P schreef bij voorbeeld:
”Ik heb jouw site met belangstelling gelezen. Advaita is betrekkelijk nieuw voor mij, zelf heb ik er al jaren Yoga en 10 jaar Za-Zen op zitten.
Ik heb ook de sites en You-tube filmpjes van oa. Jan Koehoorn, Jan van Delden en Tony Parsons eindeloos bekeken. Ik heb de boeken van Alexander Smit gelezen etc. etc.
Wat me - nu ook weer bij jou - verbaast is de stelligheid waarmee de 'persoon' als niet-bestaand wordt afgedaan. Om te overleven in deze 24-uurs economie heb ik toch ècht mijn persoonlijkheid - P.... - nodig om overeind te blijven. Als ik bijvoorbeeld een fout ontdek in een rapport - over mij - van een overheidsinstantie zal ik toch echt in de pen moeten klimmen om m'n bezwaren kenbaar te maken, anders word ik niet gehoord.
Als ik in de rij sta bij de Albert Heijn en een mevrouw met volle kar dringt voor, moet ik toch echt mijn 'ikje' aanspannen om deze dame even te wijzen op haar foute gedrag, anders ben ik zo maar m'n plaats in de rij kwijt etc. etc.
M.a.w. blootvoets, rustig thee-drinkend in een wellness-resort kan ik best zonder mijn persoonlijkheid, maar in hectiek van de grote stad 'it's a different ball game!'
Graag jouw reactie èn alvast bedankt daarvoor.”
Dag P,
De Advaita Vedanta wordt door de grote leraren als Ramana en Nisargadatta beschouwd als de universiteit van de spiritualiteit. Je moet alles wat je ooit over jezelf gedacht hebt, opgeven. Je moet jezelf opgeven. Het is het laatste wat je nog als de bedachte denker kan doen, voordat je je overgeeft aan het Zijn zelf.
In die zin is het een ogenschijnlijk meedogenloze weg om de Liefde te vinden die een ieder in essentie is. En eigenlijk is zelfs dat een 'ieder' nog teveel. Het gaat er alleen om wie jij, ik in essentie ben(t). En dat is het echt Enige wat je nooit kan vinden, omdat het NIET tot de wereld der verschijnselen behoort. Het is de Bron zelf van alles wat je ziet en ervaart. Je bent Dat zelf.
Daar hoef je in wezen niets voor te doen. Er alleen maar als bewustzijn zijn. Dan ontdek je ook dat ook alles waaruit jouw persoonlijkheid bestaat, louter vormaspecten zijn: gedachten, emoties, gevoelens, overtuigingen, identificaties. De 'persoon' is dus een smeltkroes van 'toevallige' tegenstellingen en kan dus nooit de weg wijzen of vinden naar Eenheid.
Het denken IS per definitie verdeeldheid, beperking, conflict, en kan Eenheid helemaal niet begrijpen.
Denken kan nooit het Leven zelf zijn, het bestaat uit louter woorden, hoe zou dat dan het woordeloze Oneindige kunnen betreden?
Jij, als levend wezen bent geen eigenaar van die persoonlijkheid. Je bent het Zien er van. Je 'doet' die persoon ook niet.
Probeer maar eens een minuut niet te denken. Het lukt je niet. Gedachten komen, zoals elke hartenklop van zelf komt.
Daarom heb je bijvoorbeeld zelf za-zen gedaan. Om er achter te komen wat een puinhoop het in jouw hoofd is. En vervolgens te ontdekken (ik hoop ...maar ik twijfel er aan... dat je dat al gezien hebt) dat je helemaal die puinhoop niet bent, maar het zien er van. Jij bent dus in essentie P. niet. Die doet zichzelf. Al denkt het denken dat het denken dit allemaal doet.
Maar ja, dat denken ben je dus ook niet.
Dus kijk alleen maar naar die mevrouw, die voorpiept. Zie jouw eigen reacties. Jij bent dat Zien. Zo, bewust zijnde, is de kans groot dat je haar niet terecht zal wijzen. Laat ze. Zij is net als jouw eigen lichaam en gedachten, ook niet meer dan een beeld in bewustzijn. Laat dat mens met die kar. Misschien is zij bang voor klappen van haar man, wanneer zij te lang weg is, of voelt zij zich angstig en wil zo snel mogelijk naar buiten. Weet jij veel. Help haar met haar kar te legen. Misschien piept zij daarna nooit meer voor....
Ben je 5 minuten later weer buiten. Nou en? Besteed dan die 5 minuten om bewust te worden, volledig aanwezig te zijn.
Voel dat je er bent, dat je bestaat, zie om je heen. Glimlach eens naar anderen in de rij. Stap uit dat reactiemechanisme van ikke, ikke, ikke.Waarom zou 'je' gehoord moeten worden, wanneer anderen een fout maken? Dat is allemaal ego, allemaal 'ikke' die meent dat hij het beter weet.
En maakt men een fout, laat het of wijs de ander er vriendelijk op. Hoeveel fouten heb jij niet gemaakt in jouw leven?
Doe niet als de onderbuik-politici en reik anderen eens de hand. Help hen het probleem samen op te lossen, wanneer dat nodig is.
Ik heb -even afkloppen- zelden of nooit ruzie op straat of in winkels (hier dus wel :) . Ik ben niet afgescheiden van anderen. Dus ik laveer mij door de omstandigheden die er zijn.Ik ben niet beter of slimmer dan zij. Er bestaan in wezen geen anderen. Wij zijn allemaal het Zelf-de....... Aanwezigheid, Zijn.
Hun essentie is ook mijn essentie, dus er is in wezen helemaal geen onderscheid. Daarom zie je uiteindelijk dat je nooit de 'eigen' persoon bent, maar dat wat dat allemaal ziet. Aandacht, Kennen, Weten, Zien......
Dit moet je niet bedenken, maar direct, onmiddellijk ervaren, door domweg in Aandacht te zijn.
En dat moet je dus JUIST doen in deze dwaze wereld, en niet in dat ressort.
Met vriendelijke groet,
Rob
