Vaarwel.....

Beste mensen, Het afgelopen jaar heb ik weinig met mijn blog kunnen doen. Ik was veel ziek en de onderwerpen waarmee ik meer wilde publiceren wilden maar niet verschijnen. Inmiddels bleek dat ik een dodelijke ziekte had, die mij niet meer uitzicht geeft dan uit te zoeken waar en wanneer. De Blog zal ik wel een poosje laten staan. Dank voor jullie aandacht voor het geschrevene.. Rob Ek

Oud - en nieuwjaar is ook maar een idee.....

 

Eigen foto van de weg....

 

Er kwam een vraag binnen hoe je kan voorkomen dat je door eigen inspanning de realisatie van het absolute bewustzijn kan/wil bereiken.

In feite is het concept ‚bereiken‘ al genoeg om alle deuren dicht te gooien vanuit het Absolute. Maar ook deze zin zal zinloos blijken.

Je bent al wat je zoekt zeggen diegenen die het raadsel op raadselachtige wijzen hebben opgelost. Of liever, die spontaan de oplossing vonden. Waarbij de persoon onvermijdelijk tegelijk werd opgelost.....

Je hebt geen ik met zijn veelheid aan keuzen meer. Ook dit wordt dus keuzeloos gezien. Daar zit de crux: het Absolute is geen partner op het niveau van een leven in tijd en ruimte. Al kom je heel wat boeken tegen waar er toch stiekem vanuit de wil van de persoon van alles en nog wat wordt geprobeerd om de toegangsloze toegang van het absolute te bereiken, of liever, er één mee worden. Maar wie of wat worden dan Een? Niet de persoonlijkheid, niet het lichaam. Die zitten juist jou inde weg.

Je zult alles wat vorm en inhoud heeft en tijd bevat (als vereiste!) moeten loslaten

· Jouw geboorte tot en met alle ervaringen van toen en het heden 

· De opgedane kennis (want die heeft tot nu toe niets weten te bereiken als effectieve toegang tot het absolute)

· En alles wat gevoeld, geroken, gehoord, geproefd en bedacht werd.....

Kortom alles wat waargenomen wordt door een ‚mij’ of ‚ons‘.

Die wetenschap wordt bevestigd door het concept Leegte van de Boeddha, of de tijdloosheid en vormloosheid waarbij onze manier van veeltalig weten uiteindelijk onder uit gaat.

Wij als acteur in een raadselachtig leven vol ruimte en tijd, wier aanwezigheid de absolute voorwaarde is van het überhaupt kunnen bestaan van mij of ons en een ongelofelijke hoeveelheid en vormen van mede-leven.

Dualiteit vereist immers een ‚ik‘ en heel veel „ander“.

Non dualiteit heeft betrekking op de absolute afwezigheid van die ik en het ander. Er is daar geen kennen van tijd en ruimte. Niet alleen als kennis van wat die twee samen bewerkstelligen, maar ook het bestaan van de gehanteerde concepten.

Er valt daar niets te bedenken of te benoemen.

En ook de voorgaande zin is daar absoluut niet mogelijk.

Zien=Zien maar dat wat Ziet kan zelf niet gezien worden in de zin van zichzelf als vorm of entiteit kennen. Dat zou onmiddellijk leiden tot Tweeheid, dus dualiteit.

De mens kan allerlei concepten plakken aan het na te streven Absolute Bewustzijn (Zien) maar dat helpt niet het bereiken van die kennelijk onkenbare toestand.

Maar bij het niet-doen, het niet kennen, in Stilte zijn kan je bevroeden dat alles wat je als mens kent, gekend wordt. Zonder Bewustzijn is er geen weten van een werkelijkheid. En in onpersoonlijk bewustzijn is er weten alles in geen-tijd en ruimte-loos.

Je zal voorbij de taal moeten. Verblijven in het Niets. Niets dat benoemd kan worden. Geen vragen stellen (want dat zou weer woorden nodig hebben). Wie of wat blijft over? Niemand, niets.

Weten van tijdloos Zijn. (en dat wederom zonder de gebruikte concepten)

En dat is dan wat je zocht.....

 

 Rob

Oudejaarsavond 2021

 

 

 

De Kenner is Onkenbaar...

