ongelovige Thomas die hij was, kreeg desondanks een paar maanden voor zijn definitieve vertrek een schitterend visioen van een onaards blauwe hemel en een absolute -hier ongekende- stilte. De tranen stonden in zijn ogen. Toen hebben wij het over de tijd gehad. Hoe het werkelijk nu voor hem is....?????

De weduwe is er ook niet ver van af en hoe het nu werkelijk daar binnen voor haar is.....?????

De Rishi's of Jnani's spreken wat dat betreft elkaar nogal tegen. Volgens Nisargadatta blijft er geen weten van 'zijn' over. Het Absolute kan zichzelf niet kennen als een ervaring of hoedanigheid. In Eenheid is er geen 'ik' en een ander of wat anders. Het is totale Eenheid of Heiligheid, maar het is geen ervaring van een iemand. Andere keren zei hij dat het het Nirvana is.

Ook anderen spreken over een staat van eeuwige zaligheid. Dus tijdens het leven moet je er alles voor inzetten om Dat te bereiken. Maar waar geen "tied" is, is ook geen ruimte, dus is er geen enkele voorwaarde voor het beleven van iets dat verschilt van jezelf. Dus wie moet wat bereiken???

Wij zullen wel zien wat voor onszelf in het verschiet ligt wanneer wij de drempel over gaan.


Wat de a-Dwaita hier betreft kunnen wij na al het geschrijf niet veel meer doen. De Doener zal spontaan verdwijnen wanneer het de tijd is. En de doener is niet de kenner, maar (de identificatie met) de denker.

Wanneer eenmaal is ingezien dat de kenner, ofwel het kennen van alles wat automatisch gekend wordt in je leven, zelf niet gekend kan worden, is de zoektocht klaar. Elk zoeken beweegt zich af van het Gezochte en wordt derhalve ook onmiddellijk gekend. Zonder het kennen is er niets kenbaars, dus daar ligt de sleutel.

Er zit niemand of niets 'achter' mij als de oorzaak van alles. Zelfs het idee van de noodzaak van een oorzaak is weggevallen. Hoe kan je datgene waarnaar alleen vanuit het denken naar verwezen kan worden, maar zelf geen aanwijsbare kenmerken heeft, conceptueel nog duiden??? Het idee van een oorzaak veronderstelt trouwens gelijk dualiteit.

Ik - het kennen - val(t) er mee samen. Ik weet dat ik ben, maar nooit wat ik ben.

Het is ook de enige staat (die nooit een staat kan zijn) dat geen denken nodig heeft om dat te weten.

Je weet dat bent omdat je weet dat je bent. Er is geen bewijs voor nodig. Trouwens...het moet er zijn voor dat zelfs ook maar de gedachte omtrent de noodzaak van een bewijs zich voordoet.

Het is de realisatie dat je aan de oever staat van de rivier, nog net in dualiteit, maar beseffend dat de bron van het kennen het (nonduale) kennen zelf is. Er is geen rivier meer en geen overkant. En ook die zin moet je vergeten.

Er bestaan geen concepten die dit kunnen omschrijven. Zoals gezegd, Dit Is en heeft noch een kenner nodig en noch beschrijvende kenmerken.

Je bent letterlijk sprakeloos bij deze realisatie. Er is geen gekend object meer en geen kennend subject meer.

Daarom valt er ook niet zoveel meer te schrijven.

Wij zien wel..

Rob

zondag 4 oktober 2015

Kwantumfysica en Advaita




Een merkwaardig fenomeen doet zich voor in non-dualistische stromingen als de Advaita Vedanta.
Er zijn nog al wat leraren (m/v) die enthousiast hun bewijskracht o.m. ontlenen aan de stand der kwantumfysica. De wetenschappers zeggen het (inmiddels) ook!!!!
  
En dan moet het dus waar zijn.
  
Vreemd wanneer advaitaleraren zich op hun bewijskracht mede laten inspireren door de wetenschap. Door externe factoren. Door dat-wat-zij-waarnemen wat anderen te beweren hebben…..
En het gaat er bij het weten wie of wat je werkelijk bent om wie de onveranderlijke waarnemer is!
Dat is het enige wat van belang is, wanneer je een eind aan de zoektocht wil maken (als er al een 'je' is die dat vrijwillig kan doen en ga er maar van uit dat die er niet te vinden valt).
Advaita houdt de realisatie in dat noch de wereld noch 'ik' zelf werkelijkheid zijn. Alles wat stroomt, alles wat geboren wordt en sterft, alles wat waargenomen kan worden, is niet wat je wezenlijk bent.
Dat wat werkelijk tijdloos, ruimteloos en onbevlekt is, is dat-wat-is, dat-wat-ziet en dat wat nooit en te nimmer kan worden waargenomen. Het enige wat niet door onze zintuigen gekend kan worden, dat wat zich onttrekt aan elke beweging, aan elke interpretatie.
Dus noch jijzelf als de denker, de voeler, het lichaam, noch iedereen die je kent, noch de wereld noch het universum,zijn het Gezochte. Dus ook al die wetenschappers en hun publicaties die het 'ook eindelijk zeggen dat het zo is' hebben helemaal geen meerwaarde bij de zoektocht.
Of 'het' overkomt jou spontaan, of je kan het alleen vinden door de zoeker te ontmaskeren, ofwel te zien wat het zien is.
En dan is er geen enkele extern bewijs meer nodig.

Rob

p.s.
  • ·        Elk commentaar op anderen leveren is dus ook dualiteit. Zodra je jouw mond opendoet gaat het al mis. Deze hele blog is dus ook feitelijk een misverstand. De enige werking is dat het wat kan doen aan de 'suspension of disbelief'. Al heb je al tien jaar of méér over de Waarheid gelezen, gemediteerd en gevochten met leraren; het wil maar niet indalen.Dan moet je gewoon maar doorgaan met het denken de poten door te zagen.
  • ·        Ook dualiteit bestaat in wezen niet; er is alleen in totaliteit en ongescheiden wat HierNu is. Het zien en het geziene kunnen niet van elkaar losgepeuterd worden.
  • ·        Het totale wegvallen van alle concepten doet alle 'leren' en 'op weg zijn' wegvallen.