Uut d'n Tied

Foto van degene die ik elke dag bij het tandenpoetsen ontmoet.

Een persoon met al zijn over geërfde en aangeleerde inhouden kan feitelijk alleen dank zij het geheugen bestaan. Ja, dat geheugen. Ik wantrouw dat zeer.........wanneer je 's nachts stiekem (of via een klap op het hoofd) een geheel nieuwe geheugeninhoud krijgt, heb je geen idee meer over de inhoud van het oude geheugen. Je bent gelijk een andere persoon geworden.

Ik heb dat wel eens in een zeer heldere droom meegemaakt. Ik zat -feitelijk met mijn normale dagbewustzijn - aan tafel in of als een andere man in een ander gezin met een andere vrouw in een ander land (of planeet???) en ik merkte dat vrouw en kinderen direct door hadden dat er een vreemde aan tafel zat. Ik ben dan ook gauw uit die situatie weggevlucht. Dus mijn vertrouwde 'ik' was er ook daar nog. Maar voor de anderen bleek de persoon die zij gewend waren ineens anders te zijn.

Wanneer je alles aan inhoud kwijt bent, ben je alleen nog maar tijdloosheid, het ultieme doelloze (dat creëert geen tijd) doel van de mystici.

Ik kwam met enige regelmaat bij een tante die een jaar of tien dement in een geriatrisch tehuis zat. Ik houd er rekening mee dat een persoon in diepe dementie in die tijdloze staat (of er heel dichtbij) zit. Zij leek de laatste jaren gelukkig te zijn. Maar er is geen contact meer via taal. Zij is mentaal al Uut d'n Tied , de persoon is er niet meer, maar voor ons als waarnemers lichamelijk nog aanwezig. Maar of er nog sprake van lijden is??? Voor haar waarschijnlijk niet.

Ik weet niet of ik dit wel eens verteld heb. Ik liep ooit (zo rond 1994/95) in de carport van ons toenmalige huis wat rond te scharrelen, toen ik plots vanuit het niets overschaduwd (liever: over-straald of overgenomen!) werd door een kristalhelder onbevlekt eindeloos bewustzijn dat woordeloos maar duidelijk stomverbaasd reageerde op het feit dat Het ineens deel uit maakte van (of zich bevond in) een wel zeer onbeduidende persoon, in een zeer onbeduidende straat, in een wel zeer onbeduidende stad, in een wel zeer onbeduidend landje op een zeer onbeduidend planeetje in een.......etc etc, terwijl Het Zelf grenzeloos en alomvattend was (of liever: Is).

En ik was  zonder enige twijfel dat grenzeloze onpersoonlijke alomvattende bewustzijn waar verder (en daar begint alle ellende mee) alle vormaspecten (tijdelijk en altijd veranderend) in verschijnen. En de aanwezigheid van taal (concepten) -dus denken- lijkt de voorwaarde te zijn voor dit verschijnen.

Zodra het woordje 'ik' verschijnt ben je het haasje. Dan is er 'taal' en een wereld en zijn er gelijk de 'anderen'.

Dat geheugen is er dus om de illusie van ruimte en tijd te creëren, zodat er dingen gezien, gehoord, gevoeld, geproefd, geroken kunnen worden, terwijl je als (onpersoonlijk) bewustzijn buiten tijd en ruimte (dus buiten de wereld) verblijft..  Je bent al(die)tijd al Uut d'n Tied. De zelden gerealiseerde stilte achter (en tussen) de gedachten en de afwezigheid van het persoonlijk ik-bewustzijn in droomloze slaap zijn het Tijdloze. Er zit dus letterlijk niets tussen verleden en toekomst, tussen zo-net en straks.

Zo slaap je dus in, tegelijk met het wakker worden. Wanneer je wakker wordt, weet je pas dat het gelukt is om in te slapen. Er zit niets tussen aan tijd. Daarom heb je ook geen weet van het babybestaan. Er was geen taal, geen persoonlijk 'ik' en dus was je tijdloosheid.

