Wat is a-dwaita?
Niet-twee
Wat is Een?
Wie ben je?
Wie ben ik?
Wat is verlichting?
Wat is het definitieve antwoord?
Laat alle begrippen vallen
Realisatie vindt buiten elke begripsvorming
Geen enkel begrip, geen enkel concept kan worden aanvaard
Alles, maar dan ook alles wordt geschrapt.
Wat blijft over in die paar seconden dat het je lukt???
Geen ik
Geen ander
Geen wil
Geen wil niet
Geen ruimte
Geen tijd
Geen hier,
Geen daar
Geen geen
Geen ja
Geen nee
Geen wil
Geen geen wil
Geen geen
Geen alles
Geen niets
Geen niet iets
Geen ontkenning
Geen aanvaarding
Zet een video van Mooji aan en doe het geluid uit
En doe dan het beeld uit.
Zet een mp3-tje van Tolle aan en zet het geluid uit
Wat blijft er over?
En verwerp ook deze vraag.
Verwerp elk nog ronddwalend concept
Verwerp elke vraag
Geen enkele betekenisvolle klank kan een vraag zijn
Verwerp elk nieuw antwoord
Geen enkele betekenisvolle klank kan het antwoord zijn.
Alles wordt stil.
Wat kan er anders zijn dan wat er onmiddellijk is
Zonder ook de woorden die deze vraag samenstelt?
Zonder ook maar enig idee van wie dit vraagt?
Zonder ook maar één idee van het antwoord.
Wat kan dan anders zijn dan de onmiddellijke en onontkenbare beleving van wat er is?
Wie/wat kan zich nu nog afscheiden van een ander?
Nawoord
M.n. Mooji roept steeds de vraag op of je tevreden kan zijn bij het herkennen van de stilte, het gewaar zijn van die oneindige ruimte die je aan het eind van jouw zoektocht zult vinden. Immers er is nog steeds een herkennen van een 'toestand' die je zou moeten zijn. Iemand zei tegen hem dat hij thuis was gekomen. "Dan woont er nog steeds iemand in dat huis" antwoordde Mooji gevat. En zo is het. Nog steeds zoekt men dan een laatste 'iets' dat een bewijs is voor het vinden van dat-wat-zoekt.
Maar dan is er nog steeds sprake van een subject en een object. Nog steeds iets wat ziet en iets wat gezien wordt.
Jouw wezen is de afwezigheid van wat dan ook. Zoals een bezoekster van Mooji zei: "Geen treden, geen platform, geen chauffeur.." Zolang je kijkt naar een iets, blijf je in dualiteit. Tolle zegt dat dit komt door hoe taal in elkaar steekt. Dan is er steeds een onderwerp en een lijdend voorwerp.
De enige hulp is dus het radicaal laten vallen van alle concepten. Geen zoeken, geen binnen, geen buiten, geen ik-die-ziet en dat-wat-gezien-wordt,. Dan pas vallen tijd en ruimte weg (als begrippen en als veronderstelde werkelijkheid). Dan is er geen zoeker meer.
Alleen maar ontraceerbaar, conceptloos Dit.
