Ontwaken

Wanneer je de gedachten hebt gezien, die vanuit zichzelf langskomen,
Wanneer je het lichaam gezien hebt, welke je niet kan zijn, omdat je het ziet,
Wanneer je je realiseert dat alles in de wereld, alles in het universum, als object gezien wordt,
Wanneer je hebt ingezien dat alleen het Onveranderlijke –jij dus als het waarnemen- die continue verandering kan zien,
Wanneer je hebt gezien dat jij altijd Nu bent, en dat alles wat gezien wordt in beweging is, van groei naar uiteenvallen,
Wanneer je hebt ingezien dat jij zelf als het Zien nooit het object van welk soort waarnemen dan ook kan zijn,

Wanneer je dat alles beseft, kan je vervolgens beseffen dat jij als Aanwezigheid onkenbaar, onkwetsbaar, dus ongebonden en dus vrij bent.

Dan kan je je ook realiseren dat er niemand is die bevrijd kan worden, dat er niemand is die kan ontwaken.

Je bent altijd wakker. Dus dan heb ik het niet over de ‘je’ die je aan de persoon en het lichaam hebt gekoppeld, maar de ‘je’ dat je als Feit, als het onontkenbare Aanwezig-zijn, bent. Je bent dat-wat-ziet, dat-wat-hoort, dat-wat is. Hier en Nu. Je bent nooit wat je waarneemt.

Dus nogmaals: Wie zou er dus moeten ontwaken? Wie kan er verlicht raken?
Wacht je nog steeds op een grootse ervaring als bewijs van het feit dat je er altijd al bent?
Wacht je nog steeds op een goedkeuring van een Meester die je vertelt dat je het allemaal doorzien hebt?

Er is geen ‘wie’ die alles doorzien kan hebben. Er is alleen Zien.

De persoon, die zgn. worstelt om zich te bevrijden, is slechts een beeld dat in jou, in Bewustzijn, zijn tijdelijke rol speelt. Maar jij bent niet die persoon, je bent niet dat lichaam.

Je bent al bevrijd, want de ware jij, jouw aanwezigheid is al vrij van alle beperkingen waar het geziene ogenschijnlijk mee te kampen heeft.

Wie moet er dus wàt doen om zich te bevrijden?

Wie moet er dus wàt doen om te ontwaken?

Wie meldt het succes van wie aan wie?

Wanneer de illusie van de doener doorzien is, zal de realisatie zich verdiepen. De invloed van denken, voelen en lichaam zal afnemen. De doorziene identificaties zullen wegvallen. Maar dat zal allemaal slechts plaatsvinden op het niveau van het geziene.

Er valt dan niets meer voor een persoon te doen, anders dan –in stilte- te verblijven. Alles doet verder ZichZelf.


Mandala © Harry van der Tuin, Amsterdam 2007

Robert Adams

Ik ga nog even door met het bespreken van enkele groten op het gebied van zelfrealisatie. Een korte reeks notities die toevallig is ontstaan. Maar wat is toeval?

Robert Adams (1928-1997). Weer een prachtige bron om de tanden op stuk te bijten. Nee, om het ego, de 'mind', alle maar dan ook alle illusies over wie je bent, op stuk te laten lopen. Stop jouw hoofd maar in de muil van deze leeuw, wanneer je er aan toe bent.

Hij is een hier in Nederland en België (nb: 40% van de lezers van deze Blog komt uit België) nauwelijks bekende Amerikaanse jnani, die eind jaren 40 bij Sri Ramana verbleef en daar in 1949 tot zelfrealisatie kwam. Hoewel hij zegt dat iedereen 'Dat' is, en dat er dus niets te zoeken valt, gaat hij naar mijn gevoel verder dan 'Sailor' Bob Adamson in het toelichten op wat je als zoeker toch nog kan doen, zonder daarbij te vervallen in de fout de 'doener' ofwel het 'ego' weer de leiding te geven. Maar Adams was de eerste om elke vergelijking tussen leraren onmiddellijk af te wijzen. Elke leraar is leeg van binnen. Alleen het Absolute telt, en dat kan zich slechts in stilte laten herkennen.

