Kan het Zien gezien worden? (1)

Aan het einde van zoektocht - zoals geadviseerd in de Advaita Vedanta van een invloedrijk leraar als Ramana – kom je er rondtastend achter dat zelfs de meest subtiele ervaringen altijd nog gekend, waargenomen, kunnen worden.
Zelfs een onoverdraagbare ervaring van totale stilte of grenzeloze leegte of absolute duisternis worden altijd nog (al is het in een nanoseconde) gekend.
Dat laatste zien wordt vervolgens het laatste onderwerp van de zoektocht. Wie of wat is dit zien?
Kan dit zien gezien worden? Of is er alleen een blijvend vermoeden?
Een onmiddellijk antwoord in woorden voldoet niet. Je zult het aan den lijve (of liever direct via de zintuigen en wat daar achter ligt) moeten ervaren. Een vraag en antwoordspel met iemand anders kan daar bij helpen. Vr: is de vragensteller. A, de beantwoorder.

Vr: Probeer het zien maar eens te zien.
A: Ja, ik zie het! Ik weet dat ik alles hier zie.
Vr: Ja, maar hier wordt de overtuiging dat het zien gezien kan worden afgeleid van zijn inhoud, van WAT je ziet.

Wat zijn onder meer eigenschappen van wat je allemaal kan zien en voelen?
A:

• het heeft vorm
• het heeft grenzen t.o.v. de omringende ruimte. Voor woorden is die ruimte de stilte waarin woorden verschijnen.
• het heeft vorm/kleur/klank/smaak en hoedanigheid(hard/zacht/lang/kort etc)
• het heeft duur
• en het heeft allemaal afstand tot jou, het zien.

Vr: Kan je met al die opgesomde eigenschappen van vormen het zien zelf zien? Kan je het horen horen? Kan je het ruiken ruiken? Kan je het proeven proeven en kan je het voelen voelen?
A: ⅎ₰√!+ῄ
Vr: Nou????
A: Nee.
Vr: Nee, dat klopt. Zien is geen functie, het heeft geen vorm, geen tijd, geen grenzen, geen eigenschappen, geen voorkeuren. Je doet het niet, het IS er. Jij ziet niet, er is Zien.
A: Haha, ja dat zie ik nu ook!
Vr: Trouwens, met wàt zou je het zien moeten zien? Met zien!
A: Ja en dat kan niet: het kan zichzelf niet zien.
Vr: Nee, wanneer er ook maar iets gezien wordt is het dus weer een objectieve waarneming, en wie neemt dàt op zijn beurt weer waar?
A: Zien zelf.
Vr: En net zoiets: Hoe weet je dat je bestaat?
A: …………Ja, dat weet ik gewoon…..
Vr: Heb je er een bewijs voor nodig?
A: Nee! Dat weet ik gewoon zeker.
Vr: Kan je dat ‘weten’ kennen? Kan je dàt zien?
A: uhmmmmm….lange stilte……n-nee…ook niet.
Vr: Wie of wat ziet bij jou wanneer ik jou in de ogen kijk? Wat is daar?
A: Niets, leegte…..
Vr: En daar in verschijnen alle vormen?
A: Ja.
Vr: Zijn dan de vormen gescheiden van het kennen?
A.: Nee!

Aan het eind van de rit ontdekken wij dat alles wat wij als dualiteit hebben leren onderscheiden van nondualiteit immer samenvalt met het bewustzijn waarin het verschijnt. Alleen dat bewustzijn, de kennende ruimte waarin alles verschijnt, valt niet te kennen. En daarom is alles wat in dat alomvattende kennen als vorm verschijnt nooit echt te verklaren. En let wel: In essentie zijn wij dat onkenbare kennen!! Het Enige wat totaal en absoluut geen vorm heeft zijn wij zelf......

.

Op dit moment ben je helemaal vrij

Robert Adams alias M.T. Mind 

Deze weken gaat het lichamelijk niet zoals gewenst. Maar ja, wensen.....wie wenst? En wie wensen wie het allerbeste? Het is zoals het is. Het voordeel was dat ik ruim de tijd had om eens dieper in het werk van Robert Adams te duiken. De eerste verzameling van zijn bewaard gebleven satsangverslagen (ik heb er via Ed Muzika al een stuk of 116) is vorig jaar in het Nederlands op de markt verschenen. Ik vond het volgende toepasselijke stukje in de Stilte van het Hart, in een andere vertaling dan de officiële uitgave.

"Wees niet in conflict met je gedachten en het Zelf. Als er geen conflict is, zijn er ook geen gedachten. Gedachten bestaan alleen omdat er een conflict is. Met conflict bedoel ik dat je je zorgen maakt over hoe je die gedachten kunt kwijtraken. Je doet sadhana, meditatie, Pranayama', japa etc. Al deze dingen veroorzaken conflicten want zei je niet dat je die dingen doet om bevrijd te worden.'Ik doe deze dingen om vrij te worden'. Dit is het conflict want je bent nu al vrij en bevrijd. Dus zodra je je zelf wijsmaakt dat je iets moet doen om bevrijd te worden, verschijnt dat conflict onmiddellijk. Dit is je enige echte probleem. Het is jouw probleem en dit conflict is ontstaan toen je als kind geprogrammeerd werd, door samskara's uit een vorig bestaan. Wat je daar vandaan meegenomen hebt, de diepgewortelde ideeën over wie je denkt dat je bent. Dit is waar het conflict zijn wortels heeft.
Het vertelt je, 'ik ben gewoon een menselijk wezen. Ik ben dit kwetsbare lichaam. Ik moet soms lijden ondergaan. Soms moet ik gelukkig zijn.’ Allemaal leugens. Er is nooit iemand geweest die moest lijden. Er is nooit een 'jij' geweest die gelukkig moest zijn. Er is nooit iemand in jou geweest die gelukkig moest zijn. Er is niemand in jou dit zo nodig ongelukkig moest zijn. Het zijn allemaal gedachtekronkels.
Dus zodra je probeert negatieve conditionering te vervangen door positieve conditionering, veroorzaak je een conflict. Dit verklaart waarom psychiatrie en psychologie niet helpen. Omdat ze je normaal willen maken. En wie wil er nu normaal zijn? Oersaai! De waarheid is dat je niet iets moet willen zijn. Er is niets dat je wenst te zijn. Er is niets dat je moet worden. Er is geen toekomst voor jou als je iets wilt worden. Op dit moment ben jij het Ene. Er is nooit een ander geweest. Op dit moment ben je totaal vrij, zolang er geen gedachte in je opkomt en je niet iets wil laten gebeuren."

Robert Adams