Na de laatste serie over de uitleg van Wei Wu Wei van hoe wij in elkaar steken, is het duidelijk dat elke actie om ons ware Zijn te bereiken een actie in tijd is. En daarmee 'in de wereld' blijft. En er is nog steeds een 'ik' in het spel die een doel na streeft. Zoeken is het ontkennen van, het nee-zeggen (ver-neinen) tegen 'wat is.' Het is het ontkennen van het feit dat 'wat is' het enige is wat er is. Het is het ontkennen dat uiteindelijk slechts overgave, stil zijn, je in het Nu brengt. Of liever, dat je dan het altijd aanwezige Nu herkent als (de de altijd aanwezige basis van) jouw bestaan. Want we hebben het niet over 'jouw' of 'mijn' bestaan, maar over 'het' bestaan.
Is het zo simpel?
Hoeven 'wij' niet meer te weten en te doen?
Ik weet het niet.
Dat gezoek was waarschijnlijk eerst nodig, om alle illusies te verliezen.
Al dat gezoek, al dat gemediteer, en al dat steeds maar je neus stoten middels schijnervaringen, leiden tot het opgeven van elke hoop dat het realiseren van jezelf middels 'technieken' en inspanning mogelijk is. En lukt het jou niet om je in een staat van totale hopeloosheid te brengen, dan zorgt het Leven zelf er wel voor.... Je raakt dan uiteindelijk in een diepe crisis. En dàn ben je waar je volgens bvb Eckhart Tolle wezen moet. In een staat van niet-weten en niet-meer-doen. En dan kan de persoonlijkheid, de 'mind' spontaan (dus nooit als gevolg van een inspanning) totaal oplossen.
Er is in dit verband een hele heftige discussie gaande op internet betreffende het fundamentele verschil van inzicht tussen traditioneel Advaita (Gij zult zoeken en zweten) en Neo-Advaita (Gij bent al wat ge zoekt). Ik heb er al eens eerder over geschreven. Het lijken in toonzetting wel de Nederlandse verkiezingen.
M.n. de keiharde confrontaties tussen Dennis Waite (trad.) en Tony Parsons (neo) laten zien hoe scherp de tegenstellingen zijn. Zie http://www.advaita.org.uk/discourses/trad_neo/trad_neo.htm
In het koor van de traditionalisten heeft zich recentelijk Ed Muzika (degene die Robert Adams aan de vergetelheid onttrok) gevoegd, die zegt dat niet iedereen al verlicht is omdat alles al zogenaamd Een is. Je moet er -desnoods tientallen jaren- voor ploegen en zaaien. Dan pas kan er geoogst worden. Zie zijn betoog van 19 mei j.l (even een stuk naar beneden scrollen) op http://itisnotreal.blogspot.com/
Hij beroept zich o.m. op zijn eigen leermeester Robert Adams. Maar zijn gekozen citaten zijn ook maar zijn keuze. Hij haalt maar liever niet andere citaten aan van Robert Adams, die bij herhaling zei dat er geen persoon, geen doener is en dat alles maar dan ook alles in de wereld der vormen is voorbestemd. Iets als vrije wil kan helemaal niet bestaan. Zoeken is derhalve zinloos. Alleen stil zijn, niets doen, volledige overgave is de weg. En wil je dan toch wat doen, laat dan ook niet na om aan zelfonderzoek te zoen (Wie ben ik, wie stelt de vraag?, wat is de Bron van dit ik? etc etc. Want dat is de enige weg die je naar wat Nu is leidt)
Maar Muzika (die zelf 27 jaar gezocht heeft) beveelt intens en langdurig oefenen aan. Hij wijst daarbij ondermeer op het vrij verkrijgbare boek van Michael James: “The Most Rapid and Direct Means to Eternal Bliss”. Dit is een kookboek voor Verlichting. Zie voor het gratis downloaden: http://www.albigen.com/uarelove/most_rapid/contents.aspx
Elke genummerde zin (en er zijn er heel veel) moet je langzaam opzuigen en elk hoofdstuk moet je 4 keer opnieuw heel langzaam lezen. Je moet het maar eens downloaden en bekijken. Meer over Michael James zie: http://www.albigen.com/uarelove/
Het zal misschien werken. Maar voor wie? Als het werkt voor de een, is het wat het is en werkt dat niet voor een ander is dat ook maar wat het is. Het is wat gebeurt (in bewustzijn) en niet het resultaat van wat 'men' doet. Want....bestaat die 'men' wel als een verzameling zelfstandig bestaande entiteiten? Is er wel een 'iemand' die 'wat' doelgericht kan 'doen'?
Daarmee zit ik ook al midden in de discussie. Wei Wu Wei zou zeggen dat Ed Muzika en Robert Adams ook nooit bestaan (hebben). Het zijn maar beelden in -maximaal- mijn (de schrijver’s) geest. Zij hebben nooit wat geschreven, omdat zij in feite niet bestaan, zoals ook mijn ware wezen onvindbaar blijkt.
Wat ik zelf ervaar is dat ik als de schrijver hier het helemaal niet meer weet (Suan sloeg in zijn laatste reactie dus de spijker op de kop!) en ook nooit kan weten. Ik (mijn 'mind') weet inmiddels niets meer. Ik laat het maar gebeuren, ook wanneer ik wat moet doen. Het gebeurt toch wel. Wat dan ook. Ook mijn 'mind' wordt gedaan.
Woorden hebben in feite niets te maken met onze Ware Natuur, zoals het woord boom niets zegt over het verschijnsel boom. En hebben wij het dan over onze onkenbare natuur zitten we per definitie met een mond vol tanden. Geen woord, geen uitleg bevat de Waarheid. De Waarheid moet er zijn voordat er ook maar één woord is. De Waarheid is iets wat onvindbaar is. Het is er niet en toch bestaan wij....
Dus wie wil wat naar zich toehalen, zoals Muzika en James.
Ik heb ook decennia lang van alles naar mij toe willen halen. Je oogst dan een rij verschijnselen. Maar in de grond (niet letterlijk) -voelend, ervarend, belevend- blijf ik altijd wie ik ben.
Daar moet de sleutel zijn. In mijzelf, bij jouzelf.
Waar geen tijd bestaat kan ook geen weg in tijd zijn naar de realisatie van het moment waar geen tijd is. Het valt je toe, waarbij het ‘je’ in deze zin niet op een werkelijk bestaande entiteit slaat.
Het enige Ware Leven kan je alleen in jezelf vinden in de vorm van het zeker weten van bestaan, van er-zijn. Dat is ontkenbaar. Je bent er! Als bewustzijn.
Je hebt er heen enkele gedachte, geen enkel woord voor nodig om dat te weten. Alle toevoegingen aan dat Moment (wat er altijd vanuit zichzelf is) zijn vormaspecten van een ervaren wereld, die louter kan bestaan dankzij dat onderliggende bewust-zijn. Zoek niet iets wat de persoon aan gaat, wat hem verbetert of verrijkt.
Alles is - ongescheiden - bewustzijn, al is het woord 'bewustzijn' nooit wat het wil aanwijzen.
Om tot slot (en wie weet voor hoe lang..) Robert Adams te citeren:
Renunciatie
Je hebt absoluut niets op te geven.
Niets af te staan, niets te laten vallen.
Je bent al bevrijd.
Hoe kan je denken dat je iets dat nooit bestaan heeft,
moet laten gaan?
Je denkt dat je je ketens moet verbreken.
Hoe kan het Zelf geketend zijn?
Je denkt dat je al je angsten op moet geven,
al je depressies,
Al die dingen waar je last van hebt.
Overgave aan wie? Die dingen zijn niet eens van jou.
Ze behoren je niet toe.
Jij bent Zuivere Realiteit. Jij bent het onsterfelijke Zelf.
Je bent nog nooit geboren, je bent ook nooit verschenen,
en je zult ook nooit gaan.
Je bent het Ene. Het Alomtegenwoordige.
Daarom heb je absoluut niets af te staan.
Omdat je goed beschouwd nooit iets hebt bezeten.
Het is alleen het ego dat denkt dat jij
iets los moet laten.
Er is niets dat je op moet geven.
Alleen ego gelooft dat er iets is
dat los gelaten moet worden,
iets moet worden losgelaten, je moet iets loslaten.
Wie is het die goed beschouwd iets zou moeten hebben?
Er is niemand.
Er is alleen de Ene Realiteit, en jij bent Dat.
Punt (ofwel Full Stop).
Rob
