Wie ben ik? (update2)

foto Rob Ek - Dualiteit vs Eenheid

Om al het voorafgaande op deze blog weer eens positief te duiden:

Je hebt geen bewustzijn, maar je bent bewustzijn

En dat inzicht gaat niet met woorden maar middels directe ervaring en de term 'middels' is dus in dit kader de meest foute toevoeging. Er is geen middelaar. Het betreft hier de directe ervaring van wat je al bent, waar zelf en ervaring gelijk zijn aan elkaar. Dus zien = zijn en dat is geen persoonlijke eigenschap!

Vreemd is (of vind ik) dat veel zoekers die ik ken(de) totaal niet geïnteresseerd zijn in deze directe ervaring die ook zonder het gebruik van concepten on-ontkenbaar is.

Wanneer enkelen vroeger bij mij langskwamen was het meestal binnen een 20 minuten (of veel sneller) gepiept. 'Ik' leidde hen naar de directe ‘eigen’ ervaring van het aanwezig of tegenwoordig zijn. Wat zij vonden was niet van mij maar van hen zelf. En dat zelf bleek dus het zelfde zelf te zijn van de zogenaamde ander.

Maar verder.... nee! Er moest gepraat worden of uitgelegd. Meerdere a-Dwaita vrienden van mij die bijna 10 jaar met mij discussieerden over het wel of niet hebben van een vrije wil, vertikten het gewoon om die vraag eens op een andere manier, die van de directe ervaring, te verkennen.

Inmiddels heeft Mooji deze methode ook ontdekt en noemt deze de Invitation. Fred Davis in de USA had dit ook jaren geleden ontdekt en dacht lange tijd dat hij de enige was die dat ontdekt had. Maar na verloop van tijd kwam ook hij er achter dat dit al in de Middeleeuwen bekend was. 

“What we are looking for is what is looking.”  Francis of Assisi

Ja, wij putten allemaal uit dezelfde bron. "Wat ziet is wat werd gezocht." Wat voelt is wat werd gezocht. Maar in de directe onmiddellijke ervaring kan het niet anders dat je herkent dat er geen scheiding is tussen de zoeker en het gezochte. De kenner is het gekende. Subject en object blijken het zelfde. Het Zelf. Maar geef het eigenlijk maar geen naam, dan trek je het weer in dualiteit. 

En 'Dat?'  valt alleen te zien in het tijdloze nu. Dit moment dus.

Met andere woorden, je was vanaf jouw geboorte al datgene wat je later wellicht jaren of decennia ben gaan zoeken. Alles wat in de toekomst gerealiseerd moet worden is onbereikbaar voor de directe ervaring van dat wat je nu bent.

De een is dan direct klaar en een ander laat zich weer door de gedachten inpakken, die zeggen dat dit allemaal veel te gemakkelijk is en die gedachten laten je weer een stapel boeken op een rijtje zetten, die je allemaal gelezen moet hebben wil je verlicht kunnen geraken. Je moet het verdienen tenslotte.

Je zoekt dus naar verlichting of zelfrealisatie met dat wat je zoekt.

Dit (wat Nu is) direct -conceptloos- te ervaren is wat het is.

Een andere zaak is of deze oefening het totaal verdwijnen of in Meister Eckharts termen de volledige ontlediging van de persoonlijkheid in houdt. Zowel Mooji als Davis hebben het over honderden die middels deze weg ontwaakte zijn. Misschien is dit zo voor een enkeling, maar wat ik zo zie en lees vraagt de absolute wedergeboorte om véél meer dan die oefening. N.l. om een totale ontlediging. Ofwel een absolute overgave en een volledig verdwijnen van het ego en al zijn componenten. En dat weer vraagt een totaal wegvallen van alle wil, van alle streven naar zelfrealisatie, dus van alle zoeken.