En tijdloosheid is ongeboren en onsterfelijk want het kan niet als tijd bestaan. Geen begin geen einde.

Uut d'n Tied (update)

Foto van mijzelf.

Een persoon met al zijn over geërfde en aangeleerde inhouden kan feitelijk alleen dank zij het geheugen bestaan. Ja, dat geheugen. Ik wantrouw dat zeer.........wanneer je 's nachts stiekem (of via een klap op het hoofd) een geheel nieuwe geheugeninhoud krijgt, heb je geen idee meer over de inhoud van het oude geheugen. Je bent gelijk een andere persoon geworden.

Ik heb dat wel eens in een zeer heldere droom meegemaakt. Ik zat -feitelijk met mijn normale dagbewustzijn - aan tafel in of als een andere man in een ander gezin met een andere vrouw in een ander land (of planeet???) en ik merkte dat vrouw en kinderen direct door hadden dat er een vreemde aan tafel zat. Ik ben dan ook gauw uit die situatie weggevlucht. Dus mijn vertrouwde 'ik' was er ook daar nog. Maar voor de anderen bleek de persoon die zij gewend waren ineens anders te zijn.

Wanneer je alles aan inhoud kwijt bent, ben je alleen nog maar tijdloosheid, het ultieme doelloze (dat creëert geen tijd) doel van de mystici.

Ik kwam jaren met enige (te weinig) regelmaat bij een tante die een jaar of vijftien diep dement in een geriatrisch tehuis heeft gezeten. Door die bezoekjes houd ik er rekening mee dat een persoon in diepe dementie in die taal- en tijdloze staat (of er heel dichtbij) zit. Zij leek de laatste jaren gelukkig te zijn (nadat haar gebit getrokken was toen haar man en ik het idee had dat zij daar pijn aan had). Maar er was geen contact meer via taal. Zij was (althans zo leek het mij)  mentaal al Uut d'n Tied , de persoon is er niet meer, maar voor ons als waarnemers lichamelijk nog aanwezig. Maar of er nog sprake van - mentaal- lijden is??? Voor haar waarschijnlijk niet.

Ik weet niet of ik dit wel eens verteld heb. Ik liep ooit (zo rond 1994/95) in de carport van ons toenmalige huis wat rond te scharrelen, toen ik plots vanuit het niets overschaduwd (liever: over-straald of overgenomen!) werd door een kristalhelder onbevlekt eindeloos bewustzijn dat woordeloos maar duidelijk stomverbaasd reageerde op het feit dat het ineens deel uit maakte van (of zich bevond in) een wel zeer onbeduidende persoon, in een zeer onbeduidende straat, in een wel zeer onbeduidende stad, in een wel zeer onbeduidend landje op een zeer onbeduidend planeetje in een.......etc etc, terwijl Het Zelf grenzeloos en alomvattend was (of liever: Is).

En ik was  zonder enige twijfel dat grenzeloze onpersoonlijke alomvattende bewustzijn waar verder (en daar begint alle ellende mee) alle vormaspecten (tijdelijk en altijd veranderend) in verschijnen. En de aanwezigheid van taal (concepten) -dus denken- lijkt de voorwaarde te zijn voor dit verschijnen.

Zodra het woordje 'ik' verschijnt ben je het haasje. Dan is er 'taal' en een wereld en zijn er gelijk de 'anderen'.

Dat geheugen is er dus om de illusie van ruimte en tijd te creëren, zodat er dingen gezien, gehoord, gevoeld, geproefd, geroken kunnen worden, terwijl je als (onpersoonlijk) bewustzijn buiten tijd en ruimte verblijft..  Je bent als onpersoonlijk bewustzijn (de Kenner, de Getuige) al(die)tijd al Uut d'n Tied. De zelden opgemerkte stilte achter (en tussen) de gedachten en de afwezigheid van het persoonlijk ik-bewustzijn in droomloze slaap zijn het Tijdloze. Er zit dus letterlijk niets tussen verleden en toekomst, tussen zo-net en straks.

