 |
| Eigen foto van laantje in Nesselande. |
Voorzichtig rondtastend in de leegte welke geen tijd en ruimte kent, wordt het rondtasten onmiddellijk waargenomen. Er bestaat geen tijd of afstand tussen. Er is geen 'ik' die gebruik maakt van de functie zien om iets anders waar te nemen. Er is maar één -tijdloze- observatie.
Ik ben dat rondtasten niet. Dat zijn gedachten die vorm willen geven aan wat al begrepen is, en die dat begrijpen willen vastleggen in de vorm van overtuigingen. Ook dat alles wordt onmiddellijk stil waargenomen. Alleen het waarnemen kan niet waargenomen
worden. Daar houdt alle zoeken mee op. Er zit niets achter het waarnemen. Er is alleen weten van weten.
„Wees stil en weet dat je het weten bent." Niet het weten in woorden, maar weten dat je het Zelf (wat dus niet het gehanteerde concept bepaalt) bent wat altijd onveranderlijk IS. Alle beweging is illusie geconstrueerd
door weer die gedachten, door concepten, door taal.
Die geven de indruk van beweging, van verandering, van verleden naar toekomst, begin en einde.
Maar dat einde zal ook gezien worden, immers het zien is niet aan tijd gebonden.
De aangeleerde concepten hebben ons ‘ik’ opgebouwd en uitgebreid. Maar zij zijn leeg (aan een persoonlijk zelf).
Vallen die gedachten weg door gebrek aan geloof aan hen en aan aandacht, dan onthult zich Dat altijd en eeuwig al IS. Wat nooit - al was het maar een nanoseconde - is weggeweest.
Ik ben Dat, altijd geweest, al is er in feite geen tijd geweest. Woorden zijn bedrieglijk. Daarom wordt ook de ontkenning ontkend. Tot er niets over is dat verdeeld kan worden in tegenstellingen, dan is er alleen
zien (of zijn), wat er altijd al was of of liever IS.
Tijdloos.