 

Een jaar in lockdown en quarantaine

Het is meer dan een jaar hier stil gebleven. Misschien vreemd, maar ik had al toegelicht dat ik aan de grens was gekomen van het kenbare en vervolgens voor het raadsel stond van de aard van het Onkenbare, dat toch onze Bron zal moeten zijn.

Als gevolg van alle maatregelen in ons land teneinde het mogelijk uit de hand lopen van het het aantal besmettingen door het coronavirus was het dringend advies aan een 70 plusser - die gezien wat gezondheidsproblemen - maar beter niet het beruchte virus kan oplopen. 

Ondanks de strenge lockdown die ik er op na moest houden (afgezien van een wandelingetje of een niet te lange fietstocht per dag) kwam er een einde aan al het gelees en geschrijf over de a-Dwaita en Zen.

En juist in een leven 'alleen' thuis met een groot gebrek aan directe contacten, verwacht je dan een grote kans voor wat je al die jaren op spiritueel gebied had uit gepuzzeld. 

Maar het was mij wel duidelijk dat er iets van binnen in absolute stilte iets gaande was. Maar het persoonlijke `ik' mocht alleen maar zwijgen. Dat-wat-is is een mysterie dat je vanuit een dualistisch bestaan niet kan ervaren laat staan oplossen. Je moet er zelf in oplossen, maar Non-dualiteit verschaft je daarbij geen weg, anders dan in het tijd- en vormloze heden je leeg maken en zoveel mogelijk keuzeloos waarneemt. 

Non-dualiteit is geen beleven door een in een dualistische wereld/universum verkerende persoon. Daar waar tijd noch ruimte bestaan, kan geen enkele plek gevonden waar de zoeker (per definitie dus dualistisch) het raadsel binnen kan stappen.

En toch is het Gezochte geen seconde van jouw leven afwezig. Het is enigszins kenbaar door het gevoel (of weten) dat je eigenlijk in je leven nooit ouder bent geworden. Maar probeer je die stille aanwezigheid te vangen dan snap je wat veel spirituele meesters ooit hebben gezegd: de kenner kan zichzelf niet kennen. Alles en alles in het dualistische bestaan wordt wèl gekend. Dat staat altijd aan. Daar hoef je niets voor te doen.

Maar probeer je dat kennen te leren kennen, dan stuit je op een ondoordringbare muur. Het enige wat je per se wil kennen blijft onkenbaar, want je bent al het Al, en jouw persoon gaat er niet over. De persoon leeft -ogenschijnlijk - in tijd en ruimte.  Is er eenmaal die acceptatie dat je als persoon er niet overgaat, dan is er de zo noodzakelijke Overgave en het einde aan de Wil.

Je bent het tijdloze en dus vormloze Nu, alleen je zult het nooit kunnen kennen. Je wordt gekend in alles wat ogenschijnlijk tijd en vorm heeft

Rob

Bewerkt op 18-11-2021

 

 

 

 

 

 

 

Beste mensen (lieve lezers),

 

Eigenlijk is alles wel gezegd en uitgelegd. 

Wanneer ik iets nieuws schrijf staat er het zelfde als al in menige bijdrage hiervoor in de blog stond. 

Voorbijgegaan aan taal zit de taak van het denken/de mind over de vraag 'Wie of wat ben ik echt?" er echt op.

 Je bent (dat valt niet te ontkennen, want om iets te kunnen ontkennen moet je er al zijn!).

Wat je bent valt alleen te benaderen als stilte of als tegenwoordigheid of aanwezigheid. Maar zonder die concepten.

Je kan nooit in een positie komen, vanwaar je kan kennen wat je in essentie bent. Want dan zou je weer onmiddellijk in dualiteit zijn. Er is geen ik en wat anders. Je ware 'zijn' is  vorm- en tijdloos. Dus waar kan je je op richten?

Ik zie vaak dat nondualiteit wordt gezien als middel tot succes bij werk, relaties of wat dan ook. Dan wordt er weer een betekenis gehecht aan invloeden vanuit het onkenbare, waar niets anders over gezegd kan worden, dat je dat onpersoonlijke onkenbare bent. 

Rest in het tijdloze Nu verblijven, en dan niet het verleden herkauwen of een toekomst te projecteren. Leeg zijn.

Heb je behoefte aan wat dialoog, dan kan je mij altijd mailen. Zo lang de coronacrisis duurt zal een dialoog via email moeten.

Met hartelijke groet!

Rob

 

De Corona Pandemie & A-Dwaita (update)

Deze update bevat enkele correcties en verduidelijkingen.

