Wie zoekt naar wat?

. . .

Het is weer tijd voor een nieuwe toelichting. Wat op zich al weer onzin is. Er is helemaal geen tijd. En toelichting op wat en door wie en voor wie?

Het zogenaamde ‘Ik’ lijkt al weer decennia bezig met het onderwerp Zelfrealisatie. Eerst als breed oriënterende lezer en stuntelende zoeker, daarna -'mijn' weg in de a-Dwaita gevonden te hebben- met de vraag hoe en wat. Eerst ben ik zelf aan de slag gegaan met mediteren en invoelen. Ik ging wat satsangs bezoeken en ik heb een diploma gehaald als chakratherapeut. Ik kwam daar al snel achter dat het met anderen ‘voelen’ of `waarnemen’ van energieën (chakra’s, aura’s, nadi’s), er spontane reacties kwamen vanuit een mysterieuze bron.

Wie of wat is die bron? Die bron viel niet te lokaliseren noch in mijn omgeving noch in mijzelf. Het leek in de directe ervaring op een oneindige leegte, waar begrippen als ruimte, tijd, hier,daar, mijn, anderen e.d. feitelijk geen enkele betekenis hebben. Er waren geen grenzen, dus ook geen buiten en binnengrenzen, dus ook geen centrum, dus ook geen hoedanigheden ofwel er viel niets te verwerven door een iemand.

Ik bleek datgene te zijn (en niet samen te vallen met!) wat ik zocht, maar kon daarom niets vinden. Er bestond helemaal geen ik en wat anders.

Daarmee verviel ook het zoeken door ‘mij’ als die onvindbare iemand naar iets dat die ‘mij’ zou bevrijden en/of verlichten.

Maar zelfs dit verhaaltje van een iemand over die zoekende iemand is onzin. Ik ben de zoeker niet, maar dat wat ik en iedereen en alles in wezen alleen maar is. Puur onpersoonlijk gewaar zijn. Dat ben je al, dus wat is het nut van zoeken?

En alle gehanteerde concepten in deze laatste zin, zijn dus ook weer onzin. Wat Is kan niet gekend worden. Het is Kennen zelf. Je weet dat je bent en je hebt geen bewijzen nodig dat je bent. En wat is het nut van zoeken dan naar wát je bent?

Je zoekt alleen maar bewijzen, omstandigheden, eigenschappen, hoedanigheden...... Je wilt iets te pakken krijgen voor jou-zelf, maar je tast in Leegte. Je zoekt naar dingen die nu niet zijn. Naar verhaaltjes uit het zogenaamd geheugen. Maar dat kan alleen maar heden gekend worden. Wat gebeurt dat gebeurt. Verzet je er tegen is dat wat er gebeurt. Doe je niets, dan is dat wat er gebeurt. Wat is, is alleen maar dit wetende moment.

Er is niemand om te realiseren

Er is namelijk niemand

En er zijn geen anderen anders dan tegenwoordigheid, maar vergeet de woorden

Je bent wat altijd is en ga het dan niet bewustzijn of geest of Dat noemen

Dat zijn allemaal labels die nergens op te plakken zijn.

Alleen Stilte kan je vertellen wat het is door wat het is en wat je dus bent, n.l. Stilte.

En wederom: benoem het niet.

Want dan is er weer een iemand met een mooie conclusie.
En anderen die zich afvragen of je wel wijs bent.......