Zo slaap je dus in, tegelijk met het wakker worden. Wanneer je wakker wordt, weet je pas dat het gelukt is om in te slapen. Er zit niets tussen aan tijd. Daarom heb je ook geen weet van het babybestaan. Er was geen taal, geen persoonlijk 'ik' en dus was je tijdloosheid.

En tijdloosheid is ongeboren en onsterfelijk want het kan niet als tijd bestaan. Geen begin geen einde.

Ik en het Mysterie

Zo maar wat op YouTube rond klikkend is een eerste conclusie:  Er wordt wat afgeleuterd in Advaita.

Leraren die zichzelf Jnani of Leermeester noemen vertellen 'anderen' -die wel onwetend moeten zijn- hoe het zit met ons mensen. Het lijkt daar bij of zij - in tegenstelling tot de aangesprokenen - zich 'buiten' de levensruimte van die anderen bevinden. Op een hoger plan dus. Maar ja, bij alles wat hoger is kan je lelijk van af vallen.

Ik wilde daar wel eens op reageren. Ageren dus! Dualiteit in optima forma.

Maar ook deze constatering vindt alleen plaats in -mijn- bewustzijnsbeleving. Ik zie mij de inhoud van deze reactie tikken inclusie de correcties.

Ik -als de tikker- kan nooit weten wat die anderen -de leuteraars- zijn. Ik heb geen toegang tot hun bewustzijn.

En daarmee loop ik al vast.


Wat is be-wust-zijn? Het is het weten dat ik er ben, het licht gaat aan, de microfoon staat aan, de speakers gaan aan, de sensors zijn actief ... er is voelen, ruiken & proeven. Het 'wust' in bewust kan worden herleid tot het Duitse ge-wusst, ofwel geweten zijn. En wat gekend wordt moet eerst herkend worden. Dan pas kan je er wat mee doen.

Als eerste persoon bij het wakker worden (ik heb het maar liever niet over ontwaken) tref ik elke dag dezelfde figuur aan. Mijn eigen persoon. Gedachten en beelden suggereren dat deze al een hele tijd bestaat, min of meer het zelfde, maar inmiddels snel verouderend.

Ik kan alle beelden, gevoelens en gedachten waarnemen, die zeggen dat ik die persoon ben, die er gisteren ook al was. En die ook de dromen van de afgelopen nacht meemaakte.

Ik zie de ruimtes waarin mijn persoon beweegt, wat die persoon zijn lichaam nodig heeft om in leven te blijven en merk op dat in alles de 'ik' persoon afhankelijk is van die wereld. Zonder zuurstof, water en eten kan ik niet lang bestaan. Die persoon (lichaam, denken, voelen) moet wel naadloos samenvallen met de rest van de wereld. Ook de taal die mijn gedachten mogelijk maken heeft de persoon moeten aanleren.

O.k. maar waarin ben ik dus uniek?

Dat is dus dat er weet is van dit alles. Er is altijd een instantie die zonder daarvoor inspanning te moeten verrichten alles uit het bovenstaande waar neemt. 's Ochtends vroeg begint dat en 's avonds laat gaat dat -vaak met kennelijk tegenzin- uit.

Er is alleen de ervaring van er-zijn (en daar zijn geen concepten voor nodig om dat te realiseren) wanneer bewustzijn "aan staat."

En dat kennende weten van er-zijn kan ik als persoon alleen direct kennen. Anderen kunnen mij over de inhoud van hùn bewustzijn vertellen, maar dat ervaar ik niet op gelijke wijze.

Waar wij een zijn, of liever Niet Twee, is het onkenbare kennen.

In feite mag je daaraan geen enkele betekenisvolle klank aan hechten.

Het Mysterie zelf!

Hilco

Op 3 maart 2016 is een voor de gemiddelde advaitakenner totaal onbekende 'guru' heengegaan, één van mijn beste vrienden: Hilco Giethoorn.