 

Valt er iets te zeggen over de relatie tussen de huidige gebeurtenissen m.b.t de Corona Pandemie in de wereld en het besef dat de Ware Aard van alle levende wezens het Absoluut Bewustzijn is?

Het antwoord moet mijn inziens Nee zijn....

De wereld is alleen kenbaar op het huidig (en eeuwig) moment, waarbij het begrip moment niet duidt op een positie in de tijd tussen verleden en toekomst. Die laatsten bestaan niet werkelijk. Het echte bestaan bestaat alleen Heden, Nu. Ook al lijkt voor de persoon de tijd te verglijden, het is en blijft het huidig gewaarzijn van wat nu gezien (beleefd) wordt. Je kan er niet in en je kan er niet uit! Je bent het Nu. En nogmaals het concept Nu is er tot verduidelijking voor de zoeker, maar na ontwaken zijn er geen begrippen meer, geen verbanden meer en geen uitleg meer. Er is niets.

 

De Kracht van het Nu is dan ook onzin. Dat wat vernoemd wordt als Nu is onpersoonlijk en kan nooit een tool zijn voor het vormgeven (naar jouw eigen wensen) van jouw duale leven.

Probeer maar een fysieke stap te zetten in een minuut geleden. Of rem jouw auto net op tijd een minuut of twee verder in de tijd. Het kan niet. Bestaan is alleen nu. Wat nu geschreven wordt is nu al weer een herinnering. Alles vindt alleen op dit moment -wanneer het gekend wordt- plaats. En weer: Wat nu is, is nu al weer herinnering (in tijd....).

Toen een bezoeker aan Krishnamurti vroeg of het goed voor hem was dat hij hulpverlener werd in de arme buurten, antwoordde Krishnamurti dat de zoeker eerst maar eens moest ontdekken wie hij zelf was. En wanneer je dat gevonden hebt, bestaat die vraag naar het nut van zijn hulpverlening dan nog?

Ten eerste valt alles wat gezien of ervaren wordt in jou zelf plaats. Hier, Nu is er weet van wat geschiedt in jou en de wereld. En je kan dat weten omdat je bewustzijn hebt en taal hebt. Dat bewustzijn is het onmiddellijk kennen van gebeurtenissen en taal maakt er verhaal van. Zonder taal valt er niets apart te kennen. Elke vorm ontstaat pas nadat het herkend wordt als apart van zijn omgeving. Maar taal heeft tijd nodig en tijd verstaat zich niet met het Absoluut Tegenwoordige. Want dat kent noch tijd noch vorm als zichzelf.

Dus alles wat gekend wordt, hoe groots of subtiel dan ook, is niet wat je werkelijk bent. En wat je werkelijk bent kan niet door jou als persoon gekend worden. De relatie is omgekeerd.

De plots uitgebroken pandemie van het Corona virus en de onvoorstelbare chaos die dat in de hele -en dus door jou gekende- wereld veroorzaakt heeft en nog lang in zijn greep zal houden, is dus een tijdverschijnsel en vanuit het Tijdloze en Vormloze is er dus geen plaats voor deze opstapeling van ongewenste fenomenen.

Deze worden tegelijk met het ‚dagelijkse‘ zien van de avonturen van jouw eigen persoon waargenomen, maar verwacht geen instemming of afkeuring vanuit het Absolute.

Ja, menig guru of would be guru’s kunnen je aanraden om dit te begrijpen en te mediteren op jouw werkelijke Ik.

Maar elke intentie is weer vorm door een vorm en dan verkeer je weer als een persoon die zogenaamd in tijd leeft, maar alleen (conceptloos) kenbaar is op dit ene moment. En aangezien dit Ene moment geen vóór en na kent (er is alleen Nu een waarnemen) bestaat er ook geen causaliteit van oorzaak (verleden) en gevolg (toekomst). Er dus ook geen intentioneel ingrijpen vanuit het tijdloze.

Wat is dat is. En op de vraag Waarom? is er alleen een antwoord als Daarom!. Het onthult de zodanigheid van het bestaan dat nooit door het ‚beperkte‘ doorgrond kan worden.

En de onverbrekelijke relatie tussen het Onkenbare (Tijdloze & vormloze) en het gekende (tijd & ruimte) zal daarom altijd een mysterie blijven.

Rob - in vrijwillige quarantaine