Hilco

Op 3 maart 2016 is een voor de gemiddelde advaitakenner totaal onbekende 'guru' heengegaan, één van mijn beste vrienden: Hilco Giethoorn.

Ik kwam hem zo'n 12 jaar geleden (altijd Nu dus) tegen op een forum op Onkruid, waar de spirituele discussies vaak erg heftig waren. Nou, daar sprongen wij gelijk in. Ik vrees dat men soms dol van ons werd, want wij gaven niet veel toe, al hadden wij niet altijd (meestal niet) gelijk. Wij wisten toen nog niet dat er geen 'gelijk hebben' bestond. Daarna maakte wij ook bezoekers op andere forums -ook die van ons zelf- redelijk radeloos.

Weer wat later hebben wij elkaar regelmatig in het echt ontmoet. Het klikte, al rookte hij als een schoorsteen en ik totaal niet. Dat betekende om het kwartier buiten staan. Hij had of was desondanks (dacht ik) hetgeen wat ik zocht aan een iemand die het 'al had' en ik was het (dacht hij) die het hem kon uitleggen wat hem overkomen was. Onze discussies - vooral via mail en later Skype -  bleken eindeloos. Dé topics waren o.m. de eventuele vrije wil en de droomstaat van de wereld. Maar er werd ook heel veel gelachen. 

Uiteindelijk waren we begin 2015 uitgepraat. Letterlijk. Wij waren voorbij de woorden gegaan. Daar waar geen taal is, en derhalve daar waar geen onderscheidingen meer zijn. Wij hebben het ook nog geprobeerd, maar er viel niets meer te bedenken.

Hij zei altijd al tegen mij dat wanneer ik het echt door zou krijgen dat ik dan vanzelf zou stoppen met het schrijven op internet aan mijzelf.  

Hij wilde zelf niet op internet. Op één uitzondering na, bedacht ik mij later pas. Op mijn oorspronkelijke website het Chakraplein stond ook een groot gedeelte over Advaita. Daar stond ook een door hem goedgekeurde pagina over Hilco. Dus laat ik stukken daarvan aan de vergetelheid ontrukken... Gaat het vandaag onweren of valt er een schilderij van de muur, dan haal ik het er weer van af.

05-09-2005 Ongevraagd en ongezocht reeds decennia geleden, is er een bom ontploft in mijn bestaan. Onbegrijpelijk en onverklaarbaar werd mijn tot toen toe bekende wereld onderste boven gezet. Vanaf dat moment wist ik dat niet alleen de zintuigen samen met het brein de werkelijkheid kunnen bevatten. Vanaf dat moment ben ik op zoek gegaan naar de ultieme schepper, die ene God, die onvoorwaardelijke liefde, Rust en Vrede en zingeving aan het leven zou geven.

Het is me nu volkomen duidelijk dat Hilco dat nimmer kan vinden. sinds dat ik dit door heb en dus niet meer op zoek ben, kan ik onvoorwaardelijk lief hebben en heb ik de rust en de vrede gevonden die ik zocht.
De manifestatie Hilco bestaat alleen maar in het bewustzijn en kan als zodanig niets doen omdat bewustzijn te worden. Wij zijn bewustzijn. Dat is die shortcut, waardoor het niet nodig is alle shit eerst op te ruimen. De persoon hoeft niet te veranderen, de geheugenbanken hoeven niet gewist of anders aangesloten te worden. Het kan wel maar is volkomen nutteloos vanuit het bewustzijn gezien.
Hilco kent vele verschillende ervaringen, mooie en minder mooie, veel verschillende sensaties maakt hij mee, Ik zie dat en Ik ben dus IK, meer valt er niet over te zeggen.
Hilco

 

29-03-2009

Het geheime wapen is:  jezelf nooit serieus te nemen, je kunt dan altijd blij zijn met niets.
Het gaat niet om woordspelletjes, maar het gaat om echte liefde en compassie.
Of je nu gelooft dat er een God is, of dat je gelooft God zelf te zijn, maakt geen verschil, daar in beide gevallen je het als persoon toch uit handen moet geven.
Ik kan me nog één van mijn eerste reacties op een schrijven van een Advaitaleraar herinneren, waarin ik sprak over overgave. De leraar kon dat niet plaatsen in de leer van Advaita.
Echte overgave zonder woorden en voorwaarden komt vaak pas in beeld wanneer je op sterven na dood bent, of zo seniel als een deur. Waarom wachten tot de dood, waarom niet gewoon nu en alle last van je schouders laten glijden, laat God of de Bron het maar uitzoeken.

Ik denk dat je dat bedoeld met de innerlijke glimlach.

Ik mag een wens hebben, maar de uitkomst of het resultaat van die wens is niet echt belangrijk, als je werkelijk alles van je afgooit krijg je meer dan waarop je ooit kon rekenen.

De vogeltjes herinneren me er iedere ochtend weer aan als ze jubelend van vreugde de nieuwe dag aankondigen.
Om de vogeltjes werkelijk te kunnen verstaan moet je hart vrij zijn van zorgen en vermeende plichten.

Alles komt van de Bron, we hoeven alleen maar toe te tasten om verzadigd te worden.

Hilco

Aan een Zoeker met stress.....

Beste X,

Je kent me niet, maar ik lees de blog van Rob en we gaan al jaren met enige regelmaat met elkaar om.

Ondanks ons besef van absolute éénheid met alles en iedereen verlopen onze levens totaal verschillend.

Wellicht zou ik een praktische tip kunnen geven om jouw stress te verlichten.

Ik meen in jouw schrijven een splitsing te zien van persoon en het zelf -de bron- waaruit alles komt.

Door die splitsing ervaar je afgescheidenheid, hierdoor belandt je uiteindelijk in een spagaat.

Het één worden is de sleutel van de gevangenisdeur.

Zoals Rob zegt: al het ervaarbare kan het zelf niet zijn, maar dit besef lost jouw dagelijkse financiële of andere problemen niet op.

Door die fictieve afgescheidenheid, die men ook ego kan noemen, ontstaan al die golven.

Die hele mik mak ontstaat in het nu en verdwijnt in het nu, maar die rekening ligt morgen wel gewoon op de mat, of je even wilt voldoen of anders???

Het spel “leven” lijkt zich daar niets van aan te trekken, maar het leven zoals wij die kennen is ook één met de bron, die we zelf zijn, dus kennen we die.

Alle spelregels kennen we, alleen het ego wil vals spelen: omarm die rakker, besef de eenheid van alles.

Alle ego's in deze zichtbare wereld willen een beetje vals spelen, door hun totale onrechtvaardige onafhankelijkheidsverklaring.

Breng hem thuis en bezie het spel Leven, dat uitsluitend bestaat uit Zien, waarin alles een rol speelt, een in het oog springende drang is de overlevingsdrang van het individu.

Er komt een tijd, een moment, dat absolute overgave van dit individu afgedwongen wordt, door ziekte of dood, waarom nu al niet aanvaarden dat er geen afgescheidenheid bestaat.

Die financiële situatie of andere z.g.n. problemen zijn niet het echte probleem, maar het idee dat jij daar als individu wat aan zou kunnen doen of verantwoordelijk bent.

Doe alles wat je denkt wat je moet doen en laat het vervolgens los en leef lekker verder wat het je ook brengt of afneemt, brengen of afnemen is slechts belangrijk voor individuen, maar dat zijn we niet.

Alle problemen bestaan alleen maar in het denken, dus het denken is het probleem, dat onmiddellijk oplost bij inzicht.

Hartelijke groeten,

Hilco

november 2009