Ik kwam hem zo'n 12 jaar geleden (altijd Nu dus) tegen op een forum op Onkruid, waar de spirituele discussies vaak erg heftig waren. Nou, daar sprongen wij gelijk in. Ik vrees dat men soms dol van ons werd, want wij gaven niet veel toe, al hadden wij niet altijd (meestal niet) gelijk. Wij wisten toen nog niet dat er geen 'gelijk hebben' bestond. Daarna maakte wij ook bezoekers op andere forums -ook die van ons zelf- redelijk radeloos.

Weer wat later hebben wij elkaar regelmatig in het echt ontmoet. Het klikte, al rookte hij als een schoorsteen en ik totaal niet. Dat betekende om het kwartier buiten staan. Hij had of was desondanks (dacht ik) hetgeen wat ik zocht aan een iemand die het 'al had' en ik was het (dacht hij) die het hem kon uitleggen wat hem overkomen was. Onze discussies - vooral via mail en later Skype -  bleken eindeloos. Dé topics waren o.m. de eventuele vrije wil en de droomstaat van de wereld. Maar er werd ook heel veel gelachen. 

Uiteindelijk waren we begin 2015 uitgepraat. Letterlijk. Wij waren voorbij de woorden gegaan. Daar waar geen taal is, en derhalve daar waar geen onderscheidingen meer zijn. Wij hebben het ook nog geprobeerd, maar er viel niets meer te bedenken.

Hij zei altijd al tegen mij dat wanneer ik het echt door zou krijgen dat ik dan vanzelf zou stoppen met het schrijven op internet aan mijzelf.  

Hij wilde zelf niet op internet. Op één uitzondering na, bedacht ik mij later pas. Op mijn oorspronkelijke website het Chakraplein stond ook een groot gedeelte over Advaita. Daar stond ook een door hem goedgekeurde pagina over Hilco. Dus laat ik stukken daarvan aan de vergetelheid ontrukken... Gaat het vandaag onweren of valt er een schilderij van de muur, dan haal ik het er weer van af.

05-09-2005 Ongevraagd en ongezocht reeds decennia geleden, is er een bom ontploft in mijn bestaan. Onbegrijpelijk en onverklaarbaar werd mijn tot toen toe bekende wereld onderste boven gezet. Vanaf dat moment wist ik dat niet alleen de zintuigen samen met het brein de werkelijkheid kunnen bevatten. Vanaf dat moment ben ik op zoek gegaan naar de ultieme schepper, die ene God, die onvoorwaardelijke liefde, Rust en Vrede en zingeving aan het leven zou geven.

Het is me nu volkomen duidelijk dat Hilco dat nimmer kan vinden. sinds dat ik dit door heb en dus niet meer op zoek ben, kan ik onvoorwaardelijk lief hebben en heb ik de rust en de vrede gevonden die ik zocht.
De manifestatie Hilco bestaat alleen maar in het bewustzijn en kan als zodanig niets doen omdat bewustzijn te worden. Wij zijn bewustzijn. Dat is die shortcut, waardoor het niet nodig is alle shit eerst op te ruimen. De persoon hoeft niet te veranderen, de geheugenbanken hoeven niet gewist of anders aangesloten te worden. Het kan wel maar is volkomen nutteloos vanuit het bewustzijn gezien.
Hilco kent vele verschillende ervaringen, mooie en minder mooie, veel verschillende sensaties maakt hij mee, Ik zie dat en Ik ben dus IK, meer valt er niet over te zeggen.
Hilco

 

29-03-2009

Het geheime wapen is:  jezelf nooit serieus te nemen, je kunt dan altijd blij zijn met niets.
Het gaat niet om woordspelletjes, maar het gaat om echte liefde en compassie.
Of je nu gelooft dat er een God is, of dat je gelooft God zelf te zijn, maakt geen verschil, daar in beide gevallen je het als persoon toch uit handen moet geven.
Ik kan me nog één van mijn eerste reacties op een schrijven van een Advaitaleraar herinneren, waarin ik sprak over overgave. De leraar kon dat niet plaatsen in de leer van Advaita.
Echte overgave zonder woorden en voorwaarden komt vaak pas in beeld wanneer je op sterven na dood bent, of zo seniel als een deur. Waarom wachten tot de dood, waarom niet gewoon nu en alle last van je schouders laten glijden, laat God of de Bron het maar uitzoeken.

