Men kan zich afvragen waarom het nodig wordt geacht om er (hier) mee door te gaan hierop te zinspelen, er naar te verwijzen, het in bedekte termen te brengen, en er zo een heilig mysterie van te maken?Bijna alle belangrijke geschriften en vastgelegde uitspraken van de Meesters en de Profeten, en vele dichters, barsten er van uit hun voegen.Zonder twijfel bevat ‘het’ in zichzelf de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid, voor zover zoiets als 'waarheid' kan bestaan.En het volledig begrip er van laat het weinige over dat kan worden beschouwd als nog van doorslaggevende betekenis te zijn om te worden begrepen, omdat bijna alles dat onuitgesproken blijft, volgt uit die Waarheid, of is - voor altijd - onzegbaar. (m.i. is die Waarheid onzegbaarheid zelf, buiten de concepten, buiten ruimte en tijd waar geen enkele vorm kan bestaan, subject noch object ..r.e.).In vroegere dagen, en in andere landen, waar er bijna overal Meesters beschikbaar waren, zoals in India en China, kan het inderdaad wenselijk zijn geweest om dit essentiële begrip voor diegenen te behouden, die volwassen en rijp genoeg waren om het te ontvangen (net zoals volgens bepaalde bronnen Jezus zijn Echte Leer maar aan een beperkt aantal apostelen doorgaf. De rest zou het toch niet begrijpen - r.e.), en hen daarbij te instrueren dat elk het pas op dat moment zou doorgronden, wanneer het begrip ervan het meest doeltreffend zou zijn.Maar zulke omstandigheden bestaan niet vandaag de dag in het Westen, en wat wèl bestaat is algehele en diepgaande verwarring.Het wordt gelezen en herlezen, er wordt naar verwezen of in vage termen beschreven, maar zelden of nooit begrepen.
Wij hebben hier geen echte Meesters, de echte Guru is trouwens altijd in ons; als wij het in duidelijke bewoordingen zeggen, zal de Guru zijn absolute en ultieme Waarheid onthullen aan diegenen die in staat zijn deze te begrijpen.Misschien, nu dat zo gezegd is, verwerp je het totaal, misschien lach je er om, of wijs je het met minachting af? Dat sommige lezers dat zullen doen lijkt niet geheel onwaarschijnlijk. Niet iedereen zal er voor klaar staan. Maar waarom zijn zulke lezers er niet klaar voor? Men kan vermoeden dat de reden is dat ze op een dwaalspoor geraakt zijn door zijpaden van illusie en onzin, op basis van hun eigen zo gekoesterde zogenaamd autonome individuele entiteiten.Dat zij zich met alle kracht afgesloten hebben voor de esoterische feiten, en doof zijn voor de essentiële waarheid, die al de grote Meesters zo geduldig, zo volhardend, zo heimelijk aan hen probeerden te onthullen.Misschien ben je in de war gebracht doordat ik hier schijn te schrijven over onszelf als entiteiten (wezens/zelfstandig bestaande individuen) zoals wij allemaal doen. Ik moet dat doen omdat ik ben zoals wij dat allen zijn en ik zou het onmogelijk ook anders kunnen.Wij zijn schijnbare en onechte wezens en ‘leven’ volgens overgeërfde eigenschappen het zichtbare aspect van dit dubbelleven. Maar wij herkennen zijn duale karakter en dat is wat wordt vereist.
Commentaar: De vraag is is of de herkenner van de schijnbaarheid ook niet gewoon weer de vorm de persoon (het denken) weer is. In 'Ripples on the Surface of Being', waar Eckhart Tolle uitgebreid gevraagd werd hoe dit nu allemaal zit, gaat hij in op de vraag: Wat is werkelijk Werkelijk? Op basis van eigen ervaring zegt Tolle dat de wereld der vormen weliswaar ook door hem ervaren wordt, maar dat hij zich tegelijk bewust is van een oneindige Ruimte van stil Zijn. De ervaren vormen zijn dan als het ware kleine golfjes op de oceaan van Zijn. Beiden zijn niet te scheiden van elkaar. Maar die oceaan van Zijn is veel groter, dieper, levendiger dan de rimpels aan de oppervlakte en is blijvend. De gemanifesteerde wereld is meer een ruimte vol tijdelijke verschijningen (waar de zogenaamd afzonderlijke golven totaal uit water ofwel oceaan bestaan r.e.). Alleen het Zijn is echter werkelijk, want als tijdloos ontdaan van geboorte en dood. Het Zijn kan echter direct via de manifestatie zijn eigen manifestatie bezien. Maar enkel nu. Het Zijn kan echter nooit zichzelf als object waar nemen. Je blijft jezelf voor eeuwig verborgen.
Rob
(oorspronkelijk 07-05-2010)
...Wordt vervolgd......
