Zelfonderzoek: kortweg...

Het belangrijkste wat je bezit is bewustzijn

Het belangrijkste wat jou bezit is bewustzijn

Je hoeft maar één woordje te vervangen om de ommekeer te realiseren:

Je hebt geen bewustzijn maar je bent bewustzijn.

De Poortloze Poort

Indien je commentaar of vragen hebt, klik dan op de Poort voor het mailen. Ik heb het email adres veranderd zodat er geen storingen meer optreden... De illustratie is van mijn hand. Indien je commentaar of vragen hebt, klik dan op de Poort voor het mailen. Je krijgt altijd antwoord. Zolang het coronavirus rondwaart, ben ik gehouden aan een zo veilig mogelijk bestaan thuis. Dus bezoek n.a.v. deze blog zal beperkt mogelijk zijn. Satsang heb ik nooit gegeven. Financieel maakt het allemaal niet uit want ik vraag er toch geen geld voor.

Inhoud van deze Blog

Deze Blog gaat over de vraag “Wie of wat ben ik werkelijk?” Daarbij gaat het ook over de (on)zin van praktisch zelfonderzoek en niet over theorieën of andere vormen van kennis vanuit diverse geestelijke stromingen en de moderne wetenschap. Er valt daar over meer te lezen dan je dit leven aan kan.

Zelfonderzoek is de weg, wanneer totaal niets doen voor jou niet de weg is. Het advies is dan niets te doen. Gewoon te Zijn.

Zonder tijd, zonder doel, zonder weg, zonder bereiken, zonder concepten - dus: zonder denken - valt er niets te zoeken of te bereiken. Geen vragen, geen antwoorden.

Je bent er al. Je bent Het al. Je bent wat je bent. Bewuste Tegenwoordigheid.

Maar ‘Dit’ is zonder afhankelijk te zijn van deze concepten. Altijd. Als de Waarnemende Aan(en tegelijk Af)wezigheid en alles wat wordt waargenomen. Er valt dan niets meer te doen door en voor een iemand. Je bent altijd al wat je aan het zoeken was. En door het zoeken ga je juist de illusie in, dat er wat 'Anders' gevonden kan worden door een ‘ik dat ontevreden is met wat zijn leven biedt.’

Je verlaat jouw huis teneinde - heel veel later - weer te kunnen thuiskomen.

Dan is er dus iets misgegaan. En wanneer je de onzin van het zoeken door zien hebt, is er dan niemand meer die zich verlicht wil noemen. Die ‘iemand’ die dat altijd nastreefde, blijkt immers spoorloos te zijn. En wat overblijft is werkelijk wie je bent.

Op het moment dat het zo is, is er louter conceptloos weten, want er valt verder niets concreets te weten.

Wanneer je 'het' niet ziet, dan rest je -bij voorkeur- alleen nog maar zelfonderzoek. Maar dan direct gaat het dan al mis. Wie zoekt wat? Met wat? En wat zoek je? Waaraan is dat herkenbaar? En heb je überhaupt wel de vrijheid op dit pad. Is niet alles gedetermineerd?

Zelfonderzoek is het zoeken in jezelf naar 'wie ziet.' Maar dat in-jezelf blijkt een quasi eindeloze ruimte te zijn. Al gauw kom er achter dat er geen binnen of buiten bestaat. Waar moet je je dan op richten? Waar ben jij dan?

Zolang je iets gevonden denkt te hebben is het Dat niet. Dat of Dit is niet waarneembaar. En wat je bent is altijd al dichterbij dan de ademhaling, dichter bij dan de gedachten, voorbij de woorden.

Beroemde leraren als Zenji Dôgen of Sri Ramana zeiden ooit dat het zelfonderzoek in feite zelf al de zozeer gezochte verwerkelijking is. Dat-wat-zoekt blijkt n.l. uiteindelijk het Gezochte zelf te zijn. Het Gezochte is dus nooit afwezig tijdens het zoeken (of wanneer dan ook..). Ook wanneer het niet gezocht wordt. Maar is juist niet 'aanwezig' als ding.....

Wat valt er dus te verwerven?

Er is alleen maar gewaar-zijn. Zien. Dat ben je... En niemand is dat niet.

vrijdag 30 oktober 2015

kortweg...