Oud - en nieuwjaar is ook maar een idee.....

 

Eigen foto van de weg....

 

Er kwam een vraag binnen hoe je kan voorkomen dat je door eigen inspanning de realisatie van het absolute bewustzijn kan/wil bereiken.

In feite is het concept ‚bereiken‘ al genoeg om alle deuren dicht te gooien vanuit het Absolute. Maar ook deze zin zal zinloos blijken.

Je bent al wat je zoekt zeggen diegenen die het raadsel op raadselachtige wijzen hebben opgelost. Of liever, die spontaan de oplossing vonden. Waarbij de persoon onvermijdelijk tegelijk werd opgelost.....

Je hebt geen ik met zijn veelheid aan keuzen meer. Ook dit wordt dus keuzeloos gezien. Daar zit de crux: het Absolute is geen partner op het niveau van een leven in tijd en ruimte. Al kom je heel wat boeken tegen waar er toch stiekem vanuit de wil van de persoon van alles en nog wat wordt geprobeerd om de toegangsloze toegang van het absolute te bereiken, of liever, er één mee worden. Maar wie of wat worden dan Een? Niet de persoonlijkheid, niet het lichaam. Die zitten juist jou inde weg.

Je zult alles wat vorm en inhoud heeft en tijd bevat (als vereiste!) moeten loslaten

· Jouw geboorte tot en met alle ervaringen van toen en het heden 

· De opgedane kennis (want die heeft tot nu toe niets weten te bereiken als effectieve toegang tot het absolute)

· En alles wat gevoeld, geroken, gehoord, geproefd en bedacht werd.....

Kortom alles wat waargenomen wordt door een ‚mij’ of ‚ons‘.

Die wetenschap wordt bevestigd door het concept Leegte van de Boeddha, of de tijdloosheid en vormloosheid waarbij onze manier van veeltalig weten uiteindelijk onder uit gaat.

Wij als acteur in een raadselachtig leven vol ruimte en tijd, wier aanwezigheid de absolute voorwaarde is van het überhaupt kunnen bestaan van mij of ons en een ongelofelijke hoeveelheid en vormen van mede-leven.

Dualiteit vereist immers een ‚ik‘ en heel veel „ander“.

Non dualiteit heeft betrekking op de absolute afwezigheid van die ik en het ander. Er is daar geen kennen van tijd en ruimte. Niet alleen als kennis van wat die twee samen bewerkstelligen, maar ook het bestaan van de gehanteerde concepten.

Er valt daar niets te bedenken of te benoemen.

En ook de voorgaande zin is daar absoluut niet mogelijk.

Zien=Zien maar dat wat Ziet kan zelf niet gezien worden in de zin van zichzelf als vorm of entiteit kennen. Dat zou onmiddellijk leiden tot Tweeheid, dus dualiteit.

De mens kan allerlei concepten plakken aan het na te streven Absolute Bewustzijn (Zien) maar dat helpt niet het bereiken van die kennelijk onkenbare toestand.

Maar bij het niet-doen, het niet kennen, in Stilte zijn kan je bevroeden dat alles wat je als mens kent, gekend wordt. Zonder Bewustzijn is er geen weten van een werkelijkheid. En in onpersoonlijk bewustzijn is er weten alles in geen-tijd en ruimte-loos.

Je zal voorbij de taal moeten. Verblijven in het Niets. Niets dat benoemd kan worden. Geen vragen stellen (want dat zou weer woorden nodig hebben). Wie of wat blijft over? Niemand, niets.

Weten van tijdloos Zijn. (en dat wederom zonder de gebruikte concepten)

En dat is dan wat je zocht.....

 

 Rob

Oudejaarsavond 2021

 

 

 

De Kenner is Onkenbaar...

 

Een jaar in lockdown en quarantaine

Het is meer dan een jaar hier stil gebleven. Misschien vreemd, maar ik had al toegelicht dat ik aan de grens was gekomen van het kenbare en vervolgens voor het raadsel stond van de aard van het Onkenbare, dat toch onze Bron zal moeten zijn.

Als gevolg van alle maatregelen in ons land teneinde het mogelijk uit de hand lopen van het het aantal besmettingen door het coronavirus was het dringend advies aan een 70 plusser - die gezien wat gezondheidsproblemen - maar beter niet het beruchte virus kan oplopen. 

Ondanks de strenge lockdown die ik er op na moest houden (afgezien van een wandelingetje of een niet te lange fietstocht per dag) kwam er een einde aan al het gelees en geschrijf over de a-Dwaita en Zen.

En juist in een leven 'alleen' thuis met een groot gebrek aan directe contacten, verwacht je dan een grote kans voor wat je al die jaren op spiritueel gebied had uit gepuzzeld. 

Maar het was mij wel duidelijk dat er iets van binnen in absolute stilte iets gaande was. Maar het persoonlijke `ik' mocht alleen maar zwijgen. Dat-wat-is is een mysterie dat je vanuit een dualistisch bestaan niet kan ervaren laat staan oplossen. Je moet er zelf in oplossen, maar Non-dualiteit verschaft je daarbij geen weg, anders dan in het tijd- en vormloze heden je leeg maken en zoveel mogelijk keuzeloos waarneemt. 

Non-dualiteit is geen beleven door een in een dualistische wereld/universum verkerende persoon. Daar waar tijd noch ruimte bestaan, kan geen enkele plek gevonden waar de zoeker (per definitie dus dualistisch) het raadsel binnen kan stappen.

En toch is het Gezochte geen seconde van jouw leven afwezig. Het is enigszins kenbaar door het gevoel (of weten) dat je eigenlijk in je leven nooit ouder bent geworden. Maar probeer je die stille aanwezigheid te vangen dan snap je wat veel spirituele meesters ooit hebben gezegd: de kenner kan zichzelf niet kennen. Alles en alles in het dualistische bestaan wordt wèl gekend. Dat staat altijd aan. Daar hoef je niets voor te doen.

Maar probeer je dat kennen te leren kennen, dan stuit je op een ondoordringbare muur. Het enige wat je per se wil kennen blijft onkenbaar, want je bent al het Al, en jouw persoon gaat er niet over. De persoon leeft -ogenschijnlijk - in tijd en ruimte.  Is er eenmaal die acceptatie dat je als persoon er niet overgaat, dan is er de zo noodzakelijke Overgave en het einde aan de Wil.

Je bent het tijdloze en dus vormloze Nu, alleen je zult het nooit kunnen kennen. Je wordt gekend in alles wat ogenschijnlijk tijd en vorm heeft

Rob

Bewerkt op 18-11-2021