vrijdag 17 april 2020

De Corona Pandemie & A-Dwaita (update)






Deze update bevat enkele correcties en verduidelijkingen.

 
Valt er iets te zeggen over de relatie tussen de huidige gebeurtenissen m.b.t de Corona Pandemie in de wereld en het besef dat de Ware Aard van alle levende wezens het Absoluut Bewustzijn is?

Het antwoord moet mijn inziens Nee zijn....

De wereld is alleen kenbaar op het huidig (en eeuwig) moment, waarbij het begrip moment niet duidt op een positie in de tijd tussen verleden en toekomst. Die laatsten bestaan niet werkelijk. Het echte bestaan bestaat alleen Heden, Nu. Ook al lijkt voor de persoon de tijd te verglijden, het is en blijft het huidig gewaarzijn van wat nu gezien (beleefd) wordt. Je kan er niet in en je kan er niet uit! Je bent het Nu. En nogmaals het concept Nu is er tot verduidelijking voor de zoeker, maar na ontwaken zijn er geen begrippen meer, geen verbanden meer en geen uitleg meer. Er is niets.
 
De Kracht van het Nu is dan ook onzin. Dat wat vernoemd wordt als Nu is onpersoonlijk en kan nooit een tool zijn voor het vormgeven (naar jouw eigen wensen) van jouw duale leven.

Probeer maar een fysieke stap te zetten in een minuut geleden. Of rem jouw auto net op tijd een minuut of twee verder in de tijd. Het kan niet. Bestaan is alleen nu. Wat nu geschreven wordt is nu al weer een herinnering. Alles vindt alleen op dit moment -wanneer het gekend wordt- plaats. En weer: Wat nu is, is nu al weer herinnering (in tijd....).

Toen een bezoeker aan Krishnamurti vroeg of het goed voor hem was dat hij hulpverlener werd in de arme buurten, antwoordde Krishnamurti dat de zoeker eerst maar eens moest ontdekken wie hij zelf was. En wanneer je dat gevonden hebt, bestaat die vraag naar het nut van zijn hulpverlening dan nog?

Ten eerste valt alles wat gezien of ervaren wordt in jou zelf plaats. Hier, Nu is er weet van wat geschiedt in jou en de wereld. En je kan dat weten omdat je bewustzijn hebt en taal hebt. Dat bewustzijn is het onmiddellijk kennen van gebeurtenissen en taal maakt er verhaal van. Zonder taal valt er niets apart te kennen. Elke vorm ontstaat pas nadat het herkend wordt als apart van zijn omgeving. Maar taal heeft tijd nodig en tijd verstaat zich niet met het Absoluut Tegenwoordige. Want dat kent noch tijd noch vorm als zichzelf.

Dus alles wat gekend wordt, hoe groots of subtiel dan ook, is niet wat je werkelijk bent. En wat je werkelijk bent kan niet door jou als persoon gekend worden. De relatie is omgekeerd.


De plots uitgebroken pandemie van het Corona virus en de onvoorstelbare chaos die dat in de hele -en dus door jou gekende- wereld veroorzaakt heeft en nog lang in zijn greep zal houden, is dus een tijdverschijnsel en vanuit het Tijdloze en Vormloze is er dus geen plaats voor deze opstapeling van ongewenste fenomenen.

Deze worden tegelijk met het ‚dagelijkse‘ zien van de avonturen van jouw eigen persoon waargenomen, maar verwacht geen instemming of afkeuring vanuit het Absolute.

Ja, menig guru of would be guru’s kunnen je aanraden om dit te begrijpen en te mediteren op jouw werkelijke Ik.

Maar elke intentie is weer vorm door een vorm en dan verkeer je weer als een persoon die zogenaamd in tijd leeft, maar alleen (conceptloos) kenbaar is op dit ene moment. En aangezien dit Ene moment geen vóór en na kent (er is alleen Nu een waarnemen) bestaat er ook geen causaliteit van oorzaak (verleden) en gevolg (toekomst). Er dus ook geen intentioneel ingrijpen vanuit het tijdloze.

Wat is dat is. En op de vraag Waarom? is er alleen een antwoord als Daarom!. Het onthult de zodanigheid van het bestaan dat nooit door het ‚beperkte‘ doorgrond kan worden.

En de onverbrekelijke relatie tussen het Onkenbare (Tijdloze & vormloze) en het gekende (tijd & ruimte) zal daarom altijd een mysterie blijven.


Rob - in vrijwillige quarantaine