Adams was uiteraard beïnvloed door Ramana, maar ook door Nisargadatta. De vraag stellen "Wie ben ik" bij alles wat je doet -zonder een antwoord in woorden te verwachten- staat centraal in zijn adviezen m.b.t. wat de zoeker kan doen. Uiteindelijk zal blijken dat het gezochte 'ik' echt het enige is, wat onvindbaar blijkt. Het enige Subject (maar ook dat blijkt even later in nondualiteit geen enkele inhoud te hebben). Het Onkenbare. Niets. Inmiddels is het Universum, de totale wereld en de mens zelf doorzien als slechts een verschijnsel (dus niet wat het schijnt....) in dat onkenbaar bewustzijn. Maar bewustzijn is ook maar een woord. Wij hebben het hier over niets. En neem dat maar letterlijk. En hoe kan uit dat Niets Iets (met substantie) voortkomen?

Alleen de Realiteit -Bewustzijn- de Stilte is echt, en de wereld, onze wereld is een droom (denk maar aan de implicatie van het altijd Nu zijn.... De enige werkelijkheid is dit moment. De wereld en jouw gedachten vliegen voorbij. Wat Nu is, is er Nu al niet meer...een droom die vervliegt.).

Adams: "Nothing is as it appears to be. The world is not real. You are not your body, you are not a human being, you are God, the Absolute, omniscient, immortal, all-loving perfection." Om even later te zeggen: "Nothing exists, not the world, not your mind or body, not the Absolute nor God. These are all just words."

Het ego, de persoonlijkheid kan nog zo dominant zijn, dat het ten diepste begrijpen van het feit dat onze wezenlijke natuur Leeg is, niet-iets is, dus niet als feit, als ding bestaat, nog niet voldoende is om dit Inzicht tot volledige doorleefde werkelijkheid te maken.

En dat geldt voor de meeste -ook- serieuze zoekers. Ik heb het op mijn Blog al eerder beschreven; het jnani-schap - welke inhoudt dat de persoon in een wereld niet meer als mijzelf worden ervaren, en waarbij het volledig 'Een zijn met Alles' geen vraag meer maar een feit is - is een zeldzaam gegeven.

Voor zijn toehoorders had Robert Adams vier principes uiteengezet, op grond waarvan je voor jezelf kan toetsen of je al een beetje in de buurt van Zelfrealisatie bent. Menig zelfbenoemde verlichte zal bij het lezen van deze principes zacht maar zeker in wanhoop door zijn stoel zakken. Je bent er nog steeds niet.....

De Four Principles of Self-Realization zijn te vinden op deze internet-pagina.

Hoe je er vervolgens mee werkt (je weet immers dat je er nog niet bent) is de essentie van zelfonderzoek. Adams legt dit heel duidelijk uit, zie hier

De crux is hierbij dat je geen enkele conclusie van jezelf, noch die van Adams noch die van Adamson, van wie dan ook, in gedachten of hardop in woorden uitspreekt. Zodra je iets denkt of zegt, ben je weer de doener. Je bent het beperkte dat gebruik maakt van begrippen, die ook weer beperking zijn. Zodra er een dringende vraag is (wat eigenlijk al weer een handeling te veel is) laat je vervolgens de stilte zijn die er is. Geen antwoord, geen conclusie. Jouw denken kan nooit de vraag beantwoorden. Geen enkele. De leraar moet dan ook nooit op zijn woorden worden geloofd. Elk woord is een fatale beperking t.o.v. de enige Realiteit: de Stilte. Een woord maakt het persoonlijk, de stilte maakt het Alomtegenwoordig, Alomvattend. Dus verblijf bij welke vraag dan ook in stilte. Verlaat jouw leven op de Stilte. Dan zal jouw leven vanuit de Realiteit vorm worden gegeven en niet vanuit de beperking van het veroorzaakte, van het persoonlijke.

Adams: "As long as you can describe it, it is not that. It is a mystery. It is beyond description. The finite can never comprehend the infinite. As long as you can describe it, you can talk about it--it is not that. This is something you should always remember."

