 |
| © sculptuur van Rob Ek |
De methode is er natuurlijk niet. Al naar gelang de persoonlijke instelling, het persoonlijk verleden en het toeval wat op jouw pad komt ga je aan de slag met dàt wat jou het beste ligt. Met alleen lezen en willen begrijpen kom je er niet.
Vanuit deze plek zijn er de volgende adviezen te geven.
Wat van het allergrootste belang is dat je de stand van jouw 'persoonlijk' bewustzijn (dus inclusief alle gedachten) accepteert zoals het is.
Beoordeel het niet, wordt er niet boos om, wil het niet gelijk weghebben. Dat is allemaal denken.
Alles wat je ziet is niet wat je bent en tevens is alles wat je ziet nooit los van het onzichtbare zien dat je werkelijk bent. Hoe zouden vormen gekend kunnen worden als er geen bewustzijn is? Maar wat zou het zien zijn zonder vormen?
Je.... kan er alleen wat aan doen via gedachten, en het zijn de gedachten die jou al jarenlang gevangen houden. Dus die plaveien de weg niet voor je. En er is geen weg. Wat je zoekt is hiernu al tegenwoordig. Het is het keuzeloze zien zelf. Dat wat is wanneer je jezelf als wakker beschouwt.
Na decennia van lezen, van het volgen van satsangs en van de concrete ervaringen met het werken met mensen is het mij glashelder geworden, dat je er alleen maar naar hoeft te kijken. Of liever: er is alleen zien.
Let op de woorden. Zien is geen kijken. In het kijken is er 'iets' dat ziet en 'iets' dat gezien wordt.Er is een doel een intentie.
Zien is open en ongericht. Er is zien en niemand (niet een iemand) die ziet.
Dat 'niets' dat ziet IS NIET DE PERSOONLIJKHEID.
Wat je ziet is de de persoonlijkheid in een wereld in actie. Dat 'doen' doe je zelf niet en dat is ook niet wat je in wezen bent.
Je kan er NIETS aan doen, want zodra je wat doet is het weer het denken (of wat dan ook) dat dit doet, dus.....de persoonlijkheid weer..... En bovendien, zodra je je van iets bewust bent is het alweer anders of voorbij. Je ziet als een iemand - alles benoemd en herkend hebbend - in wezen alleen het verleden. Wat je op is gevallen is al weer voorbij.
En er wordt automatisch weer andere beelden gezien.
Maar dat-wat-ziet is al de oorsprong van ons wezen. Alleen...dat denkt niet! Dat IS.
Daar ben je -als de tijdelijke en veranderlijke persoon - geen eigenaar van, je kan niet kennen wat het is, je kan er niet over opscheppen en je kan het niets ergens toe dwingen...het IS er.
En wat en hoe het doet of zou doen, kan jij als persoon nooit weten.
In het zien is geen tijd dus zijn er ook geen oorzaak en gevolg relaties met dat wat gezien wordt.
Wat IS = Nu en het is altijd tijdloos heden.
Dat zijn moeilijke zinnen, maar die willen alleen maar uitleggen dat het enige is wat je als mens kan doen om uit de lus van het denken te geraken, niet nog meer denken is,
Maar gewoon - wat toch er is - alles bewust zien.
De relatie tussen het vormloze en de vormenwereld is een mysterie. Het kan nooit ontdekt worden omdat het vormloze en de vorm tegelijk Nu zijn.
Er is alleen tijdloos 'zien'
