Terwijl het hier stil is, vond buiten het zicht van de Blog met twee deelnemers hier een intensieve en buitengewoon constructieve uitwisseling plaats over waar het hier om gaat: "Wie ben ik werkelijk?"
Prachtige ervaringen, inzichten, misverstanden, tegenwerpingen en uitleg werden uitgewisseld. Diepe inzichten werden weer door nieuwe vragen en antwoorden opgevolgd.
Tot er diep en diep de realisatie kwam, dat wàt er ook ervaren, gezegd, gevraagd, weer uitgelegd, opnieuw gevraagd en ingezien werd, alles en alles zonder uitzondering 'verschijnt' in stil, aanwezig, onpersoonlijk, ongeconditioneerd bewustzijn.
Alles, elke beweging, mooi-lelijk, uitgekauwd-nieuw, aardig of onaardig, inlevend of hard, alles wordt gekend door die altijd moeiteloze, spiegelachtige, aanwezigheid. De achtergrond of ongrond of bewuste ruimte waarin alle bewegingen van het leven plaatsvinden en onmiddellijk gekend worden.
Die kennende aanwezigheid is wat wij in essentie zijn. Alles, elke beweging, hoe subtiel ook, wordt moeiteloos gezien. Niemand die het doet, niemand die het kan tegenhouden. Het is er en je bent het.
Dit is wat het is, dit is wat je in essentie bent, je bent niet 'iets' en hier draait heel de zoektocht om. De zoektocht die uiteraard ook in deze bewuste onpartijdige aanwezigheid wordt gekend. Het, jij, bent nooit weg geweest. Of het nu liefde is wat er ervaren wordt of ongeduld of frustratie, het maakt in wezen niet uit. Het maakt het Wezen niet uit. Het zal nooit (inhoudelijk) reageren.
Je hoeft alleen maar te beseffen dat jij al die veranderlijke verschijnselen niet bent, maar het zien, het kennen er van....
Meer hoeft er niet geweten te worden. Dit is het. Dit wat dit ziet. Dit wat nieuwe (uiteraard zinloze) tegenwerpingen of nog mooiere (en eveneens zinloze) uitleg aan zich voorbij ziet trekken en zich daar nooit mee bemoeit.
Al die inhoud hier op deze Blog en in al die boeken, satsangs, dvd's en websites, maakt helemaal niets meer uit, wanneer je eenmaal hebt ingezien dat jij altijd en eeuwig deze totaal onkwetsbare identiteitsloze kennende ruimte bent. Wat voor naam daar ook aan gegeven wordt (want ook die namen worden weer onpersoonlijk en onpartijdig waar-genomen).
En dan is het gewoon klaar. Ingezien. Er is niemand die nog wat kan doen (zonder dat dit onmiddellijk weer wordt waargenomen).
De ups en downs van het leven gaan gewoon door, maar jij (ik, jij, wij...Ik-Ik dus) blijft altijd hier bewegingsloos als die kennende ruimte.
Meer valt er echt niet meer te zeggen of te begrijpen....
.
