Ik construeerde het volgende schema voor hem:
 |
| Illustratie R. Ek |
Wij - als het zien van deze pagina - zijn dus dat witte vlak (ook buiten de stippellijn) wat uiteraard in 3D gezien moet worden. De aard van dat vlak, ofwel Bewuste Ruimte is onbeschrijfelijk. Daar kan niets over gezegd worden, want dan verval je weer in menselijk termen. In woorden. En wat je zelf bent kan je (als object) ook niet kennen. Dus het benoemen van dat Onkenbare is al een brug te ver. Elk concept maakt er weer een ding van.
Ruimte is zonder begin of einde en zonder tijd. Blijft het dichtbij in het Hier & Nu of strekt het zich eindeloos uit. Maar waar zou het naar toe moeten gaan? Uit wat zou het moeten oprijzen? Kan ruimte verouderen? Kan er een begin of einde zijn? Kan je het meenemen? Kan ruimte krommen? Het is (als) Niets, als Leegte. Maar het is ook niet 'niet - iets', want het biedt ruimte aan het verschijnen van vormen. In ons en om ons heen. Verder op de blog wordt uitgelegd dat ruimte leeg is, geen kenmerken heeft. Er kan niet over groot of klein worden gesproken. Ruimte is vormloos, en toch hebben wij er dankzij concepten weet van. En geldt dat allemaal ook niet voor bewustzijn?
Weer een woord. Maar wij weten niet waar dat woord voor staat, anders dan wij weten dat wij weten ofwel bewust zijn.
Theoretisch kan je spreken van een vormloos bewustzijn, wanneer er geen vormen zijn waar te nemen. Denk hierbij aan de droomloze slaap. En wanneer er vormen te zien zijn is er dus sprake van een 'vorm-bewustzijn.' Weer louter concepten.
Door het ontstaan van de allereerste ‘ik’-gedachte (ik ben) bestaat er onmiddellijk afscheiding. Dualiteit. Waar een ‘ik’ is bestaat er direct een ander (of wat anders). En die ander (inclusief de hele wereld) is buiten mij…zo lijkt het althans.
Dit vormt het begin van het lijden, want het ‘ik’ voelt zich afgezonderd van zijn oorzaak, notabene wat het ‘ik’ direct buiten zichzelf projecteert. Er is nu een permanent ervaren tekort.
Weer een woord. Maar wij weten niet waar dat woord voor staat, anders dan wij weten dat wij weten ofwel bewust zijn.
Theoretisch kan je spreken van een vormloos bewustzijn, wanneer er geen vormen zijn waar te nemen. Denk hierbij aan de droomloze slaap. En wanneer er vormen te zien zijn is er dus sprake van een 'vorm-bewustzijn.' Weer louter concepten.
Door het ontstaan van de allereerste ‘ik’-gedachte (ik ben) bestaat er onmiddellijk afscheiding. Dualiteit. Waar een ‘ik’ is bestaat er direct een ander (of wat anders). En die ander (inclusief de hele wereld) is buiten mij…zo lijkt het althans.
Dit vormt het begin van het lijden, want het ‘ik’ voelt zich afgezonderd van zijn oorzaak, notabene wat het ‘ik’ direct buiten zichzelf projecteert. Er is nu een permanent ervaren tekort.
Door het ontstaan van het idee van het afgezonderde 'ik' (een idee dus: want wàt zou buiten ruimte kunnen bestaan) is er een wereld van overdag en een wereld van dromen. Maar dat zijn werelden van geboren worden en sterven. Wat 'nu' (ogenschijnlijk) is verdwijnt onmiddellijk weer. Permanent geluk is daar in onmogelijk.
De werkelijkheid leren kennen zoals die is, Een-wording, kan dus alleen gerealiseerd worden door het doorzien van de eerste scheiding: de ‘ik’ gedachte. Wanneer dat eerste ‘ik’- moment wordt doorzien als slechts een gedachte, louter een object in het zien, dan is er de realisatie dat jijzelf in wezen dat Zien zelf moet zijn.
