Over de grens van het kenbare

'Eigen' ontwerp R. Ek

Vanaf het moment dat je weet dat er geen objectief waar te nemen 'zelf' van je zelf is waar te nemen, maar dat jouw persoon (de combinatie van denken, voelen en lichaam) de hele dag moeiteloos & keuzeloos (onpartijdig) wordt waargenomen, is er in feite sprake van ontwaken. Je bent niet wat je ziet, maar je bent dat-wat-ziet. Maar ja...wat zeggen woorden en begrippen?????

De 'gedachte' hoofdpersoon in jouw leven is niet de essentie van 'jouw' leven, maar het het Zien of Kennen daarvan is dat wèl.

De vraag 'wie' leeft dit leven kan niet anders beantwoord worden dan 'door niemand of niets.' Er valt immers niets of niemand te zien, die op zijn beurt niet door wat 'anders' gezien kan worden. Er gaat niets aan mijn werkelijke 'Mij' vooraf. Ik ben Tijdloos en heb geen plaats in Ruimte.

Het idee een vrije wil te hebben komt altijd vanuit de vorm, de persoon, maar ontwaken is in mijn eigen diepe besef en ervaring ofwel het onomstotelijk weten dat je louter zuiver onpersoonlijk bewustzijn bent, en dat niet via deze concepten, maar via de feitelijkheid van de onomstotelijkheid van het tijdloze bestaan (zowel het werkwoord als het zelfstandig naamwoord).

Dan is er ook de realisatie dat wat ont-dekt er altijd al was. Zonder bewustzijn was er immers nooit een weten geweest van het 'dagelijkse' leven van de hoofdpersoon in het panorama van vormen en gebeurtenissen waarin je elke dag (en 's nacht in dromen) wakker wordt.

Het bewustzijn zit er niet meer als onderdeel van de 'eigen' persoon maar in de onkenbare maar kennende tegenwoordigheid die onveranderlijk en keuzeloos Tegenwoordig (altijd Nu dus) is.

De beroemde zin: "Niet ik leef het leven, maar het Leven leeft mij" verraadt nog steeds een oriëntatie vanuit het objectieve (als object waar te nemen) 'mij', de persoon, het ego. 

Het standpunt komt niet vanuit de persoon maar vanuit wie je echt bent. Het keuzeloos zien of gewaarzijn. Maar geen begrip kan dit dekken. En geen ervaring kan dit bevestigen.

Maar wie kan dat kapittelen? Want er zijn geen echte zelfstandige 'anderen' buiten jou (als het Ene, ondoorgrondelijke bewustzijn).

Er is alleen bewustzijn en de voormalig hoofdpersoon is gereduceerd tot maar één van de ontelbare objecten in het werelds panorama wat ons altijd als echt is voorgehouden.

Maar ja zelfs dan is er nog steeds de tweespalt tussen kenner en gekende.

Dan blijft er ook de tweespalt tussen de groep leraren die stellen dat het Absolute weet heeft van zichzelf (o.m. Spira: je bent altijd bewust van je-Zelf omdat je bewustzijn bent en het is zijn aard bewust te zijn. Het kan nooit uit staan. Je kan nooit getuige zijn van de eigen afwezigheid...) en de groep leraren die stellen dat wanneer je werkelijk ontwaakt bent, je geen weet hebt van een wereld en ook geen weet hebt van jezelf als het Absolute. (o.m. Nisargadatta: Er is niets. Niets om gekend te worden, en niemand om te kennen...)

Misschien is het dat Nisargadatta gelijk heeft. Er is immers geen taal en er zijn dan ook geen te onderscheiden hoedanigheden die kenbaar zijn..... Van de periode voor je bewust werd weet ik niets en van de droomloze slaap kan ik ook niets rapporteren.

Maar ja, Sri Ramana Maharshi heeft het echter over de bewustzijns-verrukking van de Jnani.

En wat heel fijn is voor het denken: dit dilemma kan niet worden opgelost door het denken. 

Maar zonder de aanwezigheid van concepten bestaat deze tweespalt helemaal niet. 

Dan is er wat is. En zonder deze klankenreeks.