Wil je eens en vooral ontsnappen aan de pijn van de wereld? Lees

De website waar je dan inmiddels beland bent, bevat een schat aan verdere informatie over het werk van Adams en legt via de samensteller E. Muzika ook linken tussen Advaita en Zen. Ook wordt door hem aangegeven waar Zen en Advaita fundamenteel van elkaar verschillen. Heel veel materiaal is te downloaden en/of te beluisteren.

Een echte aanrader voor degene die het aandurft! Het enige bezwaar dat ik zelf heb dat in de meeste toespraken toch weer een doener wordt aangesproken, die dit of dàt moet doen. Dat plaatst je weer in een doelgerichte actie, terwijl het Zijn er al die tijd al is. Daarom heb ik een ps bij dit artikel geplaatst.

Rob

ps. En voor je wanhopig wordt dat je 'Het' nooit zal bereiken en je hebt de neiging naar een andere leraar te zoeken...

Op de achtergrond rijst dan de gestalte van 'Sailor' Bob op. Hij schudt wijs (maar heel erg nuchter) zijn hoofd en bromt dan kortademig: "Je zoekt naar een bevestiging in ervaringen. Het zijn maar ervaringen. Jij bent het ervaren, niet de ervaarder, niet de persoon, dus waar streeft 'wie' naar??? Wat denk jij als de onvindbare 'jij' te bereiken? Je bent er al, je ben Dat al, dat Niets, dus hoe kan je minder dan Niets zijn?". Niets kan niet anders dan stil zijn. Dus...... zet de radio af, zet de tv af en verblijf in stilte, zonder doel. Staak het zoeken. "Just be"

Waar is het water?????

v

De eend staat symbool voor de zoeker. De eend zit nog tussen hemel en water, maar het visje die naar het bestaan van water vraagt kent geen verschillen. Het water is om hem heen, in hem, hij is er in geboren, hij eet er van, hij drinkt er van, hij krijgt zijn leven er van en hij sterft er in en gaat dan op in het oneindige Water.

Ook de mens is -als het visje- ongescheiden van zijn Bron. Daarom is elke zoektocht vergeefs. Hij is het Zijn en kan dus het Zijn niet vinden. Nadat alle woorden en concepten zijn opgezocht, beproefd en nutteloos gebleken, keert de rust terug. Het inzicht is er dan, dat al dat gezoek zinloos was. Het enige nut was het doorzien van de nutteloosheid van de woorden.

Je bent wat je bent. Onkenbare Aanwezigheid. Je bent het Zijn zelf. Je bent en dat is het enige wat je nog kan zijn: gewoon zijn.... En omdat het Zijn tevens jouw Oorzaak is zal alles wat je nog duidelijk moet worden, uit dat Zijn worden aangereikt, zonder dat enige inspanning van 'jou' gevraagd wordt.


Foto © Harry van der Tuin, 2007

Zonder denken....

Wanneer je in de stilte tussen gedachten belandt, zal je ontdekken dat er dan niets anders is dan aanwezig zijn.

De eerste verrassing voor veel mensen is, dat je gewoon nog bestaat. Het hart klopt door, de ademhaling gaat door, je ziet en hoort....kortom je bent er nog steeds.

Wanneer de stiltes tussen gedachten langer worden, kan al snel Bewustzijn -als altijd aanwezig- worden herkend.

Wanneer je goed kijkt wat er dan gebeurt, is dat verleden en toekomst wegvallen. Je bent in die stilte-momenten gewoon puur Zijn, aanwezig, ongericht, zonder doel, zonder herinnering, zonder eigenschappen, zonder vergelijking, zonder oordeel: je Bent. "Dit is het!"

Wanneer er geen gedachten zijn, heeft niets meer een 'label', er zijn geen eigenschappen meer, er zijn geen onderscheiden objecten en gebeurtenissen meer. Er is geen 'ik' meer ten opzichte van 'anderen' of ten opzichte van een externe wereld. Alles is Eén.

Wel, dit is in feite waar wereldwijd zo naarstig naar gezocht wordt. Dit is de eenvoudige Bewuste Aanwezigheid, waarover zo veel verschrikkelijk ingewikkelde boeken zijn geschreven, waar als gevolg van allerlei misverstanden oorlogen over zijn en worden gevoerd, waardoor hele volksstammen van elkaar vervreemd zijn.

Het is eigenlijk niet te geloven, dat het zo simpel is.

In die Stilte is alles exact wat het is.

Er valt verder hoegenaamd niets over te zeggen. Zodra er weer een gedachte is, een interpretatie is, een trots is dat je het nu 'door' hebt, er weer een behoefte is om dit nu uit te gaan dragen ter meerdere glorie van je eigen slimheid of spiritualiteit, dan zit je weer temidden van alle tijdelijke bewegingen van een conflictrijke afgescheiden persoon in een conflictrijke afgescheiden wereld.

Alle uitleg verwijst naar deze stilte, die heel eenvoudig Nu in jou aanwezig is, als waarnemende ongrond van alle ervaringen.

Minder dan stilte kan er niet zijn. Er kan minder vaak lawaai zijn, minder gedachten.
Het aan het lichaam verbonden Kennende Bewustzijn zal oplossen na jouw dood. Jij als Stilte zal er nog zijn. De stilte zal dan niet meer verstoord worden door alle bewegingen van een duale wereld. Over wat er dan nog rest kan van Nu uit alleen maar gespeculeerd worden. Dat doe je dan weer via onderscheidende gedachten, die totaal geen weet hebben van die oertoestand.

Je kunt nu alleen beseffen dat er Nu 'iets' is, dat zich gewaar is van de stilte......

Dat 'iets' kan niet anders zijn dan de absolute ongrond van het bestaan zelf.

Ik doe een gok: De Absolute Stilte.


De Nymfmandala is © 2007 van Harry van der Tuin

Profiel

v


Op deze blog staat hier en daar een mooi verhaal over een zoeker, zijn zoeken, de ervaringen die zijn opgedaan en uiteindelijk het doorzien van de hele zaak.

Het is een sprookje in mensentaal.

In wezen is er niemand die iets kan doen om Niets (en vergeet dit concept) te bereiken, te begrijpen en het leven er naar in te richten.

Duidelijk moet zijn dat alles zich in het heden voltrekt, zoals het zich voltrekt. Dat is wat het is. Er is geen doener die het doet. Alles wordt gedaan. Of liever: gebeurt vanuit zichzelf.
Maar ook nu weer: Woorden kunnen nooit de werkelijkheid beschrijven, de werkelijkheid begrijpelijk maken en het leven zo beïnvloeden dat wij het allemaal kunnen aanvaarden. Zelfs die 'wij' en het 'mijn' ontbreken als een onafhankelijk identiteit.

Het begrip doel (zelfrealisatie) is denken, de zoeker (mijn 'ik') is denken, de zoektocht is denken, en het doel bereikt te hebben is denken.

Denken, het totaal van de woorden, is nooit het feit zelf. Het loopt altijd achter de feiten aan. Het reageert slechts op wat er gebeurd is. Het is per definitie het verleden, dus niet in staat het heden te omvatten. Laat staan een toekomst te creëren.

Het Feit zelf is het stille -in zichzelf onkenbare- ervaren, het beleven, aanwezig zijn. Dat is er al. Dat is onze wezenlijke natuur. Dat doet zichzelf, wat in het Engels self-shining heet. Daar hoeven en kunnen wij niets voor te doen. Integendeel; het doet ons. Wij zijn een projectie, een manifestatie van die Natuur. Alles wordt gedaan. Dat kan heel eenvoudig gezien worden door er onbevangen naar te kijken.

Je hoeft er verder niets voor te doen, dan gewoon te leven.

Daar ga ‘ik’ dus gewoon maar fijn mee door……

Ik kan niet anders.

En dan ineens kan het je toevallen. Die Natuur, of het Absolute of de Bron ben jezelf. Dan is de persoon weggevaagd en is er nondualiteit.


Harry van der Tuin ook niet: Hij maakte de Crystalmandala © 2007