Ik denk dat je dat bedoeld met de innerlijke glimlach.

Ik mag een wens hebben, maar de uitkomst of het resultaat van die wens is niet echt belangrijk, als je werkelijk alles van je afgooit krijg je meer dan waarop je ooit kon rekenen.

De vogeltjes herinneren me er iedere ochtend weer aan als ze jubelend van vreugde de nieuwe dag aankondigen.
Om de vogeltjes werkelijk te kunnen verstaan moet je hart vrij zijn van zorgen en vermeende plichten.

Alles komt van de Bron, we hoeven alleen maar toe te tasten om verzadigd te worden.

Hilco

Aan een Zoeker met stress.....

Beste X,

Je kent me niet, maar ik lees de blog van Rob en we gaan al jaren met enige regelmaat met elkaar om.

Ondanks ons besef van absolute éénheid met alles en iedereen verlopen onze levens totaal verschillend.

Wellicht zou ik een praktische tip kunnen geven om jouw stress te verlichten.

Ik meen in jouw schrijven een splitsing te zien van persoon en het zelf -de bron- waaruit alles komt.

Door die splitsing ervaar je afgescheidenheid, hierdoor belandt je uiteindelijk in een spagaat.

Het één worden is de sleutel van de gevangenisdeur.

Zoals Rob zegt: al het ervaarbare kan het zelf niet zijn, maar dit besef lost jouw dagelijkse financiële of andere problemen niet op.

Door die fictieve afgescheidenheid, die men ook ego kan noemen, ontstaan al die golven.

Die hele mik mak ontstaat in het nu en verdwijnt in het nu, maar die rekening ligt morgen wel gewoon op de mat, of je even wilt voldoen of anders???

Het spel “leven” lijkt zich daar niets van aan te trekken, maar het leven zoals wij die kennen is ook één met de bron, die we zelf zijn, dus kennen we die.

Alle spelregels kennen we, alleen het ego wil vals spelen: omarm die rakker, besef de eenheid van alles.

Alle ego's in deze zichtbare wereld willen een beetje vals spelen, door hun totale onrechtvaardige onafhankelijkheidsverklaring.

Breng hem thuis en bezie het spel Leven, dat uitsluitend bestaat uit Zien, waarin alles een rol speelt, een in het oog springende drang is de overlevingsdrang van het individu.

Er komt een tijd, een moment, dat absolute overgave van dit individu afgedwongen wordt, door ziekte of dood, waarom nu al niet aanvaarden dat er geen afgescheidenheid bestaat.

Die financiële situatie of andere z.g.n. problemen zijn niet het echte probleem, maar het idee dat jij daar als individu wat aan zou kunnen doen of verantwoordelijk bent.

Doe alles wat je denkt wat je moet doen en laat het vervolgens los en leef lekker verder wat het je ook brengt of afneemt, brengen of afnemen is slechts belangrijk voor individuen, maar dat zijn we niet.

Alle problemen bestaan alleen maar in het denken, dus het denken is het probleem, dat onmiddellijk oplost bij inzicht.

Hartelijke groeten,

Hilco

november 2009

 

Doen??? (update van een update met verdere correcties en aanvullingen)

© foto & keramiek Rob Ek

Het zoeken is doen en bestaat allemaal in de wereld der vormen. In dualiteit. Alles wordt automatisch gezien door datgene wat zelf nooit gezien kan worden. Jijzelf!

Alle pogingen om ergens te komen - zonder in de valkuil te stappen van het 'doen' (wat onmiddellijk gezien wordt) - zijn op zich nutteloos, want ook zij worden gezien en blijven dus in de sfeer van de wereld van tegenstellingen. En je bent al jezelf, als dat-wat-ziet! 

Dus ook de sluwe pogingen om onmiddellijk (zonder middelen) Een te zijn met dat-wat-ziet worden gezien. Het is weer een doen, een pogen, een slimme truc toepassen. Ik denk dat het Huang Po was die zei tegen zijn monniken dat zij zo probeerden een tweede hoofd op hun eigen hoofd te zetten teneinde zichzelf te kunnen zien.
Allemaal imaginatie.

Het is als een acteur in een op een filmdoek geprojecteerde film, die zich ineens realiseert dat hij zelf niet de acteur is en dan probeert de lichtbaan op te klimmen die naar de projector van de film leidt. Want daar ergens moet hij werkelijk in zitten.

Hij zal er nooit arriveren, want wat zoekt is al wat gezocht wordt. Hij komt nooit los van het doek (bewustzijn). En dat doek wordt dan het Absolute genoemd, of het Zelf, of Boeddhanatuur.....allemaal overbodige klanken die het stille tegenwoordig-zijn willen duiden.

Elke zo - te mislukken poging - tot zoeken heeft concepten nodig om de aandacht te richten op een verondersteld doel, dat een verondersteld resultaat zal bewerkstelligen, dat realisatie of verlichting heet. Daarvoor zijn er veronderstelde methoden, waarvan de door jou nog niet kritisch bekeken 'je' veronderstelt 'jou' verder te kunnen of zullen helpen.

En wat je zoekt is altijd datgene waar alles in geschiedt en wat nooit als een iets gevonden kan worden..

Alle beweging vraagt om concepten. Elk geloof in een Weg en een Realisatie vraagt om concepten die relatief zijn. Het zijn maar labels in een veelheid van talen en definities vastgeplakt aan veronderstelde als belangrijk beschouwde segmenten van een onbegrepen 'ik' in een onbegrepen wereld.

Geen enkel concept wordt universeel gedragen als verwijzend naar de Waarheid. 

Er is maar één gegeven, één vermoeden, dat zich buiten de sfeer van dualiteit bevindt, het enige wat nooit gekend kan worden, wat geen plaats kent en wat geen tijd kent, zodat geen concept zich er toegang toe kan verschaffen, laat staan er in of er uit kan bestaan.

En dat 'bestaan' is het keuzeloze en dus ongefocuste zien (via alle zintuigen), dat helemaal aan het eind tevens het doel blijkt te zijn van de zoektocht, welke vanaf het begin dus al een misverstand blijkt te zijn..

En daar verschijnt dan in ons geheugen de parabel van de Verloren Zoon. Die zocht buitenshuis naar dat wat er al thuis, als zijn eigen zelf, is.  "Toen Abraham was, Ben Ik..."  Al die tijdloze tijd al. Maar nooit als ding, nooit als iets dat door het 'ik' gehanteerd kan worden. Het is het bewuste altijd hier en nu, 'ik' als persoon verschijnt er in, maar de 'Ik' die dat weet is Datgene wat (het allemaal) ziet. 

Wanneer alle concepten geschrapt worden is er alleen onbenoembaar en onkenbaar maar on-ontkenbaar wat-is, wat het zonder alle concepten van deze laatste zin (en van welke zin dan ook) kan doen.

Dat is wat je bent. 

Er valt domweg niets te doen dan dit in te zien.

Rob

p.s.

1) Een trouwe lezer wees n.a.v. dit bovenstaande stukje op deze video van Mooji, waar hij erkent dat de  'teachings' niet werken. Ook hij adviseert alle concepten te laten vallen.

Inderdaad. Zonder concepten is er geen probleem voor niemand. Er hoeft niets opgelost te worden, want al die woorden die het probleem zouden moeten beschrijven, vervolgens de oplossing moeten formuleren en de verhoopte weg naar de oplossing, die heb je dan niet ter beschikking. Dus wie zou er zijn om wat dan ook te doen of te veranderen?

2) De Chinese Zenleraar uit oude tijden Linji Xuan (d. 866 n.c.) zei in dit verband dat het enige wat je kan doen is je (het zien) om te keren en zien waar 'het Licht dat ziet' aanwezig is. Ofwel bewust zijn van bewustzijn. En zoek je waar die plek is, zul je geen plek vinden. Maar ja, dat omkeren is ook weer een actie in tijd, van een idee dat dit kan. En wie zou het moeten doen?