Kijk eens goed: ben jij ooit in staat geweest bewust buiten jouw bewustzijn te treden en vervolgens het leven van iemand anders rechtstreeks te ervaren?
Dus je kan geen enkele hard bewijs verzamelen dat er werkelijk 'anderen' zijn, die jou zouden kunnen zien slapen wanneer jij (droomloos) slaapt. Tijdens die slaap bestaat er niemand. Alleen is er Absoluut Bewustzijn, maar daar is geen 'ik'om over te rapporteren.
Je kan zo ook nooit weten wanneer je naar een andere stad rijdt, dat de stad van waar je net vandaan gekomen bent, er nog steeds staat. Je kan alleen maar zeker weten van wat je nu ziet. Denk aan Schrödingers 'kat'....
Zo kan je dus ook nooit zeker weten of de mensen die je elke dag tegenkomt ook werkelijk buiten jou een eigen leven hebben of dat zij louter verschijningen (appearances which appear as real) zijn.
Zo kan je dus in een droom nooit anderen werkelijk tegenkomen die jou in jouw droom kunnen helpen of redden. Je kan ook nooit bewust in de droom van iemand anders optreden. Maar dat geldt allemaal volgens de in jouw leven verschijnende mystici ook voor in de droom van het leven van alledag.
Daarom wordt gezegd dat je alleen de dingen als werkelijk kan zien, wanneer er bewustzijn is. Maar het 'werkelijke' ervan wordt totaal ontleend aan het eigen zijn. Het zien van de anderen als werkelijk is uiteindelijk slechts een aanname van het denken.
Zie dat jouw lichaam zich in dezelfde ruimte bevindt als alle anderen. Zie vervolgens dat dat ditzelfde zien ook alle 'eigen' gedachten en emoties ziet.
Jij -het onpersoonlijke zien- bevindt zich buiten de gepercipieerde wereld.
Al het zichtbare is een product van het denken. Het denken schept een afzonderlijk persoon, die andere afzonderlijk personen tegenkomt. Wanneer dit denken doorzien wordt, wordt ook het spel doorzien dat het geschapen heeft. Oefen maar eens een tijdje totaal niets te denken, niets te benoemen. Wat blijft er dan over? Alleen de pure ervaring van het moment.
Daarom is Bewustzijn of het Zien ook uiteindelijke Werkelijkheid en worden alle vormen als illusie beschouwd. Alles gaat voorbij. Niets van de vormen & gebeurtenissen kan je vasthouden.
Alleen Jij als Zuiver Bewustzijn IS altijd.
Die schokkende conclusie -waar het denken eigenlijk helemaal niet mee weg kan komen- wordt jou helder, wanneer je via zelfonderzoek nooit en te nimmer kan vinden waar de persoon is. Zelfs het gevoel van 'Ik Ben', ik besta, wordt nog ergens waargenomen.
En wat of wie ziet dit?
De levende werkelijkheid die je dan uiteindelijk aantreft is die Stille Bewuste Ruimte die geen enkel kenmerk heeft anders dan bewust zijn.
De kern van jouw direct te ontdekken (herkennen) wezen is niet iets, is vormloos, onkenbaar, onpersoonlijk...maar het is helemaal wie je in essentie bent.
En dat kent geen begin of einde.
En deze ongrond is de essentie van elk levend wezen.
Ieder-een is Dit, dus waar zou in de ervaren wereld een scheiding kunnen bestaan tussen ik en een ander?
Nogmaals: het duale denken kan dit absoluut niet begrijpen. Het lost in dit inzicht op. en Jij (maar niet als Peter) blijft als Enige over.
En ja, helemaal aan het einde is dit onontkenbaar de directe 'ervaring' van Zijn. Maar dat is een non-ervaring. Er wordt niet 'iets' ervaren.
Dat noemen ze dan verlichting, maar er is niemand meer die verlicht kan zijn....en er blijft niemand over die niet verlicht kan zijn. Het hele begrip kan je vergeten.
Denk niet dat je dit soort inzichten via dit soort uitleg in woorden kan doorgronden. Dan blijft het allemaal binnen het denken. Je zal het rechtstreeks moeten ervaren, met behulp van de hulp die hier en daar beschikbaar is. Het is één klap doorgronden is een zeldzaamheid. Maar ja, zelfs dit soort uitspraken zijn relatief.
