De ironie van zelfonderzoek

c. Schets, R. Ek (geen zelfportret!)

De ironie van zelfonderzoek is dat het in principe zo eenvoudig is, wanneer je maar niet toelaat dat het denken het allemaal wil gaan uitleggen, het in conceptuele kaders onderbrengt, tegenwerpingen gaat maken en alternatieven gaat aandragen. Je storten in 'nonduale' discussies is al helemaal hopeloos. Je raakt vrijwel zeker verstikt in conceptuele haarballen.

Zelfonderzoek houdt in dat je in je zelf zoekt naar wie je werkelijk bent.

Je keert als het ware dan de blik 180 graden om en kijkt alleen. 

Meer is het niet.

En dan ontdek je dat er niets te zien valt en je het zien zelf bent.
Dus die 180 graden omkeren is ook maar een idee. Dat kan helemaal niet, aangezien je wil afdwingen dat bewustzijn op zoek gaat naar zichzelf.

Je kan n.l. alleen datgene waarnemen dat verschilt van jezelf.

Je kan geluid waarnemen omdat je absolute stilte bent

Je kan geuren waarnemen omdat je reukloos bent

Je kan dingen proeven omdat je zelf smakeloos bent (!)

Je kan dingen waarnemen omdat jezelf onwaarneembaar bent.

Je kan beweging waarnemen omdat je zelf bewegingsloos bent

Je kan ruimte waarnemen omdat je niets met ruimte te maken hebt.

Je kan tijd waarnemen omdat je tijdloos bent 

De kenner kan zichzelf niet kennen omdat er geen eigenschappen zijn, er geen concepten zijn die jouw wezensgrond kunnen vastleggen. 

Het enig bestaanbare subject (er kan maar één Niets zijn) kan zichzelf niet als object projecteren teneinde zichzelf te kunnen kennen.

Dus niets van datgene wat je kan waarnemen, kan je zelf in essentie zijn. 

Daarom zijn begrippen als verlichting onzin. Wanneer alles is afgestreept blijft alleen de onkenbare kenner van dit kennen over, en daarvoor heb je geen bewijs of begrip nodig. Want je weet onweerlegbaar dat je bent, maar nooit wat je bent. Je moet er maar aan wennen dat je niets bent en er niets over weet.

Niemand die je tegenkomt beschikt over een persoonlijk zelf. Wij en zij hebben geen (individueel) bewustzijn. Er is Eén Bewustzijn dat alles omvat, dat alles is.