Alles, dus ALLES, wordt in Mij gezien (niet als Rob...er is slechts MIJ...IK…Het Ik van het kleine 'ik'….en dat allemaal zonder de woorden die hier noodzakelijkerwijs gebruikt worden). Er is dus niets buiten mij. Alles manifesteert zich in mij. Ik ben onkenbaar vormloos bewustzijn, derhalve zijn alle in mij gemanifesteerde vormen noodzakelijkerwijs niet materieel.
De persoon Rob en de vragensteller zijn allemaal objecten in/van het zien. Het zijn ver-schijn-selen, en die zijn niet wat zij schijnen..... zij schijnen harde concrete objecten, maar het zijn louter vormen, beelden in bewustzijn.
Die eigenschap is ons altijd voorgehouden als enkel behorend bij de wereld der dromen, maar het geldt dus ook voor de wereld die gezien wordt wanneer wij zogenaamd wakker zijn.
Dus de wereld der dromen en de wereld van vormen zullen qua substantie in niets van elkaar verschillen. Het is allemaal bewust - zijn
Een proefje: Doe je jouw ogen dicht en ervaar dan jouw de grenzeloosheid van de ruimte die je gewaar bent en doe je dan ineens de ogen open....... dan is de ruimte die je a.h.w. buiten ziet diezelfde ruimte.....er is geen verschil tussen innerlijk en uiterlijk. Er is helemaal geen grens. Het Universum zit in jou, buiten jou, maar jij, het zien, staat daar buiten. Maar er bestaat geen buiten. Taal kan alles bedenken en suggereren, maar daarmee wordt het nog geen werkelijkheid.
Die vragensteller en het stellen van de vraag en het hier beantwoorden op deze Blog door een mij zijn allemaal gebeurtenissen in de Droom.
Waar is de Dromer van deze droom?
Die is er niet. Het is allemaal DROOM.
De werkelijkheid leren kennen zoals die is, Een-wording, kan dus alleen gerealiseerd worden door het doorzien van de eerste scheiding: de ‘ik’ gedachte. Wanneer dat eerste ‘ik’- moment wordt doorzien als slechts een gedachte, louter een object in het zien, dan is er de realisatie dat jijzelf in wezen dat Zien zelf moet zijn.
Alles, dus ALLES, wordt in Mij gezien (niet als Rob...er is slechts MIJ...IK…Het Ik van het kleine 'ik'….en dat allemaal zonder de woorden die hier noodzakelijkerwijs gebruikt worden). Er is dus niets buiten mij. Alles manifesteert zich in mij. Ik ben onkenbaar vormloos bewustzijn, derhalve zijn alle in mij gemanifesteerde vormen noodzakelijkerwijs niet materieel.
De persoon Rob en de vragensteller zijn allemaal objecten in/van het zien. Het zijn ver-schijn-selen, en die zijn niet wat zij schijnen..... zij schijnen harde concrete objecten, maar het zijn louter vormen, beelden in bewustzijn.
Die eigenschap is ons altijd voorgehouden als enkel behorend bij de wereld der dromen, maar het geldt dus ook voor de wereld die gezien wordt wanneer wij zogenaamd wakker zijn.
Dus de wereld der dromen en de wereld van vormen zullen qua substantie in niets van elkaar verschillen. Het is allemaal bewust - zijn
Een proefje: Doe je jouw ogen dicht en ervaar dan jouw de grenzeloosheid van de ruimte die je gewaar bent en doe je dan ineens de ogen open....... dan is de ruimte die je a.h.w. buiten ziet diezelfde ruimte.....er is geen verschil tussen innerlijk en uiterlijk. Er is helemaal geen grens. Het Universum zit in jou, buiten jou, maar jij, het zien, staat daar buiten. Maar er bestaat geen buiten. Taal kan alles bedenken en suggereren, maar daarmee wordt het nog geen werkelijkheid.
Die vragensteller en het stellen van de vraag en het hier beantwoorden op deze Blog door een mij zijn allemaal gebeurtenissen in de Droom.
Waar is de Dromer van deze droom?
Die is er niet. Het is allemaal DROOM.
Alles is ondeelbaar wat het